آب،بابا،بغض پر کرده تمام آسمان را بغضی سنگین شده در گلوی دنیا بغضی پر کرده از آب دست لرزانش را ل

آب،بابا،بغض

پر کرده تمام آسمان را بغضی

سنگین شده در گلوی دنیا بغضی

پر کرده از آب دست لرزانش را

لبخند به لب نشانده اما بغضی...

او می دود و می شکند هر گامش

در سینه ی آن دختر تنها بغضی

شمشیر به دست و چشمهایش بر اوست

یا دست خودش می شکند یا بغضی

او مانده و مشکی که به دندان دارد

مشکی که در آن نمانده الا بغضی

ای کاش...و ای کاش کمی فرصت داشت

اندازه ی یک گریه و حتی بغضی

حالا که بروی خاک آن ماه افتاد

بالای سرش نشسته زهرا،بغضی-

-نشکست که نشکند دل مادر را

لبخند به لب نشاند، اما بغضی...

در گوش تمام آسمانها امروز

پیچید صدای یا اخا با بغضی

-

مشق شب بچه ها همین است، همین:

برگرد عمو و آب...بابا...بغضی

حسن اسحاقی