مناجات با خدا

مناجات با خدا

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی

باز با لطف فروان همه را بخشیدی

ابر وقتی كه ببارد همه جا می بارد

رحمتت ریخت و یكسان همه را بخشیدی

گفته بودند به ما سخت نمی گیری تو...

همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی

یك نفر توبه كند با همه خو می گیری

یك نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

این گنه كاری امروز مرا نیز ببخش

تو كه ایام قدیم، آن همه را بخشیدی

حیف از ماه تو كه خرج گناهان بشود

تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی

داشت كارم گره می خورد ولی تا گفتم

" جان آقای خراسان " همه را بخشیدی

بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد

مادری گفت "حسین جان " را بخشیدی