امام حسین(ع)-مناجات اول مجلس
قبله نمای اهل ولا کربلای تو
دارد همیشه بوی خدا نینوای تو
تا تو دلیل راه منی گم نمی شوم
راه بهشت می رود از روضه های تو
عشق شما خوش است "من المهد الی اللحد"
خوشبخت آنکه پیر شد آقا به پای تو
پهلو زند به کوثر و تسنیم و سلسبیل
ته مانده ای ز چایی داغ عزای تو
حسن ختام بهتر از این میشود مگر ?
شد روسفید " جون" سیاه از دعای تو
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
شد پرچم خدا سر از تن جدای تو
از حنجر بریده ی خشکیده ات هنوز
آید به گوش عالم هستی صدای تو
در شعله ی محرم تو کائنات سوخت
سنگ است آن دلی که نسوزد برای تو
"هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق"
فانی است کل عالم و باقی بقای تو
کمیل کاشانی
سامرا سُرمن رأی بودی