امام حسین(ع)-مدح عاشورایی روزی کـه ابـر فتنـه و ظلمت پدید شد مـوج نفـاق در دل مـردم شدید شد آتش بیـار معـرکه گشتنـد کوفیــان فتنـه گری، مـر

امام حسین(ع)-مدح عاشورایی

روزی کـه ابـر فتنـه و ظلمت پدید شد

مـوج نفـاق در دل مـردم شدید شد

آتش بیـار معـرکه گشتنـد کوفیــان

فتنـه گری، مـرام سپــاه یزید شد

می رفت تاکه کشتی دین در خطـر فتد

ناگه شب سیاه، ز نـوری سپیـد شد

خورشید انقـلاب حسینی طلـوع کرد

ابر نفـاق فتنـه گـران نـاپـدید شد

آمد بهار تازه تری سـوی بـاغ عشق

دیگر خزان گلشـن ایمـان بعید شد

ای رهـروان عـزّت و آزادگی، حسیـن

بهر نجـات دیـن محمّــد شهید شد

هفت آسمان نشست به سوک و عزای او

روزی که بهر فتنه گران روز عید شد

سرداد و ،خم نکرد، سـری در بر ستم

از روی نیـزه شـاهد فتحی جدید شد

باید که پیـروی کنـد از شیــوۀ مـراد

هرکس در آستـان حسینی مُرید شد

مهرش اگر چراغ امیـد دل همه است

نامش به قفـل گلشن دلها کلید شد

اشکی که درعزای حسینی ز دیده ریخت

تـا گلشـن بهشت چــراغ امید شد

ای مشعل هدایت گم گشتگان عشق

درد «وفائی» از غـم دوران شدید شد

دست مـرا بگیــر که از پـا فتـاده ام

قلبم سیــاه مانـده و مویم سفید شد