تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
چون باده که از خنده ی پیمانه بسوزد از آه خماران در میخانه بسوزد نه اتش عشق، اشک غریبانه ی شمع است آ�
چون باده که از خنده ی پیمانه بسوزد
از آه خماران در میخانه بسوزد
نه اتش عشق، اشک غریبانه ی شمع است
آن درد که بال و پر پروانه بسوزد
ما خانه خرابان تو بودیم از اول
غم نیست گر این خانه ی ویرانه بسوزد
در عاقل و زاهد که ندیدیم جگر را
شاید ز غم فاطمه دیوانه بسوزد
معنای شرف در گرو همسر مردیست
که پشت در سوخته مردانه بسوزد
این سوختنش بهتر از آن است که زهرا
با دیدن یک دختر و یک شانه بسوزد
زهرا سند غربت مولاست گذارید
تا روز قیامت در این خانه بسوزد
محمدرضا رضایی
تعداد بازديد : 35
جمعه 21 اسفند 1394 ساعت: 10:36
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
