تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
تا روضه می‌گیرم برای رفتن تو
پیشم تداعی می‌شود خندیدن تو
آوار می‌گردد همه عالم به فرقم
وقتی‌که می‌آید زمان خفتن تو
در خواب هم ذکر لبت ناد علی بود
جانم فدای این علی جان گفتن تو
همراه طفلان تو ای بانوی عالم
ماتم بگیرم با ز خانه بردن تو
هرگز نخواهد رفت از یادم عزیزم
آن لحظه‌ی از کوچه‌ها برگشتن تو
جانم به لب می‌آید ای روح و روانم
در بینِ خانه با زمین افتادن تو
با دستهای خسته‌ام ماندم چگونه......
.....آبی بریزم روی گلبرگ تن تو
رضا باقریان
تعداد بازديد : 103
پنجشنبه 03 بهمن 1392 ساعت: 7:44
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
