اشعار - 3

اشعار فاطمیه - امام علی(ع) - رضا رسول زاده



با سوز مادرانه فقط گریه می کنی

هر شب به یک بهانه فقط گریه می کنی



یک شب ز درد سینه فقط آه می کشی

یک شب ز درد شانه فقط گریه می کنی



می ترسم این سه ساله ی تو کم بیاورد

وقتی میان خانه فقط گریه می کنی



حنانه ام به جان علی آب رفته ای

روزانه و شبانه فقط گریه می کنی



هنگام پخت نان که کمی از دل تنور

آتش کشد زبانه فقط گریه می کنی



من که ندیده ام که چگونه تو را زدند

از درد تازیانه فقط گریه می کنی



حرفی که با علی غریبت نمی زنی

آرام و مخفیانه فقط گریه می کنی



بعد از هزار سال تو بر غربت علی

بانوی بی نشانه فقط گریه می کنی



رضا رسول زاده

حالا که رفتی خنده بر لب جا ندارد

این اشک ها راهی به جز دریا ندارد



دیگر مدینه جای ماندن نیست بابا

این شهر بی تو حرمت ما را ندارد



گفتند یا شب گریه کن یا روز ... اما

دل که بگیرد روز و شب معنا ندارد



من خواستم حق ولایت را بگیرم

ورنه که یک قطعه زمین دعوا ندارد



وقتی سلام مرتضایت بی جواب است

این درد غربت گریه دارد یا ندارد؟



من آرزو دارم بیایم پیشت اما

می ترسم از روزی که او زهرا ندارد



سید یاسر افشاری

نغمه مستشارنظامی




عطریاس


موی تو را رسول خدا شانه می کند

عطرش میان خانه ي ما خانه می کند



می دانی آن نگاه زلال این صدای گرم

این خانه را چگونه پریخانه می کند؟!



این چادر سفید زمان نماز صبح

یاس مرا شبیه به پروانه می کند!



حس می کنم گرفته دلت گرچه ساکتی

دنیا چه با تو ای گل ریحانه می کند



بانو نگو که "خسته شدم،وقت رفتن است"

فکرش مرا به جان تو دیوانه می کند

=



فکری به حال خستگی ما نمی کنی

وقتی که قصد رفتن ازین خانه می کنی؟!

*

یاد از تو و کبودی آن شانه می کنم

می میرم آه و موی تو را شانه می کنم



تا عطر تو همیشه بماند درین اطاق

در را به روی هیچ کسی وا نمی کنم!



باید تو را به منزل امنی رساند عزیز

فکری به حال دفن غریبانه می کنم!

*

کو آن صدف که لایق دردانه من است؟

ابریشمی که در خور پروانه من است؟!



نغمه مستشارنظامی

جهان همیشه پر از روح مهربان شماست
زمین گدای بلندای آسمان شماست
چو صبح دامن تو ابتدای خلقت بود
تویی تو مادر هستی،جهان، جهان شماست
قسم به پاک ترین آیه های قرآنی
قسم به سوره ی کوثر که بر زبان شماست
که جان عشق تویی و پس از تو بار عشق
امانتی ست که بر دوش کودکان شماست
تو آن گلی که محمد به خون دل پرورد...
تو باغ ِ مهر و علی نیز مهربانِ شماست

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا؟
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا...
چقدر چادر مشکی به ماه می آید
حجاب ِ ناب به بانوی شاه می آید
چقدر چادر خاکی تان! فرشته ی عشق!
به رنگ ِ مردمِ بی سرپناه می آید
غلط اگر نکنم سالهاست از کوچه
صدای گریه و بوی گناه می آید
تو می روی که علی همنشین چاه شود
خودت بگو به علی ِ تو ، چاه می آید؟
از استخوان گلوگیر مرد تو عمری ست
صدای مبهم طوفان ِ آه می آید
تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا؟
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا
قسم به آب که مهریه ی شما شده است
طنین اسم تو آرامِ ِ واژه ها شده است
بهارها همه دلبسته ی گل رویت
گلی که دختر پیغمبر خدا شده است
چقدر خانه ی احمد به برکت قدم ات
گرفته عطرگل یاس و باصفا شده است
عجیب نیست که شد افتخار مادرها
زنی که مادر خورشید ِ کربلا شده است
سیاه بخت کسی که دو دست مسکینش...
به بی لیاقتی از دامن ات جدا شده است
تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا
تو بی نظیرترین همسری برای علی
تو از تمام جهان بهتری برای علی
تو در رکاب علی در تمام میدان ها...
پرافتخارترین لشکری برای علی
تو از هوای دل انگیز خانه ی بابا
جهاز مهر و وفا می بری برای علی
تو باغ برکت و نوری، تویی که آوردی
به رنگ آینه ها...دختری برای علی
ستاره ها همه این را به گوش هم گفتند
تو جاودانه ترین اختری برای علی
تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا
اگر شما بروی، پس علی چه کار کند؟
علی چگونه توقف در این دیار کند؟
که را عفیفه بخواند ؟ که را صدا بزند؟
چه با جهان نفس گیر ِ بی نگار کند؟
علی بدون تو در این مدینه می میرد
بگو از این همه غصه کجا فرار کند؟
نشسته حضرت حیدر که کاش بانویش
بیاید و نفسی ، خواهش ِ انار کند
بگو به جان علی، بی نشانی ات از چیست؟
جهان چه با غم بانوی بی مزار کند؟
تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا

می رسد از راه مردی بر لبش انجیل دارد

در نگاهش نوری از گهواره ی در نیل دارد



بر عبایش می توان گرد و غبار وحی را دید

در صدای خود صفای حضرت جبریل دارد



از لبانش می تراود مژده انا فتحنا

در میا ن ابروانش آیه تنزیل دارد



چشم هایش را به دست باد خواهد داد آن صبح

چشم هایی که نوای صور اسرافیل دارد



سنگ سنگ کعبه با او گرم نجوا و نیایش

قطره قطره زمزمش صد نغمه ی ترتیل دارد



سالهای سرد و پاییزی گذشتند و خدا را

سال نو تنها به وصلش لذت تحویل دارد

غربت تمامِ حجمِ جهان را گرفته است
حتا خدا به حال ِ علی (ع) گریه می کند
فردا به وقت ِمویه ی تلخ سپیده دم
تقویم ماه و سال علی (ع) گریه می کند
گل بوته های عاطفه ی پر پَرِ زمان ...
پاییز را به سینه ی گلدان رسانده است
فریاد های یخ زده ی سینه سرخ ها ...
فصل بهار را به زمستان کشانده است
شمع نگاه حضرتِ اردیبهشت ماه ...
آتش به جان شهر غم آباد می زند
پس لرزه های سایه ی تنهایی علی (ع)
آتشفشان به تارکِ بیداد می زند
مهتاب دل شکسته و با شرم و احترام
بر پشتِ پایِ قافله تعظیم می کند
یک قافله ملائک ُو چشمان ِ داغدار
گل را به خاک نم زده ، تقدیم می کند
دلگیر از سیاهیِ شهرِ ستارِه کُش
یک مرد خسته همدم با چاه می شود
چاهی که راز دار دل ِ بی قرار اوست
چاهی که با نگاه علی(ع) آه می شود

در سوگ حضرت زهراي طوبي(س)



از آتش غم، سوخت تنم، حضرت زهرا!

مشتاق همین سوختنم، حضرت زهرا!

بگذار به یاد دل پاک تو بسوزد

در کوره‌ی این تب، بدنم، حضرت زهرا!

آن‌جا که برای تو بسوزند، بهشت است

عشق است گواه سخنم، حضرت زهرا!

از قافله‌ي شام غریبان عزایت

امروز، یکی نیز منم حضرت زهرا!

با یاد تو هر باغ گلی را که ببینم،

خون می‌چکد از پیرهنم حضرت زهرا!

فردای قیامت که سر از خاک بر آرم،

نام تو بود بر کفنم، حضرت زهرا!

بگذار که چون ابر شفق، یاد تو باشم

از داغ تو خون گریه کنم، حضرت زهرا

بهار آمده اما هنوز در راهی
چه انتظارِغریبی چه دردِ جانکاهی
تویی که می رسی از جاده های مه زده و
منی که گم شده ام با دو دست کوتاهی ،
که هیچوقت به دستان گرم تو نرسید
نگو که بیعت این دست را نمی خواهی
نگو لیاقت این عشق را ندارم من
منی که یادِ توام لا اقل هرزگاهی
دعای عهد مرا لا اقل ستاره بزن
تویی که از سحرِ انتظارم آگاهی
اگر هنوز کنار تو لکّه ای ننگم
قبول کن که همیشه برات دلتنگم
هزار چهره اگر چه مرا شناخته ای
ولی ببین که در آیینه ی تو یکرنگم
به سازِ مستیِ شیطان ، همیشه می رقصم
گناه می کنم و با تو نا هماهنگم
تویی که لحظه ی تردیدِ من یقین داری
میان معرکه با شرط ِصلح، می جنگم
خدا دو بال فرج داده تا دعا بکنم
ولی به بالِ خودم می زنم ،خودم سنگم
تو لا اقل دو سر سکه را ببین و ببخش
گناه یک طرف و یک طرف دل تنگم...

اشعار فاطمیه - یوسف رحیمی



آئینه‌ي تجلی اسماء ایزد است

اين بانويي که روي لبش ذکر أشهد است



صبرش سرآمده دگر از دست این دیار

با آنکه در ثبات و صبوری زبانزد است



با تازیانه ها به تسلایش آمدند

دوران رنج و غربت آل محمد است



جان می‌دهد برای غریبی مرتضی

اندوه و بی‌کسی خودش گرچه بی‌حد است



این پهلوی شکسته چه آورده بر سرش

با هر نفس زدن نفسش بند آمده ست



شوق زيارت پدر و غربت علي

حالا ميان رفتن و ماندن مردد است



یوسف رحیمی

سید هاشم وفایی

حضرت زهرا(س)-بعد از شهادت



گر فلک را ز غم خویشتن آگاه کنم

آسمان را چو شب تار پر از آه کنم

تا که از اشک غمم آب بنوشند رواست

نخل ها را ز غم و درد خود آگاه کنم

من غریب وطنم نیست کسی هم نفسم

«به چه امید برون من سر از این چاه کنم»

ای گل پرپر من رفتی و از ماتم تو

ناله با مرغ شباهنگ سحرگاه کنم

ترسم از شرم کشد، پردۀ نیلی به رخش

صحبتی گر که ز رخسار تو با ماه کنم

قدسیان را ز غمت اشک فشان می بینم

هر زمانی که به شب سیر الی الله کنم

یک شب از هجر تو عمری گذرد بهر علی

گر که دل را ز فراق تو پر از آه کنم

همره اشک «وفائی» ز دل من می گفت

زمزمی دارم و این زمزمه کوتاه کنم

محمدجواد مطیع ها

حضرت زهرا(س)-مدح و بستر شهادت



مادر تجلیِ همه انوار داور است

مادر هزار مرتبه از عشق برتر است

مادر کسی است کز نفسش عطر می وزد

عطری که جنسش از نفحات پیمبر است

نوری که گفته است خدا در کلام خویش

نور وجود حضرت زهرای اطهر است

هرگز کسی به مرتبه اش پی نمی برد

عقل بشر به درک وی از ذره کمتر است

زهرا اگر نبود زمین و زمان نبود

او کوثر است و هر که حسود است ابتر است

نامش ترنمیست ز دریای یا لطیف

یاسی که روی موج لطافت شناور است

ما عاشقیم و مادر ما هست فاطمه

(شکر خدا که روزیِ ما دست مادر است)

ایمان به مهر حضرت زهرا محک خورَد

هر کس ندارد این گهر ناب کافر است

دنیا نداشت ظرفیت درک قدر او

پس اینکه زود بار سفر بسته بهتر است

از من مپرس گریه برای چه می کنم

چندین شب است مادر خوبم به بستر است

مرسوم نیست بر در خانه لگد زدن

وقتی زن مطهره ای پشت آن در است

زن را به پیش دیدۀ شوهر نمی زنند

آن هم زنی که همدم و غمخوار شوهر است

فضه بیا که محسن من کشته شد بیا

یاری نما مرا که نفس های آخر است

محمد ناصری

حضرت زهرا(س)-شهادت



شعله بود و خسته حالی سوخته

یک پرستو بود و بالی سوخته

مانده از آل عبای مصطفی

یک عبای سرخ و آلی سوخته

بِین هُرم شعله های سنگدل

مادر کم سن و سالی سوخته

آه، دستِ دربِ چوبی نصب کرد

روی یک سینه مدالی سوخته

در کجا مدفون شد آن بانوی زخم

هست این تنها سوالی سوخته

حضرت زهرا(س)-مدح



مصطفی اعجاز دارد که کلامش فاطمه است

آن نمازی قرب دارد که قیامش فاطمه است

آنکه من هستم فقیر ابن الفقیر خانه اش

آنکه من هستم غلام ابن الغامش، ...فاطمه است

دستبوس فاطمه بودن کمال مصطفاست

در مقامات نبی این بس مقامش فاطمه است

حکم زهرا بر تمام انبیا هم واجب است

شرع ما پیغمبری دارد که نامش فاطمه است

حج زهرا ظاهرا بیت الحرامش مرتضاست

حج مولا باطنا بیت الحرامش فاطمه است

فاطمه امر خداوند است و مأمورش علیست

پس امام اول عالم امامش فاطمه است

مصطفی؟ یا مرتضی؟ یا فاطمه؟ یا هرسه تا؟

مانده ام از این سه تا اصلا کدامش فاطمه است

رشته های چادرش بازار گرمی خداست

صبح محشر هم دلیل ازدحامش فاطمه است

عقل ها راهی ندارند و زبان ها الکنند

در مقام اهل بیتی که تمامش فاطمه است

همتراز شرف کوثر تو زمزم نیست

خادم خانه ی تو کیست اگر مریم نیست ؟

شرط پایان رسالت پدرت بودن و بود

بی وجود تو پیمبر به خدا خاتم نیست

خاندانت همگی مظهر اسمُ اللّهند

ولی اندازه تو هیچ کسی اعظم نیست

همه ی دلخوشی حیدر کرار تویی

لحظه ی خنده تو در دل مولا غم نیست

حیف نور تو که خرج در و همسایه شود

تو فقط وقف علی باش کسی محرم نیست

همه گفتند ولی قندِ مکرر باشد

هر که دیوانه ی عشق تو نشد آدم نیست

من از آن روز که خلق تو شدم گریه کنم

از زمانی که خودم هم به خدا یادم نیست

تبت یدا ابی لهب ای بی حیا مزن

دست جنون به غیرت آل عبا مزن

قدّ مرا به قامت سَروَش عصا مکن

اینگونه زخم بر جگر مجتبی مزن

بُنچاق را بهانه مکن راه را مبند

زورت نمیرسد به علی ، دست و پا مزن

چشم عموی فاطمه را دور دیده ای

بانوی عصمت است حیا کن حیا مزن

سیلی مزن به روح دو پهلوی مصطفی

ضربه به جسم و جان رسول خدا مزن

دیوار از خجالت او سرشکسته شد

با هر دودست مادر مظلومه را مزن

اینگونه نقد مزد رسالت که می دهد ؟

ممتد مزن ، به پشت مزن بی هوا مزن

آیا حریم مادر ما خود به خود شکست ؟

قفل ضریح کوثر ما خود به خود شکست ؟

اصلا چه شد که مادر ما زیر در فتاد

پهلوی یاس پرپر ما خود به خود شکست؟

آخر کسی جواب دهد غنچه را که کشت ؟

از ریشه این برادر ما خود به خود شکست ؟

آیا سزای مادر ما بود ناسزا ؟

حیثیت پیمبر ما خود به خود شکست ؟

صورت که بی دلیل به جایی نمیخورد !

از این شکستگی سر ما خود به خود شکست ...

مصحفی اعجاز دارد که کلامش فاطمه است
آن نمازی قرب دارد که قیامش فاطمه است
.
آنکه من هستم فقیر ابن فقیر خانه اش
آنکه من هستم غلام ابن غلامش فاطمه است
.
دست بوس فاطمه بودن کمال مصطفاست
در مقامات نبی این بس مقامش فاطمه است
.
حکم زهرا بر تمام انبیا هم واجب است
شرع ما پیغمبری دارد که نامش فاطمه است
.
حج زهرا ظاهرا بیت الحرامش مرتضاست
حج مولا باطنا بیت الحرامش فاطمه است
.
فاطمه امر خداوند است ومامورش علی ست
پس امام اول عالم امامش فاطمه است
.
مصطفی؟ یا مرتضی؟یا فاطمه؟ یا هرسه تا؟
مانده ام از این سه تا اصلا کدامش فاطمه است
.
رشته های چادرش بازار گرمی خداست
صبح محشر هم دلیل ازدحامش فاطمه است
.
عقل ها راهی ندارند و زبانها الکنند
در مقام اهل بیتی که تمامش فاطمه است

دوبیتی برای اس ام اس ایام فاطمیه (شهادت حضرت زهرا س)

ای باعث ایجاد زمان لبیک لبیک

ای صاحب هر کون و مکان لبیک لبیک

شد فاطمیه اهل زمین نعره کشیدند

ای مادر سادات جهان لبیک لبیک

نوروز ولی فراغ دیرین

با سوز کمی بساط شیرین

هم مرز شده به عید ایران

یک کوچه پر از مردم بی دین

نوروز اگر وقت دیدار است مردم
امسال بر داغی گرفتار است مردم
حرمت نگه دارید پای سفره عید
چون مهدی زهرا عزادار است مردم

هر کس که به این سلسله پاک جفا کرد

بد کرد و نفهمید و غلط کرد و خطا کرد

دیدی به درک رفت به روحش شرر افتاد

با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

کعبه بی نام حیدر سنگ چینی بی صفاست

آبروی کعــبه هم از آبروی مرتـــــضاســـــت

گو به سنی که پرستد ذات حق را بی علی

بت پرستی صد هزاران بار بهتر زین خدا ست

امسال نوبهار شروعش به ماتم است

زیرا كه قلب عالم امکان پر از غم است

باید که پاس حرمت زهرا نگاه داشت

سالی که فاطمیه و نوروز توأم است

چشم زینب شبیه رود شده است

خانه لبریز بوی دود شده است

گر بهار است و عید ای مردم

یاس حیدر چرا کبود شده است؟؟؟

سیه بر تن کنم در عید نوروز
به صورت میزنم هر دم و هر روز
ز هفت سین هم سخن اصلا نگویید
که خون گشته دل زهرا در این روز

عید است ولی غمی به جان من و توست

این غم ، غم مام مهربان من و توست

توام شده با عزای زهرای بتول

عیدی که پر از آه و فغان و من و توست

عيد امســــال در عزا در ماتــــمم

لحظه ی تحویل سـال غرق غمم

این عـــزا و لطـمه و اشکــــــ و نوا

بهر زخـــــم سینــه اش باشد دوا

امسال که سال همه خوبیهاست

رزق همه ی خلق به دست زهراست

از سفره ی فاطمیه اش معلوم است

سالی که نکوست از بهارش پیداست

تنها هدف خلقت عالم زهراست

خورشیذ ز نور چشم مادر برپاست

اوصاف بلند و نیک مادر به کنار

او حجت حاجیان معصوم بر ماست



دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

نام مادر بر تمام سر در دلها بود

عشق او در هر زمان آرامش جانها بود

کوری چشمان سنی که ندید نوری علی

مادر اسلام آری حضرت زهرا بود


دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

بنت ابی هایی و تو حبیبه ی مصطفی

معلم حسینی و زینبی و مجتبی

چنان که خود خواهی خطابت کنم

فاطمه ای! لشکر تک مبارز مرتضی


دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

هنگامیکه زهرا بیفتاد به خاک

معراج بلرزید و جهان شد صدچاک

اسم و رسم مادر چنین وصف کنم

از لطف وجود او درخشد افلاک


دوبیتی امام زمان (عج) در وصف حضرت زهرا(س)-فاطمیه

مهدی مومنان اسیر بندند بیا

پروانه ها گویی گرد شمع اند بیا

در حال و هوای پرغم فاطمیه

عاشقان زهرا همه جمع اند بیا


دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

روز ازل تا الست عاشق مادرم من

دیوونه ی دبیر مریم و هاجرم من

منصب افتخارم در دو جهان همین است

من سگ نوکران نوکر مادرم من


دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

مادر بنگر دلم چقدر دلم مست شده

دل هیچ بود ز عشق تو هست شده

در بوته آزمایش عشق و جنون

از نمره بیست نمره من شصت شده



دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

نباریده ست بارانی در آتش
دری می سوخت پنهانی در آتش
بر ابراهیم آتش شد گلستان
ولی اینجا گلستانی در آتش ...



دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سر شار از غم دارم امشب
غم آمد غصه آمد ماتم آمد
خدا را این میان کم دارم امشب



دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

شبم تاره، مث چادر سیاهت
تبم نم‌داره، سرده، عین آهت
حسودی می‌کنم امشب به مهتاب
که دامن می‌کشه بر روی ماهت



دوبیتی حضرت زهرا(س)-فاطمیه

تو که بر بی کسـی هامون دلیـلی
تو کـه خـلوت سـرای جبـرئیلی

چـرا داره فقـط رنگـین کـمونت
سه رنگ! اونم کبود و سرخ و نیلی