مناجات با خدا شد وقت آن که درد نهان را دوا کنیم روی نیاز خویش به سوی خدا کنیم بیگانگی بس است ز د

مناجات با خدا

شد وقت آن که درد نهان را دوا کنیم

روی نیاز خویش به سوی خدا کنیم

بیگانگی بس است ز درگاه کردگار

خود را دمی به خالق خود آشنا کنیم

اشکی ز چشم خویش بریزیم و لحظه ای

از بهر شستشوی گناهان شنا کنیم

تا کاسه های دیده نگردیده پر ز خاک

چشمی به سوی بی کسی خویش وا کنیم

از یاد رفته وعده ی روز الست ما

یک شب وفا به وعده ی قالو بلی کنیم

تا از پی شفاعت ما چاره جو شود

روی نیاز را به سوی مصطفی کنیم

از قلب سوزناک سوی کشور نجف

با گریه، التجا به شه اولیا کنیم

گاهی سوی ولیّ و نبی ملتجی شویم

گه روی استغاثه به خیرالنّساء کنیم

دستی به دامن حسن مجتبی زنیم

رویی به آستان شه کربلا کنیم

این پنج تن مقرّب درگاه داورند

هر پنج را شفیع، پی مدّعا کنیم

یا رب دری گشا ز هدایت برای ما

شاید دگر ز کثرت عصیان حیا کنیم

ما را ببخش ور نه به آل عبا تو را

چندان قسم دهیم که از خود رضا کنیم