حرف تمام شعر از خاک مي روم که از آيينه ها شوم ها! مي روم از اين من خاکي رها شوم من زاده زمي

حاجیان

از خاک مي روم که از آيينه ها شوم

ها! مي روم از اين من خاکي رها شوم

من زاده زمينم و تا عرش مي روم

ها! مي روم مسافر امّ القري شوم

ها! مي روم هر آينه در سرزمين نور

با جلوه هاي روشن عشق آشنا شوم

اين چند روز فرصت خوبيست تاکه من

از چند سال بندگي تن جدا شوم

تا نقطه عروج دل خويش پر کشم

از خود جدا شوم همه محو خدا شوم

با جامه اي سپيدتر از بخت آفتاب

از تيرگي، از اين همه ظلمت رها شوم

لب را به ذکر قدسي لبيک وا کنم

با اهل آسمان و زمين همصدا شوم

در لحظه طواف بگردم به گرد يار

سرگشته چون تمامي پروانه ها شوم

در جستجوي زمزم جوشان عاشقي

از مروه تا صفا بروم، با صفا شوم

حرف تمام شعر همين بود، اينکه من

در خود فرو بريزم و از نو بنا شوم

سیدمحمد جواد شرافت