شعرم تمام، لکه ای از خون گرفته است زیرا که قلب را، سایه ای محزون گرفته است در بیکران شعر غوطه ور ش

شعرم تمام، لکه ای از خون گرفته است

زیرا که قلب را، سایه ای محزون گرفته است

در بیکران شعر غوطه ور شدم

وقتی تمام لهوف را ز بر شدم

دیدم به کوچه های غم گشته اند روان

یک طفل خردسال و یک مادر جوان

از مسجد آمده و قصد خانه داشت

خوشحال در کف خود، یک قباله داشت

در بین راه، حرف از خدای جلاله بود

صحبت ز ارث و ز حق و قباله بود

ناگه میان کوچه، غمی نو شکفته شد

طوفان سرد و سیاهی، دمیده شد

یک بی حیا و چندین نفر چموش

که داشتند حلقه ی ابلیس را بگوش

کردند سد راه آن طفل و مادرش

آوار گشته و ریختند، بر سرش

کردند پاره به دستش قباله را

افروختند جرقه ی غسل شبانه را

بر داغ مرگ پیمبر(ص) نمک زدند

در پیش غنچه، گلش را کتک زدند

چشمان گل، ز بی مهری اغیار بسته شد

گل تا شد و خمیده شد و شکسته شد

بر روی گل، چو دست پاییز جا گرفت

غنچه به سر زنان، دم واویلتا گرفت

همراه او، جن و ملک این نوا گرفت

قلب فلک به وسعت ارض و سما گرفت

از داغ روی گل، اینک چه ها کنیم

با گریه محشر کبری، به پا کنیم

خواهید زخم سینه ی او را دوا کنیم

بر منتقم و وقت ظهورش دعا کنیم

علی نظری(محب الحسن)

با تشکر از آقای علی نظری بخاطر ارسال این شعر