مناجات و شهادت امام حسین - 4

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس-شب هشتم محرم

بگذرید از گنهم من خجل اربابم

هر چه باشد نمی از خاک و گل اربابم

بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است

نیستم دور،که من متصل اربابم

حور و قلمان جنان هم دل من را نبرند

من فقط مشتری روی گل اربابم

هر کسی روز جزا همره ارباب خود است

من کی ام ،منتسب و مشتمل اربابم

گرمی مهر حسین است انیس دل من

با وجودی که بدم مشتعل اربابم

شب جمعه ست گدا سوی حرم آمده است

راستش مست و خمارم کسل اربابم

با غم روضه ی شهزاده ی او میسوزم

سخت میسوزم و خود معتدل اربابم

ارباً اربا که شنیدید خدا میداند

من مصیبت زده ی داغ دل اربابم

خویش را با سر زانو به تن پاره رساند

لشگری خندد و من منفعل اربابم

محمود ژولیده

چون اسیری به دام توأم ای صیادم
صید عشق تو و از هر دو جهان آزادم
عشق به دردسر انداخت سرانجام مرا
آنچنانی که من از خواب و خوراک افتادم
زیر و رو میکنی و باز خودت میسازی
من خراب تو شدم ، اهل حسین آبادم
روز اول گِل من را که خدایم بسرشت
در گِلم تربت تو کرده و کرد ایجادم
شادی هر دو جهان را به غمت نفروشم
با غم روضه خوشم ، با نم گریه شادم
همه ی دار و ندارم به فدایت ارباب
بأبی اَنتَ وَ اُمی ، همه ی اجدادم
پدرم دغدغه ی تربیت من را داشت
که مرا هیئتی ام کرد و به دستت دادم
مادرم یاد علی اصغرتان شیرم داد
تا هلال شب هفتم نرود از یادم
.
جان من را وسط روضه ی شش ماهه بگیر
تا بفهمند به پای چه کسی جان دادم
.
سرِ طفلم به روی نیزه خودش لرزان است
دیگر آرام بیا باد ، مده بر بادم
.
ایمان دهقانیا

مناجاتی امام حسین ع

آتش مهر تو آتشکده ی این جگر است
که به جان از غم هجر تو کماکان اثر است

گفتم از سوی تو آرامش جان خواهم یافت
عشقت از آیه ی زلزال بلا خیز تر است!!!

حرم دلشکنت پاخورش از بس خوب است
که نظر بر در آن هم شکر اندر شکر است

اکتفا هم نکنم من به دو دریا اینجا
کم اگر اشک بریزم ضرر اندر ضرر است

چشم ، بینا بشود بین حرم خواهد دید
زیر این قبه ات از غیب هزاران خبر است

ناله ی فاطمه آید که "بنی قتلوک"
قسمت پردگیان هم غم و خون جگر است

هر که پایش به عزاخانه ی پاک تو رسد
غرق دریای عنایات تو تا موی سر است

تو بسوزان پر پروانه ی خود را به نظر
تو اگر دل بستانی چه نیازی به پر است

شمع و پروانه به وحدت برسند آبادند
خوش بحالم که ز پا تا به سرم در شرر است

هنر آن نیست که از آنچه که دارم گذرم
اگر از آنچه تو دادی گذرم این هنر است

"جعفر" ای غمزده برخیز ، اذان می گویند...
دست بر سینه ببر وقت سلام سحر است

جعفر ابوالفتحی

منبع:

www.neyjaf.ir

بیاورید بساط عزا به نام حسین
به گوش ِ گریه رسیده صدای گام حسین

دم ِ حسینیه نوکر دوباره دستش را
به روی سینه گذارد به احترام حسین

گرفته‌ایم به لب السلام یا عطشان
در آرزوی مگر پاسخ سلام حسین

غدیر قبل محرم برای من یعنی:
علی امام من است و منم غلام حسین

حنای سیب ِ بهشتی دگر ندارد رنگ
به دست هرکه چشیده‌است از طعام حسین

هزار زخم به تن دارد و اگر تنهاست
به اشک روضه توان کرد التیام حسین

چه شد که مهریه‌ی مادر ِ مدینه، شده
به دست کوفه‌ی نامهربان، حرام  ِ حسین؟

فقط نه اینکه علی‌اکبر ارباً اربا شد
که بود خدعه‌ی بدخواه، اقتسام حسین

عمود بر سر عباس زد که می دانست
عمود ِ خیمه‌ی سقاست انسجام حسین

رسیده مقتل شعرم به روضه‌ی گودال  
بماند آنچه گذشته‌است بر خیام حسین...

 سید مسعود طباطبائی

مناجات با امام حسین (ع)

دردی بده که با غم دل آشنا کنیم
اشکی بده که با قطراتش صفا کنیم

از مادرم دو چادر مشکی گرفته ام
تا خیمه ای برای غمت دست و پا کنیم

قسمت اگر شود همه ی عمر خویش را
گریه برای خامس آل عبا کنیم

ما روضه خوان روضه ی رضوان زینبیم
با روضه های او مس دل را طلا کنیم

لطفی نما که در وسط اشک و سوز و آه
یک دم توسلی به امامِ رضا کنیم

باید شبیه حضرت حر سر دهیم تا
شاید که حق لطف شما را ادا کنیم

ما در بهشت باز حسینیه می زنیم
در جنت الحسین تو آقا چه ها کنیم !!!!

جعفر ابوالفتحی

منبع:

www.neyjaf.ir

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

مهرِ تو را هرکس ندارد دین ندارد

اصلا که گفته دشمنت نفرین ندارد

گیسوی پُرچینت مرا هم  گیر انداخت

چینِ تو را مغرب زمین و چین ندارد

در کوچه ی تو انبیا هم صف کشیدند

مثل تو جایی سفره ی رنگین ندارد

از این کرم خانه بیا یک لحظه بیرون

جز دیدن تو حاجتی مسکین ندارد

دل خوش نکردم به نماز و روزه هایم

جز گریه بر تو که دلم تضمین ندارد

لفظِ"بفرمایید بالا" اشتباه است

چون مجلس آقای ما پایین ندارد

مشقِ شبم صدمرتبه نام حسین است

جز نام زیبایش لبم تمرین ندارد

آوازه ها از شه بُوَد پس آفرین او

شعرِ من و شعر شما تحسین ندارد

من بی هنر بودم هنرمندم نمودند

در گوشه ی میخانه پابندم نمودند

رضا قربانی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

تا از می و باده ی تو مستم...هستم

تا رشته ی دل را به تو بستم...هستم

من زندگی ام بسته به این نوکری است

تا نوکر مادر تو هستم...هستم

سید مجتبی شجاع

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

همه سرمایه ی مجنون غم لیلا باشد

عاشق آن است که سر گشته و شیدا باشد

بعد از آنى که شده دلبر ما خیمه نشین

عاشق دلشده آواره ی صحرا باشد

قطره اى مى چکد و لذت عمرش این است

آخر راه دگر وصل به دریا باشد

پرچم مشکى هیئت همه جا محترم است

چونکه شیرازه اش از چادر زهرا باشد

رو سپیدند قیامت همه ی زوارت

چون به پیشانیشان نام تو آقا باشد

با همه معرفتم عرضه کنم محضر تو

اعتقادى که ز هر شبهه مبرا باشد

در عزا خانه ی تو دست خدا در کار است

تا خدا هست مصیبات تو بر پا باشد

گرچه بر سینه غم کرب و بلا دارم من

شک ندارم که حریم تو همین جا باشد

نوکر آن است که یک لحظه شده چون ارباب

وقت جان دادن خود بى کس و تنها باشد

در قیامت که بگیرى سر خود را بر دست

تا به زهرا برسى محشر کبرى باشد

لحظه ی بوسه گرفتن ز رگ حنجر تو

به خدا ذات خدا غرق تماشا باشد

قاسم نعمتی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

قبله نمای اهل ولا کربلای تو

دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی شوم

راه بهشت می رود از روضه های تو

عشق شما خوش است "من المهد الی اللحد"

خوشبخت آنکه پیر شد آقا به پای تو

پهلو زند به کوثر و تسنیم و سلسبیل

ته مانده ای ز چایی داغ عزای تو

حسن ختام بهتر از این میشود مگر ?

شد روسفید " جون" سیاه از دعای تو

از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام

شد پرچم خدا سر از تن جدای تو

از حنجر بریده ی خشکیده ات هنوز

آید به گوش عالم هستی صدای تو

در شعله ی محرم تو کائنات سوخت

سنگ است آن دلی که نسوزد برای تو

"هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق"

فانی است کل عالم و باقی بقای تو

کمیل کاشانی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

صد شکر میکنم که گرفتار تو شدم

منت نهاده اى و عزادار تو شدم

احرام عشق بسته به میقات آمدم

حیران کوى وصل به دیدار تو شدم

یک عمر روسیاهى من را حلال کن

کردم گناه و باعث آزار تو شدم

تا خویش را عزیز کنم نذر مادرت

یا ایها الغریب طرفدار تو شدم

سر بند نوکرى تو بستم به این امید

تو میخرى مرا سوى بازار تو شدم

این اشگ را که راه گرفته ز چشم تر

دارد نشان که محرم اسرار تو شدم

تا گم شدم میان ره غفلت و گناه

راهى به راه عشق ز انوار تو شدم

بر جان خریده ام همه زخم زبان خلق

بر نام تو قسم همه جا یار تو شدم

تا خواستم به نوکریت کم بیاورم

ناخواسته دخیل علمدار تو شدم

ما راهیان کرببلائیم تا ابد

سینه زنان خون خداییم تا ابد

قاسم نعمتی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

قبله ام روىِ تو و خانه ى تو جاىِ من است

یاحسین وِردِ زبانِ منو لبهاى من است

مُرده آرند به هر مجلسِ تو ، زنده شَوَد

محفلِ روضه ى تو وادىِ سیناىِ من است

كودكى بیش نبودم ، به تو وابَسته شُدَم

این هَم از مَرحَمَتِ مادرِ مولاىِ من است

هَر زَبانى كه"سه"بار عَرضِ سلامَت گوید

بارِ سِوّم نَشُده اَشك به سیماىِ من است

همه ى دِلخوشىِ من به تو و مادرِ توست

گریه كردن به شُما لَذّتِ دُنیاىِ من است

سعید خرازی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

عاشق غمزده را یاد تو جانان کافیست

سینه ی سوخته را ناله ی سوزان کافیست

بهر راضى شدن مادر زارت زهرا  

لحظه اى زمزمه ی ذکر حسین جان کافیست

کربلائى شدن ما به خدا آسان است

روضه اى کوته و یک دیده ی گریان کافیست

گریه شیرازه ی خون باشد و تسکین قلوب

قطره اش بهر دواى غم دوران کافیست

چون که سر چشمه ی اشک از دل پر درد بُود

به تسلاى غمِ قلب پریشان کافیست

گر که با لطف تو از دل حُجب نور رَود

صحنه ی داغ تو بر دادن هرجان کافیست

هر کسى دیده خودش صحنه ی یک قتلى را

روضه نه بهر غمش یاد عزیزان کافیست

دختر از دور اگر بوسه فرستد بر نى

بهر تکریم لب قارى قرآن کافیست

بهر زخمى شدن آبله پاى نهیف

یک اشاره ز سوى خار مغیلان کافیست

حیف سر بى بدن آمد که به یک پنجه ی ناز

بهر شانه شدن موى پریشان کافیست

قاسم نعمتی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

یا در فراق کرب و بلا می کُشی مرا

یا با غم امام رضا می کُشی مرا

بالای سر اگر نکشی ام بدون شک

پایین پای خود به خدا می کُشی مرا

پایین پا و روی تل و پیش قتلگاه

در کربلای خویش سه جا می کُشی مرا

با روضه ی کشیده ی قاسم اگر نشد

با روضه ی حصیر و عبا می کُشی مرا

بیمار روضه ات منم ای بهترین طبیب

اما تو در ازای شفا می کُشی مرا

حا سین و یا و نون مقطع،به وقت ذکر

با اسم خود هجا به هجا می کُشی مرا

در بین اسم های خودت آخرش حسین

با اسم سیدالشهدا می کُشی مرا

دائم مرا به روضه ی گودال می بری

یا می کِشی به روضه و یا می کُشی مرا

مهدی رحیمی

امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس

روضه شروع شد ؛ همه پر در بیاورید

از این بهشت میوه ی نوبر بیاورید

حالا كه حوض كوثر ما گریه بر شماست

یك كاسه اشك ناب ،از آن ور بیاورید

ما گریه می کنیم که دل شستشو کنیم

پس از گلاب جاریِ قمصر بیاورید

در هیئتی که حال و هوای حرم پُر است

یکشب مرا به شکل کبوتر بیاورید

ای مردمان حاجت! از اینجا گذر کنید

حاجت هر آنچه هست،بر این در بیاورید

با "اشکِ گرم" ، خاطر ایمان خنک تر است

ما گریه می کنیم که باور بیاورید...

رحمان نوازنی

مناجاتی سید الشهدا علیه السلام

آتش مهر تو آتشکده ی این جگر است
که به جان از غم هجر تو کماکان اثر است

گفتم از سوی تو آرامش جان خواهم یافت
عشقت از آیه ی زلزال بلا خیز تر است!!!؟؟

حرم دلشکنت پاخورش از بس خوب است
که نظر بر در آن هم شکر اندر شکر است

اکتفا هم نکنم من به دو دریا اینجا
کم اگر اشک بریزم ضرر اندر ضرر است

چشم ، بینا بشود بین حرم خواهد دید
زیر این قبه ات از غیب هزاران خبر است

ناله ی فاطمه آید که "بنی قتلوک"
قسمت پردگیان هم غم و خون جگر است

هر که پایش به عزاخانه ی پاک تو رسد
غرق دریای عنایات تو تا موی سر است

تو بسوزان پر پروانه ی خود را به نظر
تو اگر دل بستانی چه نیازی به پر است

شمع و پروانه به وحدت برسند آبادند
خوش بحالم که ز پا تا به سرم در شرر است

هنر آن نیست که از آنچه که دارم گذرم
اگر از آنچه تو دادی گذرم این هنر است

"جعفر" ای غمزده برخیز ، اذان می گویند...
دست بر سینه ببر وقت سلام سحر است

جعفر ابوالفتحی

نِی جَف - پایگاه اطلاع رسانی اشعار آئینی جعفر ابوالفتحی

www.neyjaf.ir
 

دارم امشب از گناهانم خجالت می کشم
از گناهان فراوانم خجالت می کشم

سر به زیر انداختم، از روی تو شرمنده ام
بازهم سر در گریبانم، خجالت می کشم

اشک را از من گرفته این گناه لعنتی
دارم از خشکی چشمانم خجالت می کشم

من زمین خوردم دوباره، باز دستم را بگیر
من از اینکه سست ایمانم خجالت می کشم

پر نمی گیرم به سوی آسمانت چون شده
این هوای نفس زندانم، خجالت می کشم

لطف های بی حسابت زود یادم می رود
من که قَدرت را نمی دانم خجالت می کشم

باز آوردی مرا که چوب کاری ام کنی
من از اینکه باز مهمانم خجالت می کشم

دارم از این حسرت کرببلا دق می کنم
من که از دوری جانانم خجالت می کشم

از همان روزی که بین روضه می گفتم حسین
مادرت می گفت: ای جانم ... خجالت می کشم

جان زهرا آبرویم را بخر فردای حشر
فاش گردد روی پنهانم خجالت می کشم

آمدم با سر به زیری تا مرا حُرّم کنی
من از این حال پریشانم خجالت می کشم
 

وحید محمدی

روی قبرم بنویسید که نوکر بوده
سائل روز و شب آل پیمبر بوده

روی قبرم بنویسید "سیه پوش حسین"
بنویسید که با کعبه برابر بوده

روی قبرم بنویسید به وقت روضه
در حسینیه دلش مثل کبوتر بوده

بنویسید که قنداقه ی او در طفلی
گرمی روضه ی قنداقه ی اصغر بوده

روی قبرم بنویسید که چایی ریز
مجلس روضه ی آقا علی اکبر بوده

روی قبرم بنویسید که در شور اگر
لطمه بر خود زده یاد شه بی سر بوده

روی قبرم بنویسید دلیل مرگش
روضه ی شمر و سر و ناله ی مادر بوده

روی قبرم بنویسید که مرگ این مرد
وسط روضه ی گوشواره و معجر بوده

امیر عظیمی
 

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

خشکیده ام...کویرم، دیگر ثمر ندارم
کاری بجز گدایی، وقت سحر ندارم

معصیت و خطایم، بی آبروم کرده
بیچاره ام که دیگر، چشمان تر ندارم

هر فرصتی که دادی، دیدی خراب کردم
شرمنده ام،برایت....جز دردسر ندارم

دستم بگیر ارباب، بگذار تا بمانم
اینبار از کنارت، میل سفر ندارم

اصلا همین دم در، یک گوشه مینشینم
من غیر خانه ی تو، جای دگر ندارم

عمرم گذشت اما، کرب و بلا نرفتم
میل بهشت دارم، کو بال و پر...؟ندارم

این است آرزویم: یک روز بر ضریحت
با گریه سر گذارم، تا حشر برندارم

با اینکه بی پناهم، با اینکه رو سیاهم
حب رقیه دارم، چیزی اگر ندارم

کارم شده ست ناله، در روضه ی سه ساله
دلخوش به گریه ام من، جز این هنر ندارم
.
.

غصه نخور پدر جان، پهلوم خوب خوب است
نشکسته استخوانم، درد کمر ندارم

مرضیه نعیم امینی

هرجا حضور اهل بكا فوق العاده است
معلوم می شود كه فضا فوق العاده است

در مجلسی كه زمزمه و شور و گریه هست
بی شك نگاه مادر ما فوق العاده است

در سفره ای كه پهن شود بعد روضه ات
تأثیر لقمه های غذا فوق العاده است

ای تربتت شفای تمامیِّ دردها
در نسخه ی تو نوعِ دوا فوق العاده است

وقتی كه نذر گنبد و تاج ضریحِ توست
پیداست كه عیار طلا فوق العاده است

من در زیارت تو شدم زائر خدا
از بس شباهتت به خدا فوق العاده است

پا را گذاشتم به روی عرش و آمدم
جایی كه شأن صحن و سرا فوق العاده است

هر كس كه رفت كرببلا ؛ اعتراف كرد
آقاییِ امام رضا فوق العاده است

من را به استجابت كامل رسانده ای
در زیر گنبد تو دعا فوق العاده است

در وادی محبّت تو دیده ام حسین
انس میان شاه و گدا فوق العاده است

از طرز روبرو شدنت با زهیر و حُرّ
فهمیده ام گذشت شما فوق العاده است...
 

محمد قاسمی