حضرت زهرا(س)-مدح و شهادت ای بُـرده تا بـه اوج، جهـاد و عقیــده را پــرواز داده است پیــام تـو ایـ

حضرت زهرا(س)-مدح و شهادت

ای بُـرده تا بـه اوج، جهـاد و عقیــده را

پــرواز داده است پیــام تـو ایــده را

ای عصمت مقّدس حق، حق به جلوه ات

ترسیـم كرده  است صفـات حمیـده را

تـو مهــر رحمتـی كـه ز انــوار عصمتت

روشـن كنـد خـدای، چـراغ سپیـده را

یك جلــوه از تجلّـی نـور تـو در نمـــاز

داده نشـان به خلـق، هـزاران پدیده را

فـانـوس آفتـاب قیــامت ولای تـوست

بـر مـا ببخش آینـه ای زان سپیــده را

فـریـاد خطبـه خـوانی تو ای خطیب نور

بیـــدار كــرده است دل آرمیـــده را

كرببلا، مدینـه وكعبـه نه، هـر چـه هست

مدیون توست دین به عزت رسیـده را

سرلوحۀ نجـات بشـر خـوانـده اند و بس

یك بـانـوی جـوان ز دنیــا بـریـده را

داغ تـو را سپـُرد بـه دوش فلك خـدای

وقتـی كـه آفـریـد سپهــر خمیـده را

تصـویری از حمـاسـه و ایثـار و غم كشید

صُنـع خـدای بـاغ به آتش كشیـده را

فردا چـه محشریست به محشر، چو آورند

بـرروی دست غنچـۀ در خـون طپیده را

هـر شب بـه یـاد گـوشۀ چشـم كبود تو

روشـن كنـم ز اشك شبستـان دیده را

بـر روی دوش مـاست«وفـائی»رسـالتی

تكـرار گـر كنیـم حـدیث شنیـده را