حضرت عبدالعظیم حسنی ع

نیمه شب بود و در حریم حرم
آیه آیه نسیم نازل شد
صحن عبدالعظیم و باران و...
شور و حالی عجیب حاصل شد

محو عطر فرشته ها بودم
تا طنین دعا به گوشم خورد
پلک هایم عجیب سنگین شد
رو به روی ضریح خوابم برد

خواب دیدم که شیری آهسته
پیش مردی غریب می نالد
آن زمانی که صورت خود را
پیش پایش به خاک می مالد

خواب دیدم تبسمی کرد و...
مرد گویا که داشت جان می داد
از حصیر نماز او تا او
رد پایی در آسمان افتاد

خواب دیدم که ناگهان صحنی
در فضایی سیاه ویران شد
شیرها هم به گریه افتادند
بغض ابری شکست و باران شد

وَ شتک های اشک یک مادر
علتی شد به صحن برگردم
به خودم آمدم نفهمیدم
به کجای زمان سفر کردم

غرق بودم میان افکارم
بر مشامم رسید عطر دعا
رفتم آهسته در دل باران
تا بخوانم دوباره جامعه را...


محسن_کاویانی

شعر حضرت عبدالعظیم حسنی سید الکریم علیه السلام


باز حق درهای رحمت باز کرد
 مرغ جانم از قفس پرواز کرد

باز امشب شور و حالی دیگر است
نورِ  ذات لم یزل جلوه گر است

بیکران تا بیکران  غوغا به پاست
آسمان در اسمان غوغا به پاست

جلوه ای از فیضِ  الرحمن  رسید
تا زمین این نور نورافشان رسید

خانه ی اولادِ حیدر  گلشن است
چشمِ زهرا بینِ  جنت روشن است

خانه ای  گلزار وحی آگین شده
 عرش هم از نور او آذین شده

آمده دنیا  گلِ  خیر النساء
باز  آقایی ز  نسلِ  مُجتبی

این گلِ ، بستان سرای عصمت است
اهل عالم پای تا سر رحمت است

عاشقان عزُّ جلالش فاطمی است
شیعیان خوی و خصالش هاشمی است

او که دل را  مرتضایی میکند
از  دو  عالم   دلربایی میکند!

مرقدش ، دارالشفای دردهاست
مستجابِ  قبه ی او هر دعاست

عالم و آدم  همه سرمست او
 میکند مشکل گشایی دست او

شد پناه بی پناهان کوی او
چشمِ امید فقیران سوی او

این حرم فیضِ خدا را می دهد
 عطرِ  سیبِ  کربلا را می دهد

  از ازل دلبسته ی رویت منم  
عاشق جان داده در کویت منم

تا نفس دارم دلم مستِ  شماست
چشم من تا حشر بر دست شماست

محمد مبشری

حضرت عبدالعظيم حسنی(ع)

امشب دل ما در حریم تو مقیم است
اینجا حرم نه، بلکه جنات النعیم است

از هر رواقت عطری از شش گوشه جاریست
عمریست دل مست از هوای این شمیم است

فرقی ندارد در مدینه یا که در ری..
هرجا تویی آنجا صراط المستقیم است

هم بنده ای هم پادشاهی هم بزرگی
نامت چه بامفهوم شاه عبدالعظيم است

هم شهر ما را غرق نور خویش کردی
هم از وجود چار آیینه شدی مست

شکرخدا در سایه لطف تو هستیم
شکرخدا دل میهمان این حریم است

محمود یوسفی
 

ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام)


بَر مشامم شمیم می آید
آشنای قدیم می آید

مرهمی ناب ، بهرِ درمان
دردهای وخیم می آید

رزقِ جامانده ی حرم امشب
از خدای رحیم می آید

طورِ سینا کنید تهران را
همچو موسی ، کلیم می آید

این حوالی که آسمان دود است
گاه گاهی ، نسیم می آید...

دَمِ میدانِ شهرِ رِی انگار
بوی نانِ کریم می آید

حرمش کربلای ایران است
نور ، از این حریم می آید

مژده ، ای سائلان دلخسته...
شاهْ عبدُالعَظیم می آید...


پوریا باقری
 

شب خیر ُ شب نور ُ  شبِ فیضُ برکات
محضرِ  عبدالعظيمِ  حسنى ،بابِ نجات
لحظه ی تابش انوارِ کرامت بفرست...
یادِ  پیغمبرُ   اولادِ   کریمش " صلوات"

محمد مبشری

تو چه کردی که تو را نام نهادند: کریم
مثل بابات حسن ، مرتبه دادند: کریم

تو چه کردی که همه در عوض کرب و بلا
به روی خاک حریم تو فتادند ، کریم

آنچنان مرتبه ای داد به تو هادی دین
که به کس غیر تو این جاه ندادند ، کریم

آن کسانی که ز طومار حسین جا ماندند
شب جمعه ، حرمت ، خیرالعبادند ، کریم

از شلوغی سر کوی تو فهمیدم که…
سائلان تو زیادند ، زیادند… کریم

روز محشر که شود ، از کرم مادرتان
زائران حرم تو ، همه شادند ، کریم

پوریا باقری

حمزه سید الشهدا(ع)-شهادت

دنیا مثال حمزه علمدار دیده؟ نه

پیغمبری شبیه تو غمخواردیده؟ نه

کوه احد زخویش قویتر ندیده بود

مانند تو امیرِ قلندر ندیده بود

وقتی که تو مدافع آزادگی شدی

روحِ شکوهِ مردی و مردانگی شدی

پس راستی برای پیمبر سپر شدی

روزی که ای به شیعه جگر! بی جگر شدی

مُثلِه شدن نصیب کسی میشود که او

سرتا به پا مطیعِ رسول است مو به مو

تو عاشق تمام عیار پیمبری

بی وقفه تحت پوشش فرمان حیدری

یک ذره هم ارادتِ اعدا نداشتی

بالاتر از اراده ی مولا نداشتی

آری تو عبد صالح درگاه ایزدی

تنها به نام فاطمه شمشیر می زدی

در صحنه ی نبرد ، علیِّ مجسمی

شیرخدا و شیر رسول مکرّمی

از بس که پاره پاره شد از تیغ تو ستم

شد پاره پاره پیکرت ای  صاحبِ علم

ای آنکه طعم نیزه و  خنجر کشیده ای

آیا تنِ امام به گودال دیده ای

حمزه! امامِ بی کفن آیا شنیده ای

یا طعم نیزه را به دهانت چشیده ای

آیا شده عدوی تو رَزّازی اَت کنند

یا چون سری بهانۀ یک بازی اَت کنند

آیا شده به نیزه شوی قاریِ سپاه

یاکه کنی ز نیزه عَلَم داریِ سپاه

آیا شده عمود به فرقت فرو رود

یا جای آب ، دشنه به حلقت فرو رود

حمزه!هنوز قوم جگرخوار، جانی اند

اما قسم به خون تو این قوم، فانی اند

محمود ژولیده

حمزه سید الشهدا(ع)-شهادت

عشق هر جا رَود اثر دارد

ماجراها به زیر سر دارد

هر که باعشق رو به رو شد گفت:

عاشقی غالبا خطر دارد

عشق با اضطرار همراه است

آتشی داغ و شعله ور دارد

هر چه معشوق دلربا تر شد

عاشقانی گزیده تر دارد

بار عشق رسول را باید

یک نفر مثل "حمزه" بردارد

حمزه ی عاشق و علی باشند

مصطفی لشکری قدَر دارد

حمزه را سید شهیدان کرد

عاشقی اینچنین هنر دارد

جگر پاره پاره اش فهماند

عاشقی کار با جگر دارد

**

گرچه جسمش جدا جدا شده است

باز شکر خدا که سر دارد

خواهرش خوب شد نبود و ندید

فقط از ماجرا خبر دارد ...

کربلا هم نمایش عشق است

عشق هر جا رود اثر دارد

داود رحیمی

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

ای به شهر ری مزارت رشک جنات النعیم

آیت عظمای حق نجل الحسن عبدالعظیم

آفتاب فاطمه چشم و چراغ اهل بیت

منشأ فضل و کرامت صاحب لطف عمیم

هم شریف ابن شریف ابن شریف ابن شریف

هم کریم ابن کریم ابن کریم ابن کریم

قبلۀ دل کعبۀ اهل ولایی نی عجب

گر زند بیت الحرامت بوسه بر خاک حریم

در پی احیای دل کار مسیحا می کند

بامدادی گر وزد از تربت پاکت نسیم

زائر قبر تو یعنی زائر قبر حسین

خادم کوی تو یعنی خادم حجر و حطیم

شهر ری تا متکی بر آستان قدس تو است

تا قیامت نیستش از فتنۀ بیگانه بیم

نی عجب گر سائل درگاهت از احسان کند

دامن طفل یتیمی را پر از در یتیم

چارمین نجل کریم اهل بیتی میتوان

هشت جنت را ببخشایی به شیطان رجیم

طلعت نورانیت مرآت الله الصمد

طاق ابروی تو بسم الله رحمان الرحیم

مظهر توحیدی و در بیت دل داری مقام

آفتاب عرشی و در شهر ری گشتی مقیم

شاهراه زائرت "انا هدیناه السبیل"

چل چراغ تربتت شمع صراط المستقیم

بر مشام جان دهد در هر نفس عطر حسین

هر کجا آرد نسیم از تربت پاکت شمیم

اینکه من امروز می گردم به دور تربتت

مرغ جانم زائر کوی تو بوده از قدیم

دست من گر کوته است از مرقد پاک حسین

یافتم از تربتت اینجا همان فوز عظیم

هر که در این سرزمین بر خاک تو صورت نهاد

در ثواب زائران کربلا گردد سهیم

خورده از اول دل «میثم» گره بر مرقدت

وصل اجداد تو خواهد از خداوند کریم

غلامرضا سازگار

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

ای آفتاب فاطمه در شهر ری مقیم

در شهر ری مقیم و به خلق جهان زعیم

صحنت مطاف جان، حرمت جنّة النّعیم

عبد عظیم خالق بخشنده ی عظیم

فرزند طاو ها گل بستان و حا و میم

ای مسجد الحرام دل ما تو را حریم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

ای طلعت تو طلعت جانانه ی حسن

سرو ریاض فاطمه ریحانه ی حسن

بحر علوم و گوهر یکدانه ی حسن

فرزند برگزیده ی فرزانه ی حسن

مهر جهان فروز حرم خانه ی حسن

ری طور اهل دل، تو در آن موسی کلیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

ای مهرت آفتاب درخشان هر دلی

فرزند فاطمه خلف مرتضی علی

مرآت جان به نور جمال تو منجلی

بین زراری حَسن از جماه افضلی

تو کیستی که گفته ولی اللّهت ولی

ای رتبه ات به نزد ولیّ خدا عظیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

ای زمین ری جلواتت بر آسمان

نام تو چون ائمّه ی اطهار جاودان

ری یافته زتربت پاکت خط امان

آورده سر فرود به خاک تو آسمان

هر بامداد و شامگهان بر مشام جان

بوی بهشت آورد از تربتت نسیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

تو سیّد الکریم و کرامت تبار تو

اهل کرم به هر دو سرا ریزه خوار تو

دامان سبز ری شده باغ و بهار تو

بار علوم ریخته از شاخسار تو

باشد بهشت قرب الهی مزار تو

با مهر تو زآتش دوزخ مرا چه بیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

بویس حسین می دمد از خاک این مزار

یا کربلا به دامن ری گشته آشکار

خیل ملک ستاده بر این در امیدوار

قبر تو کعبه ی دل خوبانِ روزگار

جدّ مطهّر تو قسیم بهشت و نار

مهر تو نیز جنّت و قهرت بود جحیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

ای عین نور ای به حَسن نورِ هر دو عین

مهر تو دین و دین تو بر کلّ خلق دین

مظلوم آل عصمت و محبوب عالمین

علم حدیث را زبیان تو زیب و زین

زهدت علیّ و حلم حسن غیرتت حسین

خطّ تو خطّ نور و صراط تو مستقیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

صحن مطهّرت به زمین عرش دیگر است

قبر تو کعبه ی دل آل پیمبر است

همسایه ی تو زاده ی موسی بن جعفر است

جاری زچشمه های علوم تو کوثر است

تا قبّه ی طلات به ری سایه گستر است

بر ری سزد که رشک برد جنّةُ النّعیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

تو سیّد الکریمی و ما سائل درت

روی نیاز برده به قبر مطهرت

محتاج لطف و جود و عطای مکرّرت

فرزند کوثر! ای همه سیراب کوثرت

ما را ببخش با نفس روح پرورت

عقل سلیم و قول سلیم و دل سلیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

اینجا را به یُمن شما خاندان بنا

در شهر ری غریبی و با خلق آشنا

از ما همه تضّرع و عجز، از تو اعتنا

زیبد امام عصر تو گوید تو را ثنا

با جمله ی مبارک انت ولُّنا

«میثم» چگونه وصف تو گوید؟! هو العلیم

صلّ علی جلالک یا سیّد الکریم

غلامرضا سازگار

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

ای حریمت رشک جنّات النّعیم

ای دل اهل تولاّیت حریم

نسل طاها زاده ی و المرسلات

نجل بسم الله رحمان الرّحیم

مشعل اِنّا هدیناه السّبیل

طلعت مرآت اللهُ الحکیم

زائر کوی تو عیسای مسیح

آستانت طورِ موسای کلیم

زینت عرش خداوند ودود

از چه در شهر ری گشتی مقیم

با تجلاّی تو از ظلمت چه باک

در تولاّی تو از آتش چه بیم

یاد تو یاد خداوند و رسول

خطّ تو خطّ صراط المستقیم

دور صحنین تو با صوت ملیح

این ندا پیوسته خیزد از نسیم

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

شهر ری که از تو گرفته احترام

قبر تو کعبه، حرم بیت الحرام

بر رواق قبر و خدّامت درود

بر مزار و صحن و زوّارت سلام

فیض جوشد از حریمت روز و شب

نور خیزد از مزارت صبح و شام

کاروان دل شده لبّیک گو

دور صحنین تو می گردد مدام

تا قیامت بر تمام اهل ری

سایه ی گلدسته هایت مستدام

هر که آید در کنار تربتت

می رسد بوی بقیعش بر مشام

هر چه خواندم در ثنایت نارسا

هر چه گفتم در مدیحت نا تمام

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

تا مکان در قلب ایران کرده ای

شهر ری را کعبه ی جان کرده ای

خاک پاک شهر ری را سر به سر

با قدوم خود گلستان کرده ای

گنبد و گلدسته های خویش را

شمع جمع اهل ایمان کرده ای

سالها از فتنه ی عبّاسیان

رو به صحرا و بیابان کرده ای

روز و شب بر غربت اجداد خویش

خون دل جاری به دامان کرده ای

نام خود را ای غریب شهر ری

سال ها از خلق پنهان کرده ای

با وجود فتنه ی اهل جحیم

شهر ری را باغ رضوان کرده ای

زخم دل ها را تو مرهم بوده ای

درد جان ها را تو درمان کرده ای

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

ای تماشایت تماشای حسن

در تو پیدا روری زیبای حسن

قامتت سرو دل آرای حسین

طلعتت مرآت سیمای حسن

باغ حسنت جنّت اهل بهشت

سرو قدّت قدّ و بالای حسن

هم تولاّیت تولاّی علی

هم تجلاّیت تجلاّی حسن

میوه ای از بوستان مصطفی

پاره ای از کلّ اعضای حسن

بهترینی در جمال و در کمال

برترینی بین ابنای حسن

اختری تابنده از برج ولا

گوهر نابی زدریای حسن

خوش بود تا خوانم این ترجیع را

بین زوّارت به آوای حسن

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

ای چراغ آسمان ها در زمین

روشنی بخش دل اهل یقین

لاله ی گلزار ختم الانبیا

سرو بستان امیرالمؤمنین

زائرت روز و شب فوج ملک

پرده دارت حضرت روح الامین

انس و جان آرد به تو روی نیاز

دسته دسته از یسار و از یمین

سوره های مصحف رخسار تو

طا و ها و حا و میم و یاو سین

پای خدّام تو بر چشم ملک

فرش زوّار تو بال حور عین

روز و شب بر زائرت آید ندا

فادخلوها بسلامٍ آمنین

ای سپهر معرفت در قلب خاک

ای تو را دست حسن در آستین

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

تو سپهر منزلت را اختری

تو به دریای فضیلت گوهری

شهریار ملک ری در شهر ری

سیّد اولاد سبط اکبری

گر ولی الله فرمودت ولیّ

در مقام خود ولایت پروری

گنبد زرّین تو گوید که تو

خلق را از خاک ری روشنگری

در کمال و زهد و تقوی و شرف

شاهد شخصیّت پیغمبری

هم ولیِّ اولیای کبریا

هم شفیع دوستان در محشری

هر چه می گویم به وصفت نارساست

هر چه می خوانم از آن بالاتری

بوستان سرخ عصمت را گلی

نخل سرسبز ولایت را بری

مادر گیتی نیارد مثل تو

جز که آرد مجتبای دیگری

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

دیدن ختم رسل دیدار توست

شاهد حُسن حَسن رخسار توست

خوبرویان گلستان بهشت

نرگس بیمارشان بیمار توست

جان کلافی روی دست مشتری

دل اسیر برده ی بازار توست

منطق و فقه و روایات و حدیث

در حقیقت زنده از گفتار توست

آفتاب رحمت پروردگار

جلوه گر در سایه دیوار توست

باغ جنّت با همه زیبائیش

روز محشر عاشق زوّار توست

دست تو دریای امواج کرم

جام اهل معرفت سرشار توست

باشد از دنیا و عقبی خوب تر

اینکه «میثم» شاعر دربار توست

یا کریم ابن کریم ابن کریم

یا ابالقاسم و یا عبدالعظیم

غلامرضا سازگار

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

شعر من ای آسمانی حال من

ای سکوت و شور و قیل و قال من

خسته منشین در حریم وصل یار

نشئه ای از جام مشتاقی بیار

گر سفر نزدیک آید یا که دور

می وزد عطر دل انگیز حضور

می رباید دل صفای این حریم

قدسیان را ذکر یارب العظیم

زائران اینجا حسینی مذهب اند

کربلا در کربلا تاب و تب اند

یک توسّل عشق در این بارگاه

می برد دل را به سوی قتله گاه

اشک اینجا گوهر و آیینه است

قیمتی گر هست این گنجینه هست

لطف خوبان کرامت دیدنی ست

این رواق با صفا بوسیدنی ست

اهل ری در خیمۀ حق ایمن اند

مومنان با دشمن دین دشمن اند

تا خراسان و قم و ری جان ماست

هفت وادی معرفت ایمان ماست

جعفر رسول زاده

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

اینجا دیار گریه کن ها از قدیم است

دولت سرای حضرت عبدالعظیم است

صاحب لوای این حرم شاهی کریم است

تنها پناه بی پناهان این حریم است

با لطف این آقا گدا عبد خدا شد

هرسائلی در این حرم حاجت روا شد

بوی حسن دارد ضریح دل ربایش

قربان رنگ سبز این گلدسته هایش

اینجا غمی دیرینه دارد گریه هایش

این سرزمین خیلی گران باشد بهایش

این خاک را وعده به یک نامرد دادند

داغ حسین را بر دل زهرا نهادند

شبهای جمعه نیمه شبها تا سپیده

بر روی اسرارش خدا پرده کشیده

از راه می آید زنی قامت خمیده

لب میگذارد روی حلقوم بریده

فریادهای یا بنی پا بگیرد

حیدر بیاید بازوی زهرا بگیرد

روضه نمیخواهد تنی که سر ندارد

قربان آن آقا که انگشتر ندارد

یک تکه ای سالم همه پیکر ندارد

جایی برای بوسه ی مادر ندارد

گیسوی خود را ریخته روی گلویش

مادر بود اینگونه شکل گفتگویش

گوید بنیّ یا بنیّ یا بنیّ

برخیز آمد مادرت زهرا بنیّ

دیدم خودم در عصر عاشورا بنی

افتاده بودی زیر دست و پا بنیّ

من بی وضو موی تو را شانه نکردم

حالا به دنبال سرت باید بگردم

از تشنگی لبهای عطشانت به هم خورد

ترکیب ابروها و چشمانت به هم خورد

از شدت ضربه دو دندانت به هم خورد

آیه آیه نذر قرآنت به هم خورد

راه تو را در گودی گودال بستند

بر پیکر تو نیزه ها را می شکستند

قاسم نعمتی

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

به نام خدای بزرگ و رحیم

سلام خدا بر تو سید کریم

حریمت بُود قطعه ای از بهشت

شمیم جنان می دهد این شمیم

به لطف زیارت در این آستان

همه زائر کربلا می شویم

دری سوی جنت بُود این حریم

سلام علی شاه عبدالعظیم

رسیدیم از این حرم تا خدا

اجابت شد اینجا دعا بارها

کشیدند یک جاده سمت بهشت

ز معصومه تا تو ز تو تا رضا

حرم آمدم با پدر مادرم

من از کودکی باتوام آشنا

ارادت به تو داشتیم از قدیم

سلامُ علی شاه عبدالعظیم

چه دلها که دست توسل زدند

به دیوان عشقت تفال زدند

چه چشمان خیسی که با التماس

به دست کریم شما زُل زدند

خدا داند و بس که از این حریم

ملائک به عرش خدا پل زدند

ملائک به درگاه لطفت مقیم

سلامُ علی شاه عبدالعظیم

نگاهت ز نوع کریمانه است

حرم نیست اینجا شفاخانه است

گدا دست خالی نرفت از درت

که مهمان نوازیت شاهانه است

هزاران فرشته در این بارگاه

به دور تو در حکم پروانه است

سلام خدای علیم وحکیم

سلامُ علی شاه عبدالعظیم

به میخانه کی وقت مِی می شود ؟!

که هر لحظه ام با تو طی می شود

همه آرزوی من این است و بس

بیایم به پابوس ،کی می شود؟

کَمَن زارَ کرببلا زائرت

بهشت اینچنین شهر ری می شود

ز کرببلا می وزد این نسیم

سلامُ علی شاه عبدالعظیم

به درگاه جانان خدا را سپاس

به بزم کریمان خدا را سپاس

به شکرانۀ سه بهشت خدا

ری و قم ، خراسان ، خدا را سپاس

خدایی به لطف حضور شما

صفا دارد ایران خدارا سپاس

که زهرائی وحیدری مذهبیم

سلامُ علی شاه عبدالعظیم

مهدی مقیمی

بسم الله الرحمن الرحیم

مناجاتی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام و گریز روضه


تا که پایم به این حرم وا شد
غصه از روی سینه ام پا شد
درد بی دردی ام مداوا شد
طبع خشکیده ام شکوفا شد

فصل تنهایی ام دگر طی شد
وطن  مادری  من  ری  شد
 
پیش پای تو سر نمیخواهم
جز دلی دربدر نمی خواهم
به منی که جگر نمی خواهم
میدهی هر قدر نمی خواهم

جرأت پر زدن به من دادی
بسکه عشق حسن به من دادی

حسنی هستی و کرم داری
خوشبحالت که تو حرم داری
چه قدر عزت و حشم داری
نکند از درت برم داری!

میروم بی تو رو به حیرانی
ملجأ  مردمان  تهرانی

نامت عبدالعظیم آقا جان
لقبت هم کریم آقا جان
همگی از قدیم آقا جان
با تو همسایه ایم آقا جان

سایه ات مستدام همسایه
شخص عالی مقام همسایه

شب جمعه در ازدحام حرم
شده ام خم به احترام حرم
زندگی ام شده به نام حرم
پرچم سبز روی بام حرم

آبروی تمام  "ایران"  است
نفس تازه ای به هر جان است

داده ام در هوای تو پر را
میدهم پای تو تن و سر را
میزنم حرف های آخر را
ناله های غریب مادر را

ما شنیدیم از دل صحنت
جان به قربان سفره ی پهنت

بانی روضه های مسلمیه
گریه های عزای مسلمیه
اشک جاری به پای مسلمیه
سوز و ساز صدای مسلمیه

حرمت پاتوق حسینی هاست
حرمت مثل کربلا زیباست

حرف کرببلاست یاالله
روضه هایی به پاست یا الله
این سری که جداست یاالله
سر ارباب ماست یاالله

بر سر نیزه هاست هجده سر
قد زینب شده است کوته تر

تا که او را نشانه میکردند
سنگ ها را روانه میکردند
گریه اش را بهانه میکردند
قسمتش تازیانه میکردند

تازیانه ، به روی یک خواهر
تازیانه... مدینه... یک مادر


محمد حسن بیاتلو
جعفر ابوالفتحی
 

ای دلنواز، دلبرم ای سیدالکریم
مسکین لطف این درم ای سیدالکریم
در سر خیال روی تو آب است و دانه ام
بر بام تو کبوترم ای سیدالکریم

ای آسمان ری، ز نگاه تو غرق نور
ای مهر و ماه و اخترم ای سیدالکریم
از خود خدا نکرده برانی اگر مرا
روی از درت کجا برم ای سیدالکریم
زنجیر عشق آل علی طوق گردنم
دست شماست بر سر ای سیدالکریم
بوی حسین و روی حسن در تو جلوه گر
ای وارث پیمبرم ای سیدالکریم
مدهوش عطر سیب حریم تو گشته ام
کرببلاست این حرم ای سیدالکریم
مانند هر فرشته به تعظیم درگهت
سر بهر سجده آورم ای سیدالکریم
وقتی دخیل پای ضریح تو می شوم
رشک جنان نمی برم ای سیدالکریم
صد حجله بسته اند مردم چشمم ز داغ تو
در ماتم تو مضطرم ای سیدالکریم
از جانگداز غصه ی تو آه و وای من
خاک عزاست بر سرم ای سیدالکریم

علیرضا شریف

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

ای ماه مدینه آفتاب ری

تابنده ستاره در حجاب ری

فرزند ابوتراب و از رفعت

گردیده به ری ابوتراب ری

چون کعبه درون سینه ی ایران

یا سوره ی نور در کتاب ری

گل بوسه زده به تربت پاکت

در هر شب و روز شیخ و شاب ری

ایران تن و جسم پاک تو جانش

ری بحر کرم تو دُرّ ناب ری

بیت الله کبراست صحن تو

باب الله رحمت ست باب ری

آیینه ی حسن احمدی مولا

فرزند ابا محمّدی مولا

ای قامت تو قیامتی دیگر

هر لحظه تو را کرامتی دیگر

در بین امام زاده گان داری

بر خلق خدا امامتی دیگر

از جانب چارده زعیم دین

در ملک دلت زعامتی دیگر

در گلشن سبز مجتبی نبود

مانند تو سرو قامتی دیگر

ای کاش که بود هر شب و هر روز

در کوی توام اقامتی دیگر

از احمد و حیدر و  حسن باشد

هر عضو تو را علامتی دیگر

عید تو به فاطمه مبارک باد

میلاد تو بر همه مبارک باد

تو وجه خدای ذوالمنن داری

تو قدر و جلالت حسن داری

تو بضعه ی دوّمین امام استی

تو خون حسین در بدن داری

تو اختر آسمان توحیدی

هر چند به خاک ری وطن داری

هم دُرِّ کمال از لبت ریزد

هم گوهر علم در دهن داری

در شهر ری ای مسافر تنها

هر گوشه هزار انجمن داری

چارم خلفی زحجّت دوّم

در چهره جمال پنج تن داری

فرزند امام یا اباالقاسم

از مات سلام یا اباالقاسم

ای جان خرد به منطقت زنده

وی پیر کمال بر درت بنده

هم چشم و چراغ چارمین معصوم

هم چار امام را نماینده

در بین ستاره گان برج دین

تابنده تر از مه فروزنده

جا دارد اگر که بر گل رویت

در باغ جنان حسن زند خنده

هم دوست زفضل و رحمتت خوشنود

هم خصم ز رأفت تو شرمنده

در صحن تو آسمانیان دربان

بر خاک تو سروران سرافکنده

خورشید نهاده رو به دربارت

تا بوسه زند به پای زوّارت

در کوی تو حور با سلام آید

جبریل امین به احترام آید

از خاک تو ای سلاله ی زهرا

بوی حسنین بر مشام آید

هر کس به طواف مرقدت پوید

گویی سوی مسجدالحرام آید

نبود عجب ار به سوی شهر ری

از بهر زیارتت امام آید

در کوی تو ای شفای جان، خاک ات

بر زخم دل من التیام آید

سائل زجهار جانب عالَم

سوی حرم تو صبح و شام آید

کوی تو به از بهشت جان باشد

زوّار تو صاحب الزّمان باشد

تو راوی چار حجّت اللّهی

در علم حدیث پیرِ آگاهی

در بحر کمال گوهرِ نابی

در برج فضیلت و شرف ماهی

هم عبد عظیم هم ابوالقاسم

هم نور دل دو حجّت اللّهی

در مُصحف نور تا ابد نوری

در کشور علم هم چنان شاهی

از سوی امام، حضرت هادی

بر خلق هماره هادی راهی

هم محور چرخ حکمت و فضلی

هم صاحب قدر و عزّت و جاهی

زیبد که تو را به نینوای ری

خوانند حسین کربلای ری

آنان که ستیز با شما کردند

تا حدّ توان خود جفا کردند

گه حبس گهی شکنجه گه تبعید

گه دست و سر از بدن جدا کردند

لهن ابدی نصیبشان گردید

پیداست که جنگ با خدا کردند

با ذّلت و ننگ و خفّت و خواری

بگذشته و عمر خود فنا کردند

آنان رفتند و عالمی دل را

تقدیم به آل مصطفی کردند

نفرین هماره بر بنی العبّاس

کاین طایفه با شما چه ها کردند

ای پرچم عزّت تو بر گردون

کو شوکت معتصم چه شد مأمون

غلامرضا سازگار

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2

حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)-مدح

عبد خدا و مرد خدا سیدالکریم

مِنّا به نزد آل عبا سیدالکریم

در وصف دوست،حضرت هادی به غمزه گفت:

هستی بحق تو دوست ما سیدالکریم

بر سائل تو در حرمت  میرسد جواب

اینجا کجاست  کرب و بلا سیدالکریم

تا دین خویش عرضه کنی برامام خویش

کی میشوی ز یار جدا سیدالکریم

مُلک ری است قبله ی دلهای فاطمی

اینجاست ملک خون خدا سیدالکریم

خونِ تو را اگرچه به مقتل نریختند

مانند سیدالشهدا سیدالکریم

اما برای مردم دنیا تو حجتی

آری تویی تو حجت ما سیدالکریم

قبر حسین بر سر و رویت خراب شد

یعنی شدی دوبار فدا سیدالکریم

یکبار تحت قبّه ی ویرانه ی حسین

یکبار پیش پای رضا سیدالکریم

عمری گریستی به تنِ پاره پاره ای

آخر شدی شهیدِ جفا سیدالکریم

هرگز به زیر سم ستوران نرفته ای

خنجر نخورده ای ز قفا سیدالکریم

از روضه های داغ ، تو دق کرده ای یقین

از کوفه تا به شامِ بلا سیدالکریم

دریاب ای ولیِّ خدا اهل درد را

ای نایب الامام الا سیدالکریم

ما را وصال کرب وبلا گر نصیب نیست

هستیم پس دخیل تو یا  سیدالکریم

محمود ژولیده

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2

از فیض این حرم چقدر با صفاست ری
سر منشأ تلألؤ نور خداست ری
فرموده اند شعبه ای از کربلاست ری
اصلا بگو نگین سلیمان ماست ری

مبهوت این سخاوت و لطف و کریمی ام
با این وجود حضرت عبدالعظیمی ام

بوی بهشت کربوبلا دارد این حریم
دلهای انبیا به سرای تو شد مقیم
مشهد هوای مکه و حج دارد از قدیم
شد کربلای ما فقرا سیدالکریم

از لحظه ای که عالم و آدم شده درست
بار کرامت حسنی روی دوش توست

بیگانه ایم با همه ای آشنای ما
شاید گرفت در حرمت ربنای ما
کاری بکن به جان عزیزت برای ما
ارباب پس چه شد سفر کربلای ما

آقا نظر کنید که همسایه آمده
دریای لطف نوکر بی مایه آمده.

وقتی دلم میان حرم پر ز آه شد
ناگه بساط گریهء من رو به راه شد
اشکی چکید، نذر غریبی شاه شد
در پیش چشم من همه جا قتلگاه شد

خواهر به گریه خسته و بدحال آمده
با مادرش حوالی گودال آمده

شمر لعین و تیغ برهنه سر حسین
در لا به لای آن نفس آخر حسین
تازه سنان مست رسیده بر حسین
سر را برید و پا نشد از پیکر حسین

تا آن لعین ز پیکر آقا بلند شد
دیگر صدای گریهء زهرا بلند شد

عمادبهرامی

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2

حضرت عبدالعظیم)ع(-مدح

میل پرواز در پرم دارم

شوق رفتن به یک حرم دارم

کاش می شد که من پیاده کنم

ایده هایی که در سرم دارم

بی دلیل است نا امیدی من

حضرت صاحب کرم دارم

چه نیازی به این وآن تا که

حضرت عشق در برم دارم

مادرم گفته نوکرت باشم

هرچه دارم ز مادرم دارم

عمر من پیش پای تو طی شد

قبله من حوالی ری شد

شکر همسایه شما هستم

زائر صحن با صفا هستم

هر شب جمعه با طنین کمیل

بنده درگاه خدا هستم

من مدینه نرفته ام اما

زائر پور مجتبی هستم

تو به ما عزت و بها دادی

با وجود تو پر بها هستم

حرمت مثل صحن ارباب است

جزو زوار کربلا هستم

سفره داری کریم دارم من

شاه عبدالعظیم دارم من

صحن دل گشته باز طوفانی

شهرری شد دوباره بارانی

کاش می شد که خادمت باشم

در حریمت شوم نگهبانی

هر چه داریم از شما داریم

یکه تاز مسیر عرفانی

بعد توس و پس از قم وشیراز

چارمین نور ناب ایرانی

و چنین گفت حضرت آقا:

قبله مردمان تهرانی

سیدی پرچم شما بالاست

جده ات شخص حضرت زهراست

حاجتم را روا نما آقا

رزق من را عطا نما آقا

تو صدا کن فقط مرا سائل

من صدا می کنم تو را آقا

دست من نیست می رسم وقتی..

به حرم می شوم رها آقا

سه شب مسلمیه ی هر سال

حرمت وعده گاه ما آقا

خواهش این گدا فقط این است

یک شب جمعه کربلا آقا

حق همسایگی ادا کردی

تو مرا بنده خدا کردی

نشده قسمت شما غربت

تو ندیدی میان ما غربت

به خودش تا ابد نخواهد دید

کمی این صحن با صفا غربت

همه جانها فدای جد شما

که شده سهم مجتبی غربت

نه ضریحی نه گنبد و حرمی

قسمت او شده چرا غربت ؟

دست در دست مادرش بود و ...

سهم او بین کوچه ها غربت

ناگهان دید مادرش افتاد

جلوی دیده ترش افتاد

حبیب باقرزاده

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2