پیامبر اعظم(ص)-ولادت آن شب از موج نور دیدن داشت آسمانی که غرق اَنجُم بود در زمیــن از ترنـّـم بـ

می چکد شبنم تلاوت عشق

از لبانش که هست غنچۀ نور

در لب پر ز شهد توحیدش

چشمه ای هست از شراب طهور

آه ای آسمان هستی بخش

سـدرة الـمنتـهی افلاکـی

تو پر از چشمه های تطهیری

(مثل آیه مقدسی پاکی)

ای سراپا شکوه فیض خدا

وی ز رویت عیان بهشت برین

تویی آیینه دار رحمت حق

(آسمانی تبار روی زمین)

ای که با یک نگاه کردی تو

کار صدها مسیح و ابراهیم

ای که مه را به طرفة العینی

با سر انگشت خویش کرده دو نیم

آمدی ای همیشه جاری عشق

تا جهان از تو کامیاب شود

ای که از هیبت وجودی تو

کاخ نوشیروان خراب شود

آمدی ای زلال و از یُمنت

نهرهای سماوه جوشش کرد

آری از معجزات مولد توست

آب ساوه اگر فروکش کرد

ای که داری به روی شانۀ خود

نقش مُهر نبوت ازلی

بس بود در مقام و منزلتت

که تو را یار با وفاست علی

ای امین ای رسول ای احمد

ای که کوی تو جنتُ المَاواست

بر در باغ عشقِ تو قفلی ست

که کلیدش محبت زهراست 

وصف ذات و جمال پاکت را

به یقین عقل ما نمی داند

هر چه هستی فرشته یا آدم

هیچ کس جز خدا نمی داند

امشب از لطف ای حبیب خدا

ای که بالای نور قامت توست

التفاتی به «آذری» ای دوست

که نگاهش به دست رحمت توست