رسم است هر که داغ جوان دید ، دوستان رأفت برند حالت آن داغ دیده را یک د

رسم است هر که داغ جوان دید ، دوستان                              رأفت برند حالت آن داغ دیده را

یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا                               و آن یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

القصه هر کسی به طریقی ز روی مهر                            تسکین دهد مصیبت بروی رسیده را

بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد                                                      آتش زد لانه مرغ پریده را

آیا که داد  تسلیت خاطر حسین ؟                                   چون دید نعش اکبر در خون طپیده را

عاشقان ابی عبدالله ، انشاءالله کنار حرمش ، امروز بیایید برویم کمک حسین ، قربان اشکهای چشمتان ، قربان دلهای کربلایی تان ، (اگر کسی داغ عزیزی ببیند دوستان زیر بغلش را می گیرند ، تسلیت به او می گویند ).

اما کسی نبود کربلا، زیر بغل حسین را بگیرد ، کسی نیست تسلیت بدهد عزیز زهرا را، یک وقت لشکر دید یک خانم هی می دود ، هی به سر و سینه می زند .