ولادت حضرت علی اصغر ع - 4

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت و شهادت

شبی كه آمدی و عرش در هوات افتاد

ستاره دور و بر عطر خنده هات افتاد

همین كه عطر نفسهات در زمان پیچید

زمین برای بزرگی به دست و پات افتاد

برای دلبری از چشم بی قرار حسین

همای عشق به چشمان دلربات افتاد

بزرگ مرد قبیله، علی اصغر عشق

كنار نام شما راهی از نجات افتاد

شكوفۀ سحرِ بیت حضرت ارباب

تو آمدی و علی باز در حیات افتاد

همین كه پای تو در چشم شهر سكنی كرد

عطش به چشم پر از آتش فرات افتاد

تو مستجاب ترین ذكر هر دعا هستی

ضمان حاجت هر درد بی دوا هستی

تو مثل یك گل سرخی كه بال و پر داری

برای دلبری از دلبران هنر داری

تمام اهل شما دلبرند اما تو

كرشمه و جنم و ناز بیشتر داری

اگر چه كودكی اما گواه تاریخ است

بزرگی از پر قنداقه ات به سر داری

تویی كه یك تنه یك لشگری برای حسین

شبیه حضرت سقا دل و جگر داری

تو حرف آخر و فصل الخطاب بابایی

چرا نیامده حالا سر سفر داری

قسم به اشك رباب و به خنده های حسین

مباد لحظه ای دست از دلم تو برداری

پناه لحظۀ دلواپسی، علی اصغر

جواب روز غم و بی كسی، علی اصغر  

چقدر زیر گلویت سفید و جذاب است

به قب قبت اثر بوسه های ارباب است

به شوق خندۀ تو تا به صبح بیدار است

به یك كرشمۀ چشمت رباب بی تاب است

برای لحظه به لحظت، برای آینده

رباب نقشه كشیدست، حیف بر آب است

دو فصل تاج سر خاكیان شدی و حیف

كه مثل چشم تو بخت رباب در خواب است

نوای نغمۀ لالاییت چه دلگیر است

ترنمی كه نوایش عمو عمو آب است

عطش رسید و ترك شد لب شما می سوخت

برای لحظۀ قربانیت خدا می سوخت

پدر كه قصۀ ذبح عظیم می داند

برای زیر گلوی تو روضه می خواند

چقدر نازك و نرم است حنجرت، حتی

كه رد باد به زیر گلوت می ماند

ولی هنوز زمانی نمی شود كه رباب

كنار نیزه برای تو فاتحه خواند

رسیده است غروب عظیم عاشورا

تو روی دست پدر سبز می شوی حالا

امام جواد و حضرت علی اصغر(علیهماالسلام)-ولادت

وقتی بساط عشق بازی چیده می شد

سجادۀ سبزی کنارش دیده می شد

یک پیرِ عاشق با دعای مستجابش

در امتحانِ عاشقی سنجیده می شد

صبرش اگر چه شهرۀ هفت آسمان بود

گه گاهی از زخم زبان رنجیده می شد

گویا دوباره کوثری در بین راه است

کم کم سحر شام دل غمدیده می شد

از نور زهراییِ این  فرزند خورشید

طومار غربت در جهان برچیده می شد

دانید این اسطورۀ دلدادگی کیست؟

در آسمان ها این چنین نامیده می شد

او کیست؟ آقازادۀ شمس الشموس است

آرامش جان و دلِ سلطان طوس است

او مثل نوری جلوه کرد و بهترین شد

همچون رسول الله پیغمبر ترین شد

از آسمان ها آمد و جاری تر از اشک

مانند زهرا مادرش کوثرترین شد

سر تا به پایش بود توحید مجسم

بر بادۀ رب الکرم ساغر ترین شد

او چندسالی گر چه مهمان بود ما را

اما تجلی کرد و نام آور ترین شد

بر تار گیسویش گره خورده دل ما

این شاه زاده، تک پسر، دلبرترین شد

شد زنده یاد یوسف لیلا دوباره

ابن الرضا بود و علی اکبر ترین شد

در چند جایی که عیان شد غیرت او

با نام زهرا مادرش حیدر ترین شد

فرمود بابایش از او بهتر نباشد

مولودی از او با برکت تر نباشد  

او آمد و ابن الرضایی کرد ما را

از برکت نامش خدایی کرد ما را

مشتی ز خاکیم و قدم بر ما نهاد و

تا عرش برد و کبریایی کرد ما را

دست کریمِ این امامِ ذره پرور

یک عمر مشغول گدایی کرد ما را

صوت دل آرای مناجاتش سحر ها

سر مست جانان و هوایی کرد ما را

بوسیدن خال رطب دارش در این ماه

مهمان بزم با صفایی کرد ما را

یک قطرۀ اشک از کنار سفرۀ او

هر نیمۀ شب مردی بکایی کرد ما را

از گوشۀ صحن و سرای کاظمینش

مست حسین و کربلایی کرد ما را

نیمه نگاه اوست تسکین الفؤادم

کلب امیر کاظمین، عبدالجوادم

لبخند او آرامش جان رضا شد

یوسف شد و مهمان کنعان رضا شد

سجادۀ بابا شده گهوارۀ او

لالایی اش آهنگ قرآن رضا شد

آمد که باقی ماندۀ توحید باشد

با نام او شیعه مسلمان رضا شد

هر کس که از باب الجواد آمد زیارت

با دست پُر، مشمول احسان رضا شد

امشب دلم جایی دگر هم پر گشوده

ارباب ما آغوش بر اصغر گشوده

امشب نمی دانم چرا در پیچ و تابم

اشک دو چشمانم کند نقش بر آبم

می جوشم و می جوشم و لبریزم از اشک

چله نشینی پای خَم کرده شرابم

امشب دخیل گوشۀ گهواره هستم

دلگرمم و ایمن قیامت از عذابم

عشاق را گویم ازین پس تا قیامت

با نام اصلی ام کنید اینسان خطابم

عالم همه دانند در کوی محبت

من ریزه خوار سفرۀ طفل ربابم

با اذن سقا در حرم سرباز عشقِ

شش ماه سردار خیام بوترابم

ای کاش همچون حق شناس پاک طینت

عبد علی اصغر کند  زهرا حسابم

حالا که غم آلود گشته ناله هایم

انگار باب القبله ی کرب و بلایم

او را خدا می خواست مه پاره ببیند

مسند نشین کنج گهواره ببیند

بر روی دستان پدر با کام عطشان

با روی خونین، حنجری پاره ببیند

یک عمر با زخمی که مانده روی سینه

دور حرم بانویی آواره ببیند

اما در آخر چون عموجانش ابالفضل

او را صفِ محشر همه کاره ببیند

لب تشنگان  اشک را این طفل ساقیست

شش ماه تا قربانی شش ماه  باقیست

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

چشم یعقوب مسیل نیل است

کودکی در بغل راحیل است

می توان خواند ز پیشانی طفل

چون مسیحا نفس انجیل است

آیه ها می چکد از لعل لبش

گریه اش لحن خوش ترتیل است

بال فطرس شده گهواره ی او

سایه بانش پر جبرائیل است

علوی زاده ای از نسل خلیل

این پسر، کنیه اش اسماعیل است

خنده اش روح غزل های بهار

خنده اش شعر پر از تمثیل است

 عرشیان سر خوش آهنگ و طرب

تار و دف در کف اسرافیل است

ریسه آویخته از عرش به فرش

این هنرمندی میکائیل است

مات و مبهوت ملائک دیدند

خنده ای بر لب عزرائیل است

رونقی داده به بازار شعف

 حجره ی غصه و غم تعطیل است

صدقه می دهد امشب  آقا

دست هر حور و ملک زنبیل است

چه صف طول و درازی دارند!

آخرین کس ته صف هابیل است

هاتفی گفت به ارباب بهشت

 پسرت مایه ی فخر ایل است

وقت کوچ است، برو قافله دار

نفرات سفرت تکمیل است

حضرت علی اصغر(ع)-مدح و ولادت

من که قلب شکسته ای دارم

دل در خون نشسته ای دارم

رام هر کس نمی شود دل من

صید کرکس نمی شود دل من

دل خود را به غم محک زده ام

تا دم از صاحب فدک زده ام

خالق اکبر است یار دلم

با علی اصغر است کار دلم

آنکه سوز غمش جگر سوز است

روز میلاد او دل افروز است

لحظه های خوش بهاران است

شهر قرآن ستاره باران است

از زمین تا بهشت پل زده اند

دسته گل روی دسته گل زده اند

شهد رحمت به جام می ریزند

دوستان را به کام می ریزند

شاد باش ولادت اصغر

انبیاء و ارادت اصغر

پور زهرا که عشق سرمستش

علی دیگر است در دستش

باز قرآن کوچکی دارد

ناز پرورده کودکی دارد

کودکی را که هست در سُعدا

شاهد عشق سید الشهدا

گوهر اشک شوق سفت حسین

سجده ی شکر کرد و گفت حسین

این پسر منتهای عشق من است

شاهد کربلای عشق من است

اینکه آئینه ی علی باشد

شادی سینه ی علی باشد

عکس و آئینه هر چه گویاتر

چونکه کوچکتر است زیباتر

جلوه ی جزء و کل تماشائی است

غنچه در باغ گل تماشائی است

لوح خلقت به نام این اصغر

دُبّ اکبر غلام این اصغر

کودک ناز و در صلابت شیر

سینه ی مادر از لبش پر شیر

در جبینش فروغ عصمت و عشق

گل یاس بلوغ عصمت و عشق

بزم عصمت از او عجب عالی است

جای زهرا در این میان خالی است

تا که با خنده در برش گیرد

بوسه از روی اصغرش گیرد

از حسین این کلام خوش باشد

هر چه یزدان مرا پسر بخشد

به علی بسکه عشق دارم من

نامشان را علی گذارم من

وین بود سومین علی او را

که بود یادگار عاشورا

هست بند قماط پابستش

رشته ی کائنات در دستش

بند قنداقه اش اگر بر پاست

کهکشان سپهر خوبیهاست

خون خون خداست در رگ او

رشته ی رحمت است هر رگ او

راه آزادی و شهامت را

که نگهبان بود امامت را

از دو ششماهه یافته است ثبات

مکتب از خونشان گرفته حیات

خون محسن شروع بسم الله...

خون اصغر ختامه ی این راه

ای بهار امید ما اصغر

آیت اکبر خدا اصغر

اکبر استی ولی به نام، اصغر

اصغری لیک در مقام، اکبر

علی ای یاس لاله پوش حسین

طایر  وسدره روی دوش حسین

گشته نائل ز فیض حق جوشی

سر دوش پدر به سر دوشی

ای سلام نماز عشق حسین

روح راز و نیاز عشق حسین

کارهای خدائیت دادند

دست مشکل گشائیت دادند

ای اسیر تو هر نبی و ولی

دستهای تو کوچک است ولی

کارسازی چو کار ساز کند

عقده های بزرگ باز کند

سینه ها را جلا تو می بخشی

دردها را دوا تو می بخشی

نام تو رمز لاله ی یاس است

عاشق تو نگاه عباس است

حضرت علی اصغر(ع)-مدح

تو را من مى‏شناسم بى قرینى

سوار كوچك نیزه نشینى

میان آیه‏هاى سوره فجر

تو هم كوتاه و هم كوچك ترینى

بگوید با زبان سرخ خونت

تو هم دلواپس فرداى دینى

 به چشمان زمینى، آفتابى

به چشم آسمان، ماه زمینى

 دلم را بین دست تو سپردم

تو هم مانند جدّ خود امینى

بسوزان، آب كن، از نو بریزم

یقین دارم تو هم مى‏آفرینى

حضرت علی اصغر(ع)-مدح

 لب های علی اصغر اگر وا بشود

 درد دل هر خسته مداوا بشود

 افسوس که در کرببلا دستِ خزان

 نگذاشت که این غنچه شکوفا بشود

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

من که قلب شکسته ای دارم

دل در خون نشسته ای دارم

رام هر کس نمی شود دل من

صید کرکس نمی شود دل من

دل خود را به غم محک زده ام

تا دم از صاحب فدک زده ام

خالق اکبر است یار دلم

با علی اصغر است کار دلم

آنکه سوز غمش جگر سوز است

روز میلاد او دل افروز است

لحظه های خوش بهاران است

شهر قرآن ستاره باران است

از زمین تا بهشت پل زده اند

دسته گل روی دسته گل زده اند

شهد رحمت به جام می ریزند

دوستان را به کام می ریزند

شاد باش ولادت اصغر

انبیاء و ارادت اصغر

پور زهرا که عشق سرمستش

علی دیگر است در دستش

باز قرآن کوچکی دارد

ناز پرورده کودکی دارد

کودکی را که هست در سُعدا

شاهد عشق سید الشهدا

گوهر اشک شوق سفت حسین

سجده ی شکر کرد و گفت حسین

این پسر منتهای عشق من است

شاهد کربلای عشق من است

اینکه آئینه ی علی باشد

شادی سینه ی علی باشد

عکس و آئینه هر چه گویاتر

چونکه کوچکتر است زیباتر

جلوه ی جزء و کل تماشائی است

غنچه در باغ گل تماشائی است

لوح خلقت به نام این اصغر

دُبّ اکبر غلام این اصغر

کودک ناز و در صلابت شیر

سینه ی مادر از لبش پر شیر

در جبینش فروغ عصمت و عشق

گل یاس بلوغ عصمت و عشق

بزم عصمت از او عجب عالی است

جای زهرا در این میان خالی است

تا که با خنده در برش گیرد

بوسه از روی اصغرش گیرد

از حسین این کلام خوش باشد

هر چه یزدان مرا پسر بخشد

به علی بسکه عشق دارم من

نامشان را علی گذارم من

وین بود سومین علی او را

که بود یادگار عاشورا

هست بند قماط پابستش

رشته ی کائنات در دستش

بند قنداقه اش اگر بر پاست

کهکشان سپهر خوبیهاست

خون خون خداست در رگ او

رشته ی رحمت است هر رگ او

راه آزادی و شهامت را

که نگهبان بود امامت را

از دو ششماهه یافته است ثبات

مکتب از خونشان گرفته حیات

خون محسن شروع بسم الله...

خون اصغر ختامه ی این راه

ای بهار امید ما اصغر

آیت اکبر خدا اصغر

اکبر استی ولی به نام، اصغر

اصغری لیک در مقام، اکبر

علی ای یاس لاله پوش حسین

طایر  وسدره روی دوش حسین

گشته نائل ز فیض حق جوشی

سر دوش پدر به سر دوشی

ای سلام نماز عشق حسین

روح راز و نیاز عشق حسین

کارهای خدائیت دادند

دست مشکل گشائیت دادند

ای اسیر تو هر نبی و ولی

دستهای تو کوچک است ولی

کارسازی چو کار ساز کند

عقده های بزرگ باز کند

سینه ها را جلا تو می بخشی

دردها را دوا تو می بخشی

نام تو رمز لاله ی یاس است

عاشق تو نگاه عباس است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

امین وحی عالم را خبر داد

که نخل سبز ثارالله بر داد

خدا امشب حسین بن علی را

دری بهتر زیک دریا گهر داد

الا ای اختران تبریک تبریک

که حق شمس ولایت را قمر داد

الا یا فاطمه چشم تو روشن

خدا امشب حسینت را پسر داد

به صورت طفل نوزاد وبه معنا

مدال افتخاری بر پدر داد

حسین بن علی را یاور آمد

علی بن حسین دیگر آمد

****

بهشت عترت پیغمبر است این

گلش خوانم نه از گل بهتر است این

سزد اورا علی خوانند آری

که یک آئینه حسن از حیدر است این

مدال دوش سالار شهیدان

مه برج ولا را اختر است این

علی اصغرش خوانند اما

ولایت را شهید اکبر است این

سپهر آرزو را ماه دادند

به ثارالله ثار الله دادند

****  

یم ایثار را گوهر مبارک

سپهر عشق را اختر مبارک

علی دیگر از نسل ولایت

به اهل البیت پیغمبر مبارک

شفیع اکبری با نام اصغر

برای خلق در محشر مبارک

عروس حضرت خیرالبشر را

چنین ماه خدا منظر مبارک

به ثار الهیان گوئید امشب

که میلاد علی اصغر مبارک

به یک گل دامنت گردیده گلشن

عروس فاطمه چشم تو روشن

*****

چه کودک لیلۀ قدر است مویش

چه نوزادی که والشمس است رویش

تو گوئی از شب میلاد باشد

لب خشک وشهادت آرزویش

شفاعت ، عشق ، جانبازی ، تبسم

 نوشته بر سفیدی گلویش

بنازم قرص ماهی را که با خون

کند شمس ولایت شستشویش

تبسم های شیرینش گواه است

که اورا تا خدا یک گام راه است

*****

زهی طفلی که از صبح ولادت

وجود اوست سر تا پا سعادت

عجب نبود اگر خورشید گردون

به خاکش آورد روی ارادت

گل لبخند ا گوید که این طفل

شهادت را نداند جز سعادت

نگاهش کن تو گوئی آنکه دارد

به مهد ناز هم شو ق شهادت

من واحسان ولطف و رحمت او

که اهلبیت را این است عادت

بزرگ وکوچک اینان جوادند

برای عالمی باب المرادند

*****

رخش آئینه حسن خدائی

جمالش آیت نورالهدائی

زهی طفلی که در هنگام شیری

امام خویش را باشد فدائی

نگردد تا جدا یکدم زجانان

کند جان از تنش میل جدائی

خواتین راست بر گردش کنیزی

سلاطین راس در کویش گدائی

به خون حنجر خود تا قیامت

کند از لوح دل ظلمت زدائی

 زشیری اشک شوقش در دو عین است

نگاهش بر سر دوش حسین است

*****

شهادت عشق، ایمان زندۀ اوست

شرف عزت سیادت بندۀ اوست

حجازی ماه ویک کرببلا نور

به خورشید رخ تابندۀ اوست

فدای لعل لبهایش که تا حشر

تمام آبها شرمندۀ اوست

سر وجانم فدای طفل شیری

که ثارالله محو خندۀ اوست

حقیقت عاشق، ایما ن سر فرازی

هماره تا ابد پایندۀ اوست

اگر چه بسته در قنداقه دستش

بود خلق جهانی پای بستش

****

به لب خنده به دل سوز وگدازش

ملائک عاشق راز ونیازش

نگاهش باعث لبخند عباس

امام پاکبازان سر فرازش

به دور مهد ناز او بگردید

که باشد کعبۀ دل مهد نازش

مناجات شب وصل حسین است

صدای گریه های دلنوازش

علی روئی که از آل محمد

برد دل با دو چشم نیم بازش

مبادا کودک شیرش بگویند

 که پیران جهان محتاج اویند

****

من از نخل ولایت بر گرفتم

طریق آل پیغمبر گرفتم

از آن گردیده ام مست محبت

 که از دست علی ساغر گرفتم

تولای علی وآل اورا

به یمن پاکی مادر گرفتم

بهشت وهر چه در آن است یکجا

زلبخند علی اصغر گرفتم

بیاد آن گل باغ شهادت

گلاب از دیدگان تر گرفتم

خریدار غم این خاندانم

غلام میثم این خاندانم

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

فضای عالم دل ها به حال آمده است

در آسمان ولایت هلال آمده است

به پاس عصمت پنجاه و هفت سال حسین

ز کردگار برایش مدال آمده است

علی اکبر اگر بُد مثال پیغمبر

حسین فاطمه را هم مثال آمده است

گلی که عطر دل انگیز فاطمه با اوست

علی جمال و محمد خصال آمده است

ز دیدنش شکفته گل، در گل عباس

ز بوسه اش دل زینب به حال آمده است

اگر جمال و جلال خدای می جویی

بیا که عین جمال و جلال آمده است

به رنگ و بوی بهشتی ز کشور گل ها

یگانه غنچه باغ کمال آمده است

الا که تشنه فیضی به وادی غم ها

بیا که چشمه آب زلال آمده است

اگر چه می شود از تیر قطع رگ هایش

از او میان قلب و خدا اتصال آمده است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

تبریک که از بحر ولایت گهر آمد

طوبای بهشت شهدا را ثمر آمد

خون شهدا را سند معتبر آمد

در مکتب ایثار حسین دگر آمد

از بیت حسین بن علی این خبر آمد

ریحانۀ ریحانۀ خیر البشر آمد

در دامن خورشید مه تام خوش آمد

رزمندۀ شش ماهه اسلام خوش آمد

این است که در گلبن ایثار گلاب است

از شوق شهادت همه شب در تب وتاب است

این است که در بحر ولایت دُر ناب است

در مکتب سرخ شهدا ختم کتاب است

این است که لب تشنۀ لعل لبسش آب است

این غنچه نه یک باغ گل سرخ رباب است

این عاشق و دلداده و پا بست حسین است

یا سورۀ کوثر به سر دست حسین است  

این حسن خدائی است  خدائی است خدائی است

لب تشنه فدائیاست فدائی است فدائی است

مولود مدینه است ولی کرببلائی است

این شعله هفتاد و دو فریاد رهائی است

در رزم حسین بن علی فتح نهائی است

هر چند که در ارض کند جلوه سمائی است

این غنچۀ زهراست  به گلزار شهادت

این مهر حسین است به طومار شهادت

از لحظۀ میلاد به با باست  نگاهش

از صبح ازل تیر بلا چشم به راهش

بنیاد ستم سوخته از شعله آهش

صد قافله دل پنهان در زلف سیاهش

الله که یک کودک ویک خلق سپاهش

لبخند شهادت به گل روی چو ما هش

دل برده زخورشید ولایت مه رویش

 جای لب بابا به سفیدی گلویش

در مهد به عشق پدر افراشته قامت

در عهد به هر زمزمه اش کرده قیامت

تعظیم به گهوارۀ او برده کرامت

از دوش پدر بر همه دلهاش اقامت

نا خورده لبن بر دل خلقیش امامت

از زخم گلو داده به اسلام سلامت

تا پای به عالم زده تا چشم گشوده

راهیّ سفر با پسر فاطمه بوده

این است که از لحظه زیبای ولادت

همگام پدر بوده تا مرز شهادت

بر شانۀ بابا همه دم داشته عادت

خندیدن وجان باختنش بود عبادت

پیوسته به سجادۀ خون داشت ارادت

از حنجر خشکیده به خون داد سعادت

لبخند شهادت به لب از روز الستش

دادند همه هاشمیان دست به دستش

نا خورده لبن آمده لبریز سبویش

قرآن سر دست پدر مصحف رویش

لب بسته به دل موج زند سرّ مگویش

بر دوش پدر دیدۀ عباس به سویش

گاهی نگۀ یوسف زهرا به گلویش

گه شانه کشد زینب بر طرۀ مویش

 گه در بغل لالۀ لیلاست مقامش

 تا حشر زخون شهدا باد سلامش

ای باب مراد همه عالم علی اصغر

ای جسم تو توحید مجسم علی اصغر

ای شمع دل علم وآدم علی اصغر

ای فتح حسین از تو مسلم علی اصغر

 ای خون خدا را همه دم دم علی اصغر

از توست همین حاجت «میثم» علی اصغر

کز لطف وکرم دیده به رویش بگشائی

بر او حرم گمشده اش را بنمائی

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

چشم یعقوب مسیل نیل است

کودکی در بغل راحیل است

می توان خواند ز پیشانی طفل

چون مسیحا نفس انجیل است

آیه ها می چکد از لعل لبش

گریه اش لحن خوش ترتیل است

بال فطرس شده گهواره ی او

سایه بانش پر جبرائیل است

علوی زاده ای از نسل خلیل

این پسر کنیه اش اسماعیل است

خنده اش روح غزل های بهار

خنده اش شعر پر از تمثیل است

 عرشیان سر خوش آهنگ و طرب

تار و دف در کف اسرافیل است

ریسه آویخته از عرش به فرش

این هنرمندی میکائیل است

مات و مبهوت ملائک دیدند

خنده ای بر لب عزرائیل است

رونقی داده به بازار شعف

 حجره ی غصه و غم تعطیل است

صدقه می دهد امشب  آقا

دست هر حور و ملک زنبیل است

چه صف طول و درازی دارند!

آخرین کس ته صف هابیل است

هاتفی  گفت به ارباب بهشت

 پسرت مایه ی فخر ایل است

وقت کوچ است، برو قافله دار

نفرات سفرت تکمیل است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

زلال اشك تو رشك فرات است

فرات از صافى چشم تو مات است

وجود تو تعادل بخش این نهر

كه بى تو آبگیرى بى ثبات است

نماز صبر مى‏خواند كنارت

غمت گرداب كشتى نجات است

نیازى نیست تا حكمت بخوانیم

وجودت شرح اسماء و صفات است

من از عمر كمت خواندم كه روحت

به این كثرت سرا بى‏التفات است

نخ قنداقه پر پیچ و تابت

مدار كهكشان و ممكنات است

حضرت علی اصغر(ع)-ولادت

نگاهش دم به دم اعجاز کرده

که او را اینچنین ممتاز کرده

به لطف دستهای کوچک خود

گره های بزرگی باز کرده