همای عاشقی حُجّتِ دینِ خدا سبطِ نبیِّ مصطفی لاله ی خیرالنّسا یابنَ علـِّی مرتـضی هفتمین مولا و تاجِ شیعه ی اِثنا عَشَر حضرتِ موسی ابنِ جعفر �

همای عاشقی
حُجّتِ دینِ خدا سبطِ نبیِّ مصطفی
لاله ی خیرالنّسا یابنَ علـِّی مرتـضی
هفتمین مولا و تاجِ شیعه ی اِثنا عَشَر
حضرتِ موسی ابنِ جعفر شافع روز جزا
جبرییل و صورِ اسرافیل و میکاییل همه
مدح تو گویند به اِذنِ خالقِ ارض و سما
در فضیلت،در کرامت،در سخاوت،در کرم
در حقیقت،جلوه ای آیینه ای از مجتبی
قبله گاهِ عالمین،چشم و چراغِ کاظمیــن
نورِ چشمانِ حسین اِبنِ علیِّ سر جدا
در مناجات و بُکا تالیِّ زین العابدین
عالِم و علّامه همچون باقرِ آلِ عبا
ناشرِ فرهنگ و فقهِ جعفری صادقی
مسلمین را رهنما و شیعیان را مقتدا
درهمه عالم ندارد غیر تو دیگر کسی
حضرتِ معصومه وشَمسُ الشُّموسی چون رضا
مهدی و هم عسگری و هم نقی و هم تقی
لاله های گلشنِ مهرِ تو می باشند شها
معنی و تفسیر کظمِ غیظ و حلم و عاطفه
آیه آیه مهربانی سوره ی مهرِ خدا
می چکد بارانِ عشق،از ابرِ چشمِ عاشقت
مُلکِ قلبِ عاشقان را حاکم و فرمانروا
چون علیِّ اصغر و همچون یلِ اُمُّ البنین
برهمه باب الحوائج هستـی و مشکل گشا
عالم و آدم فقیــر و جمله مُحتاجِ تواند
روزی خود می بَرَند ازخوانِ لطفت ماسوا
رافعِ هر مشکلی و مرهمِ درد و غمی
بی کرانه بحر الطافت ندارد انتها
بی پناهان را پناهی نا امیدان را امید
دستگیری می کنی از هر که اُفتاده زِ پا
باب حاجاتی کلیدِ قفلِ دربِ بسته ای
چشمه ی آبِ بقا نور هُدی شمسِ ولا
ای شَهِ نیکوسرشت،باشد فراتر از بهشت
این حریمِ با صفا ومرقد وصحن و سرا
به رئوفیِّ رضا و اشکِ معصومه قسم
کاظمینِ تو پناه و ملجا و دارالشّفا
زائرینِ کاظمین،این صحنه می بینند به عین
پیشِ تو فرقی ندارد زائرِ شاه و گدا
در کنارِ تو شهادت می دهد اِبنُ الرّضا
می دهی آنی جوابش هر که می خواند ترا
ای علاجِ درد و بیماری سخت و لا علاج
داروی سِحرِ نگاهت،بهر هر دردی دوا
دستِ خالی رد نمی گردد زِدرگاهت کسی
هر که بر تو رو زند آخر شود حاجت روا
ای همای عاشقی جولانگه ت عرش و سما

حمید رضا گلرخی

با تشکر از شاعر گرامی بخاطر ارسال این شعر