زخم و غم و درد و داغ و گريه بـا آل علـي رفيـق هستنـد انگـار تمـام « شام » با هـم در ظلم ، به مـا دقيق هستنـدیاسر قربانی امـروز بـراي اسـت�

زخم و غم  و درد و داغ و گريه

بـا آل علـي رفيـق هستنـد

انگـار تمـام « شام » با  هـم

در ظلم ، به مـا دقيق هستنـدیاسر قربانی

 
امـروز  بـراي   اسـتـراحـت

يك گـوشه  نشستـم و  همان جا

درحُجره كسي به خشم مي گفت:

« اي دختـر پـا بـرهنـه ، برپـا »

 
اين  حلقه ي آهني  و سنگين

جا كرده به روي دست و پايم

دنيـا بـه سرم خراب  شد تا

گفتند« شبيه يك گـدايـم »

 
درجمع هميشه يك نفر هست

تـا عيب  بـه دامنم  بگيـرد

زخمم كه نديده است ؛ ايراد

از طـرز نشـستنـم بگيـرد

 
حق داشت ، اگرچه  ناروا گفت

مـن ، دختـرِ  شـاهِ آسمـانم

اين نيست سزايِ من كه اينطور

بـا دامـنِ نـخ نمـا بمـانم

 
سيلي زد و گفت: خارجي ها

ديگـر شب آخرست  امشب

در كنـج  خرابه لال  باشيد

چون شاه  مُكَدّرست  امشب

 
ديـروز ، عـرب زبـان  نبودند

آنهـا كـه  زدند و  بنـد  بستند

غش كردم و صبح خواهرم گفت:

ديـشب ، سـر عمه  را  شكستند

 
دندانِ شكسته ام ، لبـم  را

چون تيغ  بُريد و درد  دارد

ترسم كه بـه  پاسبان بگويم

بر  زخم  دلم ، نمك گذارد

 
 
در سايه نمي شود بمانيم

از ترس ، تمام وقت بيدار

امروز يزيد مست تر بود

از هيچ ، إبا نكـرد اين بار

 
سختست كه  با كسي  بگوييم

در مَزبَلِه  جاي خواب ما  شد

تلخست كه چشم روميان ، باز

بر چهره ي  بي نقاب ما شد

شاعر :  ياسر قرباني