من از تو می خواهم بگویم ، واژه ها پر ... از آسمان سبز ، از فصل کبوتر من از تو آری ، از تو ای بانوی

من از تو می خواهم بگویم ، واژه ها پر ...
از آسمان سبز ، از فصل کبوتر

من از تو آری ، از تو ای بانوی باران !
باید بهاری سبز بنویسم به دفتر

اما چگونه ؟ از تو گفتن کار سختی ست
با این زبان الکن و این روح ابتر !

من شاعری تاریک تاریکم ، چگونه
در محضر آیینه بنشینم مُنوّر ؟!

شاعر ؟ دروغ است این ، نه ، شاعر نیستم من
در محضر نور شما ... ؟ الله اکبر !

گاهی دلم لک می زند قرآن بخوانم
قرآن ، سه رکعت داغ ، یعنی : فصل کوثر

گاهی دلم لک می زند شعری بگویم
شعری شبیه نورتان ، سبز و مُعطر

دست و دلم می لرزد اما ... کار من نیست
غمگین ، قلم را می گذارم روی دفتر

شعر تو را آری ، خدا باید بگوید
شعر تو را ، قرآن ناطق ... کیست ؟ حیدر

این خط خطی ها ، ترجمان روح من نیست
این خط خطی ها شعر هرگز نیست ، بگذر

اِنّا ... وَ اَعَطیناکَ ... بانو ! عاشقم کن
تا در هوایت پر بگیرم چون کبوتر

بشکن طلسم ظلمت دیرینه ام را
با لطف نورت ، شاعرم کن بار دیگر

من از تو اما ... بی صدا ، بی واژه ، بی حرف

من از تو اما ... با دل خود ، واژه ها پر

...رضا اسماعیلی