اشعار شب پنجم محرم – علی فردوسی عجیب نیست که سوی عمو شتاب کند پدر ندیده عمو را پدر خطاب کند رسی

اشعار شب پنجم محرم –  علی فردوسی

عجیب نیست که سوی عمو شتاب کند

پدر ندیده عمو را پدر خطاب کند

رسیده وقت حنا بستنش ولی هیهات

محاسنی که ندارد به خون خضاب کند

چگونه تاب بیارد که آب آبِ حرم

اگر که جنس دل از سنگ سخت، آب کند

قسم به حضرت حق، "لا اُفارِقُ عُمّی"

مگر که مرگ بیاید مرا مجاب کند

رسید و دست سپر کرد تیغ را که عمو

به روی مردی اش از کودکی حساب کند

اگرچه دیدن داغ عزیز جانسوز است

همیشه داغ جوان بیشتر کباب کند

چه عشقبازی نابی، خدا نکرده مباد

که تیر حرمله ها کار را خراب کند

هنوز پشت لبش سبز نیست سرو جوان

تبر دریغ، چه با شاخ و برگ شاب کند

امانت است پسر، وای اگر حسین به حشر

ز شرم روی حسن چهره در نقاب کند

شود به خون جوان دست و دامن آلوده

خدا بخواهد اگر خاک را عذاب کند

علی فردوسی