دیگر توان راه در پاهای من نیست دیگر در این دنیا گمانم جای من نیست امشب النگو های خود را قرض کردم بابا نبیند که النگو های من نیست تا من نمردم

دیگر توان راه در پاهای من نیست

دیگر در این دنیا گمانم جای من نیست 

امشب النگو های خود را قرض کردم

بابا نبیند که النگو های من نیست

تا من نمردم سر بزن کنج خرابه

امّید ماندن هیچ در فردای من نیست

من با چه دستی در بغل گیرم سرت را

یک جای سالم بین این اعضای من نیست

من کربلا را زیر و رو کردم کجایی..؟!

جایی نمیبینی که ردّ پای من نیست

 انقدر دست دشمنان تو بزرگ است

دیگر اثر از دیده ی بینای من نیست

من صورت بابای خود را میشناسم!

این صورت تو صورت بابای من نیست...!

ویرانه را آباد کردم تا بمانی

یک امشبی را پیش من بد بگذرانی

بابا نبودی عمّه ام خیلی کتک خورد

بابا نبودی زخم های ما نمک خورد

من را تو نشناسی اگر امشب ببینی

انقدر که با کعب نی جسمم محک خورد

 بابا همان که تشنه ذبحت کرد آمد...

در پیش چشم تشنه ها آب خنک خورد

من بغض میکردم,چرا باران نبارید؟

بغض گلویش را گمانم که فلک خورد

خم راه رفتن های من تقصیر ناقه ست

پهلوی من چون مادرت زهرا ترک خورد

ویرانه را آباد کردم تا بمانی

یک امشبی را پیش من بد بگذرانی

شاعر : یاسین قاسمی