تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
حسین جان...
آقا قرار حرم هست یادتان؟
آری همان شبی که زدم دل به نامتان
در دفتر دلم گل واژه ها شکفت
گفتم حسین وشدم من غلامتان
من شیر با شهد عزای تو خورده ام
مادر برید ناف مرا در عزایتان
در کودکی که سیه پوش تو شدم
دستی نوشت پشت لباسم فدایتان
هردل که سنگ شود اما گناه نسیت
شاید شود سنگ فرش سرایتان
مارا به بهشت چه کار است با شما
جنت همان بود همان بارگاهتان
عمرم گذشت و ندیدم ضریح تو
من لحظه لحظه پیر شدم در هوایتان
آقا مرا به لحظهء مردن شفاعتی
جان علی و عنبر وعود گلابتان
گفتم به سنگ تراشان که حک کنند به سنگ
دیوانهء حسین بودم وکلب سرایتان
بزرگمهر جهانسوز
تعداد بازديد : 147
یکشنبه 12 بهمن 1393 ساعت: 10:06
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(3)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
| این نظر توسط میرزا عبدالرسول خویی فنا در تاریخ 1393/11/12 و 20:58 دقیقه ارسال شده است | |||
|
ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ
ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺗﯿﻎ ﺧﻮﻧﻔﺸﺎﻥ،ﺗﺸﻨﻪ؟ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺣَﺮَﻡ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺳﯿﺮﺍﺑﻨﺪ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺧﻀﺮ،ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺯ ﺳﻮﺯ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺍﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﻟﺐ،ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﮔﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﺰﺍﻥ،ﺗﺸﻨﻪ ﻣﮕﻮ ﺷﺘﺎﺏ ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺯ ﺷﻮﻕ ﻟﺒﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺍﻥ،ﺗﺸﻨﻪ؟ ﺯ ﺧﺼﻢ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺍﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ،ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺗﺸﻨﻪ،ﻫﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ،ﺟﺎﻥ ﻣﺴﺘﻘﺴﯽ ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻟﺖ ﺫﻭﻗﯽ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻮﺛﺮ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ؟ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﯿﻎ ﺁﺑﺪﺍﺭ،ﺗﻮﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺷﻤﺮ،ﻫﻢ ﺳﻨﺎﻥ،ﺗﺸﻨﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯼ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻀﺮ ﻫﻢ ﺯ ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ،ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺁﺏ ﺷﻮﺩ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ،ﺗﺸﻨﻪ ﺯ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻮﺩ؟ ﺯ ﺩﻭﺭ ﺑﯿﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺁﺏ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﮐﻨﻮﻥ ﺫﻭﻕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﻨﻢ ﺯ ﺟﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ،ﮐﻪ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻮﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺟﻨﺎﻥ،ﺗﺸﻨﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻟﻘﺼﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻡ،ﮐﺠﺎ ﺭﻭﺍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯿﻤﻬﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ؟ |
||
برای دیدن نظرات بیشتر روی شماره صفحات در زیر کلیک کنید
