اشعار متفرقه

تقدیم به چهارده معصوم

عالم فدای نام دل آرای اهل بیت،
شد اعتبارما ز تولای اهل بیت،
ولله کس نیامده همتای اهل بیت،
دارای ثروتیم و زاعطای اهل بیت،
یعنی که هست مابودازهست اهل بیت،
 مجنون شدیم و ازنمک دست اهل بیت،

فاخرکسی که ازگل اینان سرشته شد،
اشرف لقب گرفت و امیر فرشته شد،
در باب عشق مست مدیران رشته شد،
بر قلب رهروان ولا  این نوشته شد،  
گیرم شود که هردو جهانم از آن ما،
  هرگز نمی شویم و زیاران حق جدا،

عاشق کسی بودکه زاهل اراده است،
بر آستان شیر خدا سرنهاده است،
درهردلی محبت ومهری فتاده است،            
  ماعشقمان غلامی این خانواده است،  
این شد سبب که ما شرف خلق داوریم،
تحت لوای حضرت زهرای اطهریم،    

داده صفا به عالم امکان صفایشان،      
حق آفریده کون و مکان را برایشان،
چون کیمیا قسم به خدا خاک پایشان،    
حاتم بود گدای  گدای گدایشان،      
این چشمه ای ازین یم پر از تلاطم است،   
 باب الکرامتش تو ببین وادی قم است،    

اهل سخاوت اند و کرم کارشان بود،  
خیر الوری ز حرکت انظارشان بود،        
رشک بشر به میثم تمارشان بود،      
فخر زمانه ساءل دربارشان بود،
شکرخدا که مستیم ازجام وباده شد،  
اسباب آبروی من این خانواده شد،

باید زفضلشان همه دم گفتگو شود،
شرح مقام و منصبشان موبه مو شود،   
مزد غلام درگهشان آبرو شود

دنیا اگر اراده کنند زیر و رو شود،
ما را چه میشود زکرم مبتلا کنند،
خدمتگذار صحن و سرای ولا کنند،

این از ازل همیشه شده اعتبار ما،
ذکر و شعار هردم ایل و تبار ما،
ما نوکریم و این سبب افتخار ما،
دست نبی و شاه نجف سایه سار ما،
تاکردگار حضرت مولا خدا بود،
بی شک علی امیر و علی ناخدا بود،


از خیرشان تمامی عالم بقا گرفت،
هر ذره از محبت اینان بها گرفت،
باید که نام اعظمشان را طلا گرفت،
زانو زد و به رسم ادب کربلا گرفت،
گفتم زکربلا، دل من پر بهانه شد،        
مرغ دلم به جانب گنبد روانه شد،      

یارب نفس بده که زجانانه دم زنم،       
دم از مقام طایفه ی محترم زنم،     
بی وقفه بهر آل عبا من قلم زنم،      
رنگی زعشق و عاطفه برباورم زنم،    
 یارب مرا تهی ز مرام و وفا نکن،  
یک لحظه ای مرا تو از اینها جدا نکن،       


رضا آهی
 

روز مباهله

تو آمدی و ریخت به هم هر معادله
افتاد در زمین و زمان شور و ولوله

اسلام با هوّیت تو آبرو گرفت
گاهی به حسن خلق و گهی با مباهله

محسن ناصحی
 

 روز مباهله


هم جن بیاورید ، هم انسان بیاورید
یک لشکر بزرگ به میدان بیاورید

ازسنگ های سخت که بالای کوه هاست
تا ریگ های ریز بیابان بیاورید

هم مرد های جنگی و یل های غول کش
هم اسب های سرکش تازان بیاورید
 
آورده اید هرچه که در چنته داشتید
اما اگر کم است دوچندان بیاورید

من با کتاب وحی اگر آمدم ، شما
صدها هزار حجت و برهان بیاورید

من با علی و فاطمه و بچه هایشان
اما شما سپاه فراوان بیاورید
 
ما پنج تن کفایت اهل زمین کنیم
حتی اگر هزار هزاران بیاورید

این معجزه به معنی اتمام حجت است
وقتش رسیده است که ایمان بیاورید

مجتبی خرسندی

روز مباهله

با نور خدا مقابله یعنی چه!
با امر خدا مجادله یعنی چه!

جایی که علی نفس محمد باشد
ای عیسویان، مباهله یعنی چه!

یک عمر در انجیل نخواندید احمد؟
ناگفتن این مطالعه یعنی چه!

چه مسئله ایی!پنج تن و صد راهب
حل کردن این معادله یعنی چه!

یک دست اگر دعا کند زین ده دست
فهمید عذاب عاجله یعنی چه!

دو کودک و یک زن و دو مرد آمده اند
با لشگر حق مقاتله یعنی چه!

نه سازش و تسلیم نه تحریم نه جنگ
جایی که علیست غائله یعنی چه!

در اوج مذاکره قوی باید بود
تسلیم امور باطله یعنی چه!

بر غیر نبی دمی تقرب هرگز
از آل رسول فاصله یعنی چه!

از همقدمی و دست دادن پرهیز
با خصم علی مغازله یعنی چه!

جایی که هدایتی نگیرد صورت
با دشمن دین معامله یعنی چه!

در روز ظهور، خوب و بد میفهمند
جامانده گی ز قافله یعنی چه!

روزی که مسیح یار مهدی گردد
فهمید که دین کامله یعنی چه!
 

سید محمد  ميرهاشمی

روز مباهله

کوری چشم دشمنان بتول
ربّ تو را خوانده جان و نفس رسول
گفت احمد که حج و صوم و صلاة
با ولای تو می شود مقبول

حرم توست قبله ی حاجات
دشمنت هست ناکس و بد ذات
می زنم جار نام حیدر هست
بهترین نام در تمام لغات

شده نام تو ذکر روز و شبم
دائما لعن منکرت به لبم
هر سحر ذکر لعن می گیرم
بس که از دشمن تو در غضبم

می رسد بوی ماه غصه و غم
می روم باز زیر دِین علم
یاعلی جان مدد نما ما را
تا نزاریم در محرّم کم
 

مهدی علی قاسمی

روز مباهله

کوری چشم دشمنان بتول

ربّ تو را خوانده جان و نفس رسول

گفت احمد که حج و صوم و صلاة

با ولای تو می شود مقبول

حرم توست قبله ی حاجات

دشمنت هست ناکس و بد ذات

می زنم جار نام حیدر هست

بهترین نام در تمام لغات

شده نام تو ذکر روز و شبم

دائما لعن منکرت به لبم

هر سحر ذکر لعن می گیرم

بس که از دشمن تو در غضبم

می رسد بوی ماه غصه و غم

می روم باز زیر دِین علم

یاعلی جان مدد نما ما را

تا نزاریم در محرّم کم

مهدی علی قاسمی

روز مباهله


جلوه روی تو در آینه تا پیدا شد
ظلمت از یمن تجلای تو ناپیدا شد

ماه درکوچه تنهایی خود حیران بود
ناگهان هم نفس باد صبا پیدا شد

بر زمین رایحه گلشن فردوس وزید
بعد از آن شعشعه «آل کسا» پیدا شد

نور زهرا و علی، نور حسن، نور حسین
جلوه نور نبی ،در همه جا پیدا شد

عشق نورانیِ این پنج تنِ آل عبا
با تولّای علی در دل ما پیدا شد
 
و علی دست خدا بود از آن صبح ازل
به روی دست نبی، دست خدا پیدا شد

چشمه نام شما چشمه جوشنده علم
زمزم از زمزمه ذکر شما پیدا شد

تا در آن معرکه ترسا سر تعظیم آورد
تا ابد وصف تو‌در آینه ها پیدا شد

شکّ نجرانِ مسیحی به یقین گشت بدل
وعده ای داد نبی ،آب بقا پیدا شد

باز انسان به زمین یکسره سرگردان بود
با اشارات شما قبله نما پیدا شد

لب اگر باز کنی کون و مکان می لرزد
از کران تا به کران  دست دعا پیدا شد

محمد مهدى عبدالهى

شهادت حضرت میثم تمار علیه السلام

 

فرجام  دل  پریش  را میدانست
خونخواری زخم نیش را میدانست

همسایه ی نخل ها که شد فهمیدند
او قصه ی مرگ خویش را  میدانست


چون نخل ، در ایستادگی ، خفتن توست
دل مشتری شیوه ی در سفتن  توست

هر چند رطب های تو شیرین باشد
شیرین تر از آن  علی علی گفتن توست


آیینه اش از غبارها  تار نبود
بر لوح دلش به غیر دلدار نبود

بر  دار  زبان او بریدند  ولی
از گفتن عشق دست بردار نبود


هر چند بریده بار و برگت دیدند
آزرده ز شلاق تگرگت  دیدند

با زمزمه ی "فمن یمت " ، " انت معی"
هر لحظه در آرزوی مرگت دیدند

میثم مومنی نژاد

۱_ امیرالمومنین فرمودند: فمن یمت یرنی...هر کس بمیرد مرا میبیند
۲_ امیرالمومنین خطاب به میثم تمار فرمودند: انت معی فی درجتی .....تو در قیامت با من هستی در درجه من..

به مناسبت روز جهانی مسجد

مسجد محلّ سجده و جای عبادت است

مسجد بزرگ سنگر یاران نهضت است

این خانهٔ خداست تمیزش نگاهدار

در دین ما نشانهٔ ایمان نظافت است

چون کعبه احترام مساجد فریضه است

پرهیز کن ز تفرقه هنگام وحدت است

نازم به اتّحاد مُصلّین با خلوص

تحکیم معرفت به نماز جماعت است

همراه با امام جماعت جهاد کن

پاداش این مجاهدت ای دوست جنّت است

هر جمع را امام جماعت بود مدیر

آنکه مدبّر است معین ولایت است

از دست خادمین مساجد "کلامیا"

تقبیل کن که حرمتشان بی نهایت است

حاج ولی الله کلامی زنجانی

اهل بیت(ع)-قرآن کریم

چراغ راه هدا عترت است و قرآن است

تمام دین خدا عترت است و قرآن است

نجات وحدت و پیروزی مسلمانان

همیشه درهمه جا عترت است و قرآن است

الا تمام خلایق که سر به سر دردید

دوای درد شما عترت است و قرآن است

امانتی که رسول خدا سپرده به ما

به سید الشهدا عترت است و قرآن است

دو مهر و مه که به فرمودۀ نبی از هم

نمی شوند جدا عترت است و قرآن است

نمام آبروی ما تمام عزت ما

تمام مکتب ما عترت است و قرآن است

به این دو ، دست تمسک زنید انسان ها

شفیع روز جزا عترت است و قرآن است

به  روز حشر که محشر سیاه و تاریک ست

فقط چراغ هدا عترت است و قرآن است

مگر نه تشنۀ آب بقاست کام شما

بقای آب بقا عترت است و قرآن است

دو ریسمان الهی اگر بپرسی کیست

دهد رسول ندا عترت است و قرآن است

چراغ روشن پروردگار را میثم

بگو به بانگ رسا عترت است و قرآن است

غلامرضا سازگار

غزل اخلاقی

همچو سنبل که ، در ایام جوانی زنده است
مهربانی کن ، که دل ، با مهربانی زنده است

شکر خالق را بگوی و جسم بی جانی نباش
روح ما هر لحظه با حمد زبانی زنده است

کن قناعت، باش عاشق ،کفر خالق را مگوی
عاشق شوریده جان با تکه نانی زنده است!

کن توکل بر جهانبانی که می بیند تو را
آنکه دارد جایگاه "دیده بانی" زنده است

بر "معافی" دل بده تا "ابتلا" پیدا کنی
هر دلی با ابتلا بر دل ستانی زنده است

نور حق بر "بهبهانی" حرف حق میزد فقط
مرد حقگو کی بمیرد ؟ "بهبهانی" زنده است

مثل آن بلبل که با آوازه خوانی زنده است
"جعفر" شیرین زبان با "دُرفشانی" زنده است

جعفر ابوالفتحی

منبع :

www.neyjaf.ir

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2

تقدیم به روح ملکوتی والده مداح اهل بیت(علیهم السلام) حاج حسین سازور

او رفت ولی عشق و صفایش باقی است

در خاطره ها مهر و وفایش باقی است

برپاكن روضه های زهرایی بود

در خانه ی او سوز صدایش باقی است

حاج جواد حیدری

کانال تلگرام سایت حرم شاه :

https://telegram.me/harameshah2

روز مباهله

وضو بگیرم در حال روزه با تکبیر

کنم مباهله با دشمنان حی قدیر

زبان حق شوم و آیة مباهله را

به شأن فاطمه  و شوهرش کنم تفسیر

ز قول دوست و دشمن شنو که این آیه

به وصف اهل کسا از خدا شده تعبیر

محمد وعلی و فاطمه، حسین و حسن

که پنج در عددند و یکی چو حی قدیر

پی مباهله کردند روی در صحرا

یکی چو مهر فروزان چهار ماه منیر

فتاد چشم نصارا به آن خدارویان

که نور طلعتشان گشته بود عالم گیر

مسیحیان پی نفرین پنج تن دیدند

که نیست غیر هلاکت برایشان تقدیر

همه به خاک قدوم پیمبر افتادند

که ای ز جانب حق خلق را بشیر و نذیر

به حضرت تو نصاری تمام تسلیم اند

که تو بلند مقامی و ما تمام حقیر

هزار مرتبه نفرین به دشمنان علی

که می کنند در این آیه حیله و تزویر

کنند فضل علی  را به دشمنی انکار

خدای نگذرد از این خطا و این تقصیر

چرا شدند فراری از این حقیقت محض

چرا به سلسلة نفس خود شدند اسیر

قسم به جان علی منکر مباهله را

خدای لعن نموده، پیمبرش تکفیر

گرفتم آنکه شود خصم منکر خورشید

کجا به تابش انوار آن کند تأثیر

فضائل علی از حد بود فزون چه زیان

که بر مباهله منکر شوند یا به غدیر

علی  کسی است که در جنگ بدر شد پیروز

خدا به جنگ احد می دهد به او شمشیر

علی  است فاتح احزاب و فاتح خیبر

علی  است تیرالهی به قلب خصم شریر

علی است بت شکن کعبه روی دوش رسول

علی  به بیشة اسلام شد خروشان شیر

علی  به جای نبی خفت و جان گرفت به دست

کسی نیافت چو او این چنین مقام خطیر

حدیث منزله چون آفتاب می تابد

به این دلیل علی  بعد مصطفاست امیر

وصی احمد مرسل کسی بود "میثم"

که در تمام فضایل ورا نبود نظیر

غلامرضا سازگار

روز مباهله

شعر از مه و مهر شب شکن باید گفت

از فاطمه و ابالحسن باید گفت

تا خاطره ی مباهله گم نشود

پیوسته سخن سخن سخن باید گفت

آیات چو آفتاب از خاور نور

نازل شده بر سینه ی پیغمبر نور

ابناء و نساء و انفس اقدس حق

یعنی حسنین و علی و کوثر نور

آن پنج وجود صاحب عصمت حق

یعنی همه عصاره ی خلقت حق

کردند فنا بنای اسقف بازی

با هیمنه ی شگفت و با هیبت حق

مهری که به شأنش امد از حق لولاک

روشن شده از جلوه ی رویش افلاک

با یک زن و یک مرد و دو کودک آمد

تا ریشه ی تثلیث برآرد از خاک

دُردی کش جام درد باید بودن

آگاه دل از نبرد باید بودن

چون شیر خدا حقیقت حق محور

در جنگ عقیده مرد باید بودن

آن روز دو صف مقابل هم بودند

تحلیل گر دلایل هم بودند

آن سو همه در تجزیه ی یکدیگر

این سوی ولی مکمل هم بودند

فرمانده ی جنگ، مصطفی بود آنروز

سردار سپاه، مرتضی بود آن روز

لشگر حسنین و فاطمه پشتیبان

درعرصه، سلاحشان دعا بود آن روز

آن روز نه سنگ و چوب و نه سنگر بود

نه نیزه ی جان شکار و نه خنجر بود

پیروزی پنج تن به اهل نجران

از باور بالنده ی بارآور بود

باذکر علی الدوام،آن پنج نفر

کردند به پا قیام، آن پنج نفر

با باور خود به مشرکین حجت را

کردند به حق تمام، آن پنج نفر

فرمود نبی علی ولی الله است

خورشید ولایت و دلیل راه است

زهرا است دل من و حسن دلبندم

عشق است حسین و عشق حق دلخواه است

مهر آمد و پشت شب بیداد شکست

اندیشه تثلیثی شیاد شکست

هنگام مباهله ز اعجاز رسول

هم اسقف و هم صلیب فولاد شکست

اسقف که گل روی محمد را دید

افتاد صلیبش از کف و جامه درید

گفتا که به حق و راستی در انجیل

حق کرده وجود اقدست را تایید

تنها نه که بر مسیح ترفند زدیم

بر گریه خلق خسته لبخند زدیم

ای ختم رسل ببخش ما را که دگر

دل را به ولایت تو پیوند زدیم

با آنکه گرفتار توهم هستیم

در پیچ و خم خیال خود گم هستیم

از عاقبت مباهله میترسیم

کوتاه سخن، اهل تفاهم هستیم

پیش تو صلیب را شکستن عشق است

بر خاک، به درگهت نشستن عشق است

زُنار بلند عقل خود را با صِدق

بر رشته دامن تو بستن عشق است

با اهل جدل مجادله باید کرد

با تیغ زبان مقابله باید کرد

بر منطق وحی سر اگر نسپردند

بی چون و چرا مباهله باید کرد

شعر از مه و مهر شب شکن باید گفت

از فاطمه و ابالحسن باید گفت

تا خاطره مباهله گم نشود

پیوسته سخن سخن سخن باید گفت

احد ده بزرگی

برای تشنگان آسمانی منا

ای جنازه های تشنه ی سپیدپوش

تکه ابرهای پاره پاره ی خموش

در عزایتان یک آسمان گریسته

چشم کعبه مثل قدسیان داغنوش

رفته اید اگرچه مانده داغتان به دل

زنده اید اگرچه رفته جسمتان به دوش

ریگ های رام رمی تان ادا نشد

پیش چشمهای بی تفاوت وحوش

ای سعودی سقوط کرده در منا

دره دره زوزه هات میرسد به گوش

در کلام تو وقاحت نتانیاهو

در سکوت توست عقده های جرج بوش

درکف تو سبحه ای که سر نمیشود

بر سر تو چفیه ای که رفته آبروش

بمبهای خوشه خوشه ات ثمر نداد

کودک یمن اگرچه خون شده وضوش

نه گناه تو به گریه پاک می شود

نه سیاهرویی ات به خنده ای روتوش

خود فروختند و آبرو خریده اند

عالمان جهل و مفتیان دین فروش

زنده باد، مردنی که زنده پرور است

مرده باد زنده ی بدون جنب و جوش

موج خون این مهاجران می آورد

فوج فوج، موج های مرده را به هوش

وای اگر منا به سوی مکه رو کند

وای اگر طواف کعبه آورد خروش

هم امید فتح تازه می دهد سحر

هم نوید صبح تازه می دهد سروش

می روم همان طرف که قبله می رود

بیت داغدار شعر من، کفن بپوش

حامد اهور

خون طفلان یمن

لب اگر باز کنم سرّ مگو می ریزد

می روم گریه کنم چشم فرو می ریزد

چند وقت است می و ساقی و ساغر همه اوست

دست من باده نمی ریزد، او می ریزد

چند ماه است که در راه گلویم خار است

چشم من بغض دلش را به گلو می ریزد

جوی ها در همه جا روی به دریا دارند

این چه دریاست که یک باره به جو می ریزد

بی خبر از نفس سوخته حالان مگذر

خاصه صبحی که سبو پشت سبو می ریزد

این قدر پشت سر سوختگان حرف مزن

من اگر ها کنم از آینه هو می ریزد

هر طرف می نگری داغ اویس قرن است

خون طفلان یمن از همه سو می ریزد

در سوگ استاد حاج علی آهی

گنجینه ناب شاكران آهی بود

استاد عزیز شاعران آهی بود

یك عمر فقط ذكر لبش بود حسین

سرمشق تمام ذاكران آهی بود

ضمن عرض تسلیت به مناسبت عروج ملکوتی حاج علی آهی. ایشان از پیرغلامان اهل بیت(ع) و رئیس هیئت‌مدیره خانه مداحان عصر روز یکشنبه 16/1/1394 در سن 87 سالگی دار فانی را وداع گفتند.

حاج غلامرضا سازگار متخلص به «میثم» از شاعران و ذاکران اهل بیت(ع) که آشنایی پنجاه ساله  با حاج علی آهی دارند، در شعری برای این پیرغلام حسینی(ع) چنین سروده اند:

«آهی» درود بر تو که یار ولایتی

از ظل اهل بیت  فروغ هدایتی

لبریز از محبت و لطف و عنایتی

سر تا قدم کتاب و حدیث و روایتی

هشتاد سال بنده خلف سرمدی

هشتاد سال خادم آل محمدی

هشتاد سال تشنه‌لب جام کوثری

امروز نیز چرخ ادب را تو محوری

عمری برای نشر حقایق تو زیستی

عمری برای آل پیمبر گریستی

تجلیل از مرحوم آهی

آهی كه  به راه اهل ایمان راهی ست

خود چشم و چراغ ادب و آگاهی ست

تجلیل شود در این همایش از او

چون شاعر آستان ثارالهی ست

***

آهی كه به راه علم و دانش راهی ست

سرشار مدام از ادب و آگاهی ست

در كالبد وجود این عنصر پاك

پیوسته عیان روح عدالت خواهی ست

***

روشن ز چراغ مهر، راه آهی ست

تابنده ز نور دل، نگاه آهی ست

از سوز فراق روی مهدی در دل

افروخته شعله های آه آهی ست

***

آهی كه بود ادیب فرزانه ی ما

در درج ادب گوهر یكدانه ی ما

تجلیل از او كنیم و یاران خرسند

از این روش خدا پسندانه ی ماست

بمناسبت سالروز رحلت آیة الله عزیز الله خوشوقت"ره"

تقدیم به علمای عالم اسلام

از جگر این پیاله ی پر خون
میکشد زخم دل، تقاص هنوز

مانده بر قلب عاشقان داغِ

"آیت الله حق شناس" هنوز


"مرجعیت کنار،فقه کنار"

پیش شه منصب گدا داریم

دو سه سالی است عقده ی یک بار

روضه "شیخ مجتبی" داریم


من عزیز خدا شدم با تو

من عزیز خدا شدم وقتی

می نشستم به پای منبر تو

تو عزیز خدا، تو "خوشوقتی"


در نبرد سیاست و ایمان

در تهاجم،تهاجم علنی

جای خالیتْ، میشود احساس

"آیت الله مهدوی کنی"


میثم و مالک زمان رفتند

مانده در شهر حیدری تنها

بار سنگین انقلاب کنون

مانده بر دوش رهبری تنها


شکر حق مانده اند اطرافت

دوستانی که از قرن داری

جای مقداد و بوذر و عمار

تو که "مصباح" و "سید حسن" داری

محمد کاظمی نیا