امام حسین - شهادت

علی انسانی

امام حسین(ع)-شهادت

قلم به دست گرفتم كه ماجرا بنویسم

غریب‌وار پیامی به آشنا بنویسم

نرفته یك غمم از دل، غمی دگر رسد از راه

ز خانه‌ی دل تنگ و برو بیا بنویسم

غریبی من و دل را كسی چه داند و بهتر

كه مویه‌های غریبانه با رضا بنویسم

پی رضای امام رئوف بودم و گفتم

روم به طوس ولیكن ز كربلا بنویسم

به یاد كودكی و درس و مشق و مدرسه افتم

دوباره مشق ز بابا و طفل و آب بنویسم

چه كودكانه و خوش‌باورانه بود و فسانه

نه آبی آمد و نه یادی و من چرا بنویسم؟

گهی ز پشت حسین و گهی ز فرق اباالفضل

یكی‌یكی كه شنیدم، دو تا دو تا بنویسم

به یاد قامت عباس و دست و همت سقا

رسا اگر چه نگویم ولی رسا بنویسم

به جای دست روی چشم تیر نهادم

مركّبی ز بصیرت بیار تا بنویسم

به فرش خاك بیابان، به عرش نیزه دونان

تنی جدا بسرایم، سری جدا بنویسم

چه بر سر تنش آمد؟ ز من مپرس كه باید

ز توتیا شده در چشم بوریا بنویسم

بنی‌اسد بگذارید من به قبر شهیدان

غزل نه قطعه از آن قطعه‌قطعه‌ها بنویسم

ز نوك نیزه و كنج تنور و دیر نصارا

تمام سیر و سفر بود، از كجا بنویسم؟

چه‌ها گذشت به بزم یزید با دل زینب

شراب را بگذارم كباب را بنویسم

لبی لبالب قرآن، لبی به طعنه و طغیان

دگر مپرس سزا نیست ناسزا بنویسم