مدح حضرت ابوطالب (ع)

کور شد چشمی که تاب دیدن دلبر نداشت

خوار شد هرکس که بر خاک قدومش سر نداشت

بشکند دستی که حتی خطی از کفرت نوشت

لال شد آنکه به لب مدح ابوالحیدر نداشت

در صف محشر کف افسوس بر هم میزند

هرکسی گامی دراین دنیا برایت برنداشت

بی بضاعت بودم اما میل مستی داشتم

دستهای خالیم چیزی کم از ساغر نداشت

صفحه صفحه سیر میکردم غریبی تو را

جلد پشت جلد اصلا غربتت آخر نداشت

آب ونان سفره ات الحق پیمبر ساز بود

این قبیل اعجاز هارا سفره ی دیگر نداشت

جای شک و شبه اصلا نیست.از دین خارج است

هرکسی توحید و اسلام تو را باور نداشت..

حرمت موی سفیدت کار ساز مشکلات

جز عبایت حضرت ختم الرسل سنگر نداشت

از حمایت های تو اسلام عالمگیر شد

این کبوتر بی ابوطالب یقینا پر نداشت..

نقش بر انگشترت نام رسول الله بود

هیچ کس در کل شهر این نقش انگشتر نداشت

ایستادی طعنه خوردی سخت استهزا شدی

صبر بسیار تورا ایوب پیغمبر نداشت

تا قیامت نام تو آویزه ی عرش خداست

تا قیامت دین احمد از تو مومن تر نداشت

طیر جعفر مبداش دستان پر مهر تو بود

مطمئنا بی تو این اوصاف را جعفر نداشت

بی پتاه مکه از الطاف تو سامان گرفت

مهربانیهای تو دست کم از مادر نداشت

پیرمرد طائفه روز وفاتت هیچکس

بیرقی برپا نکرد و چشم های تر نداشت

حضرت یعقوب مکه یوسفت ارث از تو برد

تازه میفهمم چرا آقای ما یاور نداشت

در رجب از فیض نام اطهرت تائب شدیم

ما گدای نسل در نسل ابوطالب شدیم

شاعر: سيد پوريا هاشمي

یگانه حامی قرآن و پیغمبر ابوطالب

به ایمانت سلام از خالق داور ابوطالب

سلام‌الله بر اخلاص و صدق و دین و توحیدت

که ایمانت بود از کوه سنگین‌تر ابوطالب

تو آن دریای نور استی که پروردی به دامانت

همانند امیرالمؤمنین گوهر ابوطالب

سزد خاک رهت را توتیای دیده گردانم

که عمّ المصطفایی و ابوالحیدر ابوطالب

عجب نبود شفاعت گر کشد ناز تو را فردا

چو آیی با علی در عرصه محشر ابوطالب

تو در امواج سختی یار گردیدی محمد را 

تو بودی مصطفی را بهترین یاور ابوطالب

رسول‌الله خُرسندت، ولی‌الله فرزندت

عروست حضرت صدیقه اطهر ابوطالب

کیم من تا کنم وصف تو را ای حامی احمد

تو را باید خدا گردد ثنا گستر ابوطالب

وفات تو است عام الحزنِ شخص اول خلقت

ز بس بودی گرامی نزد پیغمبر ابوطالب

به غیر از تو که چون جان پرورش دادی محمد را

نگردد کس در این عالم علی پرور ابوطالب

سرم خاک کف پایت که در یاری پیغمبر

ز یاران بودی ای پاکیزه طینت سر ابوطالب 

تو از قرآن و از اسلام و از پیغمبر اکرم

حمایت کرده‌ای تا لحظه آخر ابوطالب 

نه تنها خود، که شد یار محمد چار فرزندت 

عقیل و طالب و مولا علی، جعفر، ابوطالب 

سزد کافرترم خوانند از هر کافری فردا 

نخوانم دشمنانت را اگر کافر ابوطالب

رسول‌الله دشمن شاد شد با رفتنت آری 

غمت زد بر دل ختم رسل آذر ابوطالب 

تو تا رفتی علی گرد یتیمی ماند بر رویش 

ز جا خیز و بگیر او را چو جان در بر ابوطالب 

تو گویی جان برون شد از تن اصحاب پیغمبر 

که بودی جمله را چون روح در پیکر ابوطالب 

اگر چه نیست قبرت را رواق و قبّه و صحنی 

مزارت شهر دل ها راست روشنگر ابوطالب 

عجب نی گر محمد در کنار تربت پاکت 

فشاند اشک ماتم از دو چشم‌تر ابوطالب 

سزد در سوز هجرانت بسوزد آن چنان میثم 

که سوزد در عزایت صفحه و دفتر ابوطالب

غلامرضا سازگار

منبع: رضیع الحسین (ع)

حضرت ابوطالب(ع)-مدح

اى ابوطالب درود ما به جسم و جان تو

اى كه تمجید از فداكاریت یزدان مى کند

گر تو مخفى داشتى ایمان خود را كردگار

خانهات را پایگاه عشق و ایمان مى كند

اى ابوطالب تو عمران و على موساى توست

آنكه خدمت بر درش موسى بن عمران مى كند

فى المثل احمد چو موسى و على هارون اوست

سرپرستى زین دو را حق بر تو احسان مى كند

اى ابوطالب چنان كز حق حمایت می كنى

این على یارى از او با تیغ برّان مى كند

گر تو در باطن حمایت از پیمبر مى كنى

او به ظاهر یارى از ختم رسولان مى كند

گر تو تا سرحدّ امكان می كنى یارى ز دین

او طرفدارى ز دین ما فوق امكان مى كند

آن بنایى را كه با دست نبى و ز جهد تو

پایه ریزى شد، على تحكیم بنیان مى كند

این على بر آرزوهایت تجسم مى دهد

این على تبلیغ حق ترویج قرآن مى كند

پایه هاى بت پرستى را بر اندازد زِ بُن

روزگار بت پرستان را پریشان مى كند

پرده هاى جهل را از هم بدرّد تار و پود

كاخ هاى شرك را با خاك یكسان مى كند

حضرت ابوطالب(ع)-مدح

شده طوطىّ طبع من ثناخوان ابوطالب

تمام هستیم بادا به قربان ابوطالب

كه جز معصوم باید دم زند از حقّ عرفانش؟

نه هر كس آشنا باشد به عرفان ابوطالب

نظیر لیلة القدرى كه ناپیدا بود قدرش

عیان بر خلق نبود قدر پنهان ابوطالب

به ایثار و خلوص و عشق و عرفان و جوانمردى

گواهى می دهد اشعار دیوان ابوطالب

بود لعن خدا بر هر كه او را مشركش خواند

كه غرق نور حق باشد دل و جان ابوطالب

چه توفیقى از این بهتر كه باباى على باشد؟

بنازم من به این توفیقِ شایان ابوطالب

به میلاد على لوحى براى تسمیت آمد

خدا بگذاشت آن را روى دامان ابوطالب

مپرس از من كه جانان ابوطالب كه می باشد؟

بود شخص رسول اللَّه جانان ابوطالب

از آن روز الستى كه براى یارى احمد

تعهّد داد، ثابت ماند پیمان ابوطالب

سبب شد تا نبى آیین خود را منتشر سازد

تلاش بى امان، سعى فراوان ابوطالب

چنین فرمود پیغمبر، كه از ایمان خلق اللَّه

وزینتر هست اندر كفه، ایمان ابوطالب

یقیناً "ملتجى" با ذكر این اشعار ناقابل

نگردد نا امید از لطف و احسان ابوطالب

به مناسبت سالروز وفات حضرت ابوطالب(علیه السلام)

حضرت ابوطالب(ع)-مدح

باید که با دعای ابوطالب

آرم به لب ثنای ابوطالب

باب ائمه همدم پیغمبر

جان جهان فدای ابوطالب

باید ملک ستاره بیفشاند

چون گل به خاک پای ابوطالب

باشد به مکه گر چه مزار او

در قلب ماست جای ابوطالب

اوصـاف مـا کم آورد از شأنش

پیغمبر و علی است ثناخوانش

اسلام بر ولایت او نازد

پیغمبر از حمایت او نازد

جود است سائل کرم و جودش

دریا هم از عنایت او نازد

هم شهر مکه دور سرش گردد

هم کعبه بر سقایت او نازد

توحید فخر کرده به توحیدش

تاریخ بر حکایت او نازد

در روی او فروغ ولی پیدا

آیینـۀ جمـال علـی پیدا  

اسلام بود، بود و نبود او

گویند اهل‌بیت درود او

انوار حیدر است به روی وی

پشت محمّد است وجود او

گفتار اوست نعت رسول‌الله

آیات سرمدی است سرود او

بر چهره می‌شکفت چو باغ گل

لبخند مصطفی به ورود او

با مسلمین کنند چو میزانش

سنگین‌تـر است کفۀ ایمانش

الحق که اوست حامی پیغمبر

الحق که شخص اوست ابوالحیدر

هر کس که شک نمود به ایمانش

حتماً بوَد به دین نبی کافر

باور کنید بین همه اصلاب

صلب شریف اوست علی‌پرور

جز از صدف به دست نیاید در

هرگز خزف برون ندهد گوهر

از این پدر علی به وجود آید

تا نـزد او ملک به سجود آید

تا بود دوست‌دار محمّد بود

تنها نه دوست، یار محمّد بود

تنها نه یار بود خدا داند

حامی و جان‌نثار محمّد بود

مثل علی که دور نبی می‌گشت

پیوسته در کنار محمّد بود

حتی به وقت مرگ وجود او

هر لحظه بی‌‌قرار محمّد بود

«میثم» که بوده مدح‌سرای او

چندیـن قصیده گفته برای او

حضرت خدیجه و حضرت ابوطالب(علیهماالسلام)-وفات

هنوز چهرۀ مکه غبار ماتم داشت

هنوز داغ ابوطالب آتش غم داشت

دل لطیف پیمبر غمین زهرا بود

به سینه درد و غم و غصه های عالم داشت

سخن ز رحلت بانوی با کرامت بود

کسی که حُسن کمال چهار مریم داشت

چه بانویی که خدایش سلام می فرمود

که نامۀ عملش مُهر مِهر خاتم داشت

یگانه بانوی مردی که از عدالت خود

تمام عالم و آدم به زیر پرچم داشت

سخای حاتم طایی کجا و این سفره

که درب خانۀ جودش هزار حاتم داشت

برای حضرت ام الائمه این یک بس

که نور فاطمه بر دامن مکرم داشت

خدیجه مادر ما اولین مسلمانی ست

که با ولای علی عهد خویش محکم داشت

در آخرین نفسش با اشاره می فرمود

همیشه فاطمه ام غربتی دمادم داشت

فدای دختر مظلومه ام که در آن شعب

به روی گونه چو گلبرگ، یاس شبنم داشت

به اهل بیت بگو تا ملازمش باشند

به هر زمان که به مادر نیاز مبرم داشت

کسی به صورت او لطمه بعد من نزند

شنیده ام که فلانی دو دست محکم داشت

پس از وصیت ام الائمه پیغمبر

خدیجه را به عبایش ز خود مقدم داشت

در آن دمی که کفن از بهشت آوردند

هوای رحلت او روضۀ محرم داشت

26 رجب وفات حضرت ابوطالب(ع) پدر مظلوم امیرالمومنین(ع) تسلیت باد.

امام صادق(ع) فرمودند:

به خدا سوگند اگر ایمان ابوطالب را در یک کفه ی ترازو و ایمان همه خلق را در کفه ی دیگر ترازو قرار دهند همانا ایمان ابوطالب بر ایمان خلائق ترجیح پیدا می کند.

بحارالانوار.ج35.ص112

×××

بابای علی هستی و جان قربانت

یاری رسول کرده ای با جانت

محشر، تو و خلق را اگر حق سَنجَد

بالله که برتری تو در ایمانت

×××

با جان و دل مدافع شخص پیمبری

در روز حشر از همه خلق برتری

پورت علی قسیم بهشت و جهنم است

کافر هر آن کسی است که گوید تو کافری

در مدح حضرت ابوطالب(ع)

ای همه جا یار رسول ‌خدا

محـرم اسـرار رسول ‌خدا

عاشق و دلـدادۀ ختـم رسـل!

پارۀ دل در قـدمت شاخـه گل

کفـر ز اسـلام تـو انـدر ستوه

کفۀ ایمان تو سنگین چو کوه

وصل نبـی را همـه ‌جـا طالبی

حامــی اســلام ابــوطالـبی

قـدر تـو برتـر ز تمـام قریش

نجـل تـو آقـا و امـام قـریش

حامی جان بـر کف پیغمبـری

جان به فدایت که اباالحیدری

قلب محبـان علـی مشهـدت

پشت نبی گرم شد از اشهدت

حضرت صادق، شه دنیا و دین

حجـت حـق، کعبـۀ اهـل‌یقین

گفت ز هـر مؤمـن یکتـاپرست

کفۀ ایمـان تـو سنگین‌تر است

صلـب تـو بایـد که علی پرورد

حجــت حــی ازلــی پــرورد

صلب تو دریا و علی گوهـرش

خواجـۀ لـولاک، ثنـاگستــرش

یـار و طرفــدار محمّــد تویی

شـاخص انصـار محمّــد تویی

رفتـن تـو غـربت اسـلام شـد

روز محمّـد ز غمـت شـام شـد

داشت پیمبر ز غمت حال حزن

سال وفات تو شدی سال حزن

روح خدایـی بـه تـن پـاک تو

لاله ایمـان دمـد از خـاک تـو

صدق و خلوص تو قبول خداست

زائـر قبـر تـو رسـول خـداست

قلب نبی سوخت بـه یـاد غمت

اشک علـی ریختــه در ماتمت

ســلام مخصـوص خـداوند تو

بر تو و بـر همسـر و فرزنـد تو

جز تـو که بـر خـدا ولی پرورد؟

جعفـر طیــار و علـی پــرورد؟

نسل عقیلت شهدای حسین

مسلمت اولین فدای حسین

تا که سحر صبح شود روز شام

بر تـو و ابنـاء تـو بـادا سـلام