منظومه عشق و مستی از کار افتاد پرگار خداپرستی از کار افتاد از بوسه تازیانه بر دست بتول یک لحظه تمام

منظومه عشق و مستی از کار افتاد
پرگار خداپرستی از کار افتاد

از بوسه تازیانه بر دست بتول
یک لحظه تمام هستی از کار افتاد

سید رضا مؤید


مرا مهمان چشم بسته ات کن
شریک نالۀ پیوسته ات کن

به جان زینبت یکشب علی را
طبیب پهلوی بشکسته ات کن

علی شریف


شب آمد بر سرت تنها نشستم
ز پا افتاده و در خود شکستم

برای مرگ من بس باشد این داغ
که من با دست خود چشم تو بستم

علی شریف


تو با اندوه و محنت خو گرفتی
چرا از شوهر خود رو گرفتی

به دور از چشم من در راه رفتن
چرا تو دست بر پهلو گرفتی

علی شریف


آنانکه دم از محبت هُور زدند
بر خاک جبین در شب دیجور زدند

چون رفت از آسمان دین مهر امید
آتش به حریم خانه نور زدند

رحمت الله رعیت (رحمت)


با زحمت بسیار اگر پا می شد
دیوار، عصای دست زهرا می شد

دانی که کدام غصه او را می کشت
این غم که علی بی کس و تنها می شد

محمد علی مجاهدی (پروانه)


فردوس نشان خاک پای زهراست
کوثر نمی ازیم عطای زهراست

این نه فلک و شش جهت و چار ارکان
برپا همه از یمن ولای زهراست

واصف بیدگلی


دشمن که تو را که لطف و رحمت را کشت
تقوا و حیا و شرم و عفت را کشت

با کشتن تو دشمن اهریمن خو
ایثار و محبت و مروت را کشت

محمد علی مجاهدی (پروانه)


آن شب که درون قبر با ناله و آه
بگشود کفن، دست خدا از رخ ماه

چون شمع کنار بستر پروانه
می سوخت و بر فاطمه می کرد نگاه

حسین یاری (یاری)


درد تو ز دست و دیوار نبود
از میخ در و صدمه مسمار نبود

درد تو در این بود که در قحطی مهر
جز سایه ترا همقدم و یار نبود

محمد علی مجاهدی (پروانه)