اشعار ماه مبارک رمضان – اشعار مناجات با خدا روی زخم پرم اینگونه دوا را مگذار شرط خود را گذر از عا�

اشعار ماه مبارک رمضان – اشعار مناجات با خدا

روی زخم پرم اینگونه دوا را مگذار

شرط خود را گذر از عالم بالا مگذار

هرچه خوردم ز خودم بوده نه تو ؛ شرمنده

قدر یک لحظه مرا پس به خودم وامگذار

مثل طفلی که فراری شده باشد هرجا

خواستم از تو شوم دور ؛ خدایا مگذار

کرده ستارالعیوبی تو تنبیه مرا

ریزپرونده ی من را به تماشا مگذار

از یقین دور شدن حال مرا برزخ کرد

ببرم سمت خودت بین دو دنیا مگذار

پیش زهرای تو از فرط خجالت مُردم

مرده را بین مزارش را تک و تنها مگذار

آمدم دیر ولی زود ببخشم ، ببرم

خواستی میروم از پیش تو اما مگذار

خوب حالا وسط کهف خودت جا دادی

این سگ گم شده را جان علی جا مگذار

خانه ی چشم مرا اشک حسینت شسته

باز هم عیب ندارد تو در آن پا مگذار

بگذار این شب جمعه رسم کرب و بلا

ساعت مرگ مرا امشب و فردا مگذار

به رقیه قسمت میدهم این نیمه شبی

حسرت گریه او را به دل ما مگذار

عمه میگفت عزیزم چقدر پیرشدی

این قدر این کمر خم شده را تا مگذار

به سر و صورت خودمیزدم و میگفتم

بی حیا سر به سر صورت بابا مگذار

اینقدر چوب مزن طعنه به ناموس مزن

داغ بر روی دل حضرت زهرا مگذار

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی

در دعای کمیل 15 خرداد 94