غربت و تنهائی علی (روضه حضرت زهرا(س)) علی از دست داده کوثرش را شک

علی از دست داده کوثرش را                                  شکسته سنگ کین بال و پرش را

درون خانه بی زهرا نشسته                                   به روی خود در کاشانه بسته

بسان ماه ، از غم هاله دارد                                    عزای یار هجده ساله دارد

به آه و ناله و غم  ، خو گرفته                                  به زاری در بغل زانو گرفته

ابن عباس می گوید : سر زده وارد خانه امیر المؤ منین شدم یک منظره ای دیدم که خیلی دلم برای غربت و تنهائی علی  سوخت ، دیدم مولا علی نشسته اند همه دارند مادر مادر می گویند . علی زهرا زهرا می گوید ، گریه می کند . ابن عباس می گوید : دیدم عوض اینکه علی اشک بچه ها را پاک کند دخترش زینب ، با همان دستهای کوچکش اشک بابا را پاک می کرد هی صدا می زد بابای غریبم ، بابای مظلومم ، بابای تنهایم ، بابای بی کسم علی .

ماد رکودکان من گم شده                           ای بقیع ، ای بقیع

همسر قد کمان من گمشده                       ای بقیع ، ای بقیع

فاطمه جوان من گم شده                          ای بقیع ، ای بقیع

همسر مهربان من گم شده                      ای بقیع ، ای بقیع