مدينه خاطر افسرده ما را تسلاّ كن
براى از سفربرگشته گان آغوش خود وا كن
مدينه شد همه گل هاى ما پرپر به دشت خون
تو هم مانند بلبل نغمه جانسوز برپا كن
مدينه با حسينم رفته بودم از ديار تو
كنون زينب به سويت بى حسين آيد تماشا كن
مدينه از غم مرگ ابوالفضل و على اكبر
تسلّى خاطر ام البنين و امّ ليلا كن
مدينه شد بهار ما خزان از كينه گلچين
فغان از داغ پرپر گشتن گل هاى زهرا كن
مدينه خيز و استقبال كن از آل پيغمبر
براى دل تسلاّيى ما خود را مهيّا كن
مدينه لاله هاى بوستان عشق پرپر شد
تو هم در سوگ آنها ديده خود را چو دريا كن
مدينه آب شد از آتش غم جسم و جان من
تو هم از اين غم جانسوز خود را شمع آسا كن
مدينه از سفر سوغات ها آورده ام با خود
تو بهر ديدن هر يك از آن ها چشم خود وا كن
مدينه «حافظى» مرغ دلش پر مى زند سويت
طلب او را براى خاك بوسيت در اين جا كن
دست قضا به دفتر من درد میکشد