امام حسین ع

امام حسین(ع)-شهادت

خون از محاسن و رخ مهتاب می چکید

 از جبهه ی گره زده اش آب می چکید

 هر طور بود خیمه ز غارت نگاه داشت

 از خستگی ز کاسه ی خون، خواب می چکید

 می رفت تکه تکه شود پیش چشم ها

 عشق خدای، از دل ارباب می چکید

 وز چشم خواهری نگران پشت پرده ای

 صدها هزار واژه ی بی تاب می چکید

 تصویری از هزار و دو صد نامه و سلام

 نامردی از کناره ی این قاب می چکید

 یک تن هزار زخم و به هر زخم هزار تن

 از چهار گوش فاجعه اعجاب می چکید

 صیاد بود و نیزه و ماهی و زخم و خون

 از گوشه های سمی قلاب می چکید

 دم، بازدم، تنفس او تنگ می شود 

 وز ناودان حنجره سیلاب می چکید

 از آب هم مضایقه کردند عجیب نیست

 سربسته: پوست از ید قصاب می چکید

 یک سوی مادری به دلش زخمه می زند

 خون های سینه از سر مضراب می چکید

 وی آن شقایق است که ز یک عمر زندگی

 این معنی از کنایه ی سهراب می چکید