تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
به دل شعله ورم سايه ي دريا افتاد
عاقبت قرعه به نام من تنها افتاد
زهر هم سوخت به حال جگر سوخته ام
شعله شد آب شد و خون شد و از پا افتاد
باز هم خاطره هايم همگي زنده شدند
راه من باز بر آن كوچه ي غم ها افتاد
يادآن كوچه ي باريك همان كوچه ي تنگ
كوچه اي كه گذر سنگدل آن جا افتاد
شور مي زد دلم و در دل آن وانفسا
چشم نامرد به ناموس علي تا افتاد
آن چنان زد كه ره خانه ي خود گم كرديم
آنچنان که به رخ برگ گلي جا افتاد
مادرم روي زمين بود و پي ام مي گرديد
من نفس مي زدم او از نفس اما افتاد
((پاره هاي جگرم مي چكد از كنج لبم
باز در خانه ي من روضه ي زهرا افتاد
ياد آن كوچه كه با مادر خود مي رفتم
ديدم آن روز در آن راه چه غوغا افتاد
دست بر شانه ي من دست دگر بر ديوار
مادرم خواست بخيزد ولي از پا افتاد))
شاعر: حسن لطفی
تعداد بازديد : 139
پنجشنبه 05 دی 1392 ساعت: 10:44
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
