غرق گل شد کربلا، چون رهگذار زينب است يا که خونين مقتل يار و تبار زينب است قامت موزون اکبر، سرو ناز

غرق گل شد کربلا، چون رهگذار زينب است

يا که خونين مقتل يار و تبار زينب است

قامت موزون اکبر، سرو ناز کربلاست

چشمة اين باغ، چشم اشکبار زينب است

گلبن قاسم دهد بر اين گلستان خرمي

يادگار مجتبي، در روزگار زينب است

لالة عطشان اين گلشن، علي اصغر بود

شاهد اين گفته، قلب داغدار زينب است

در کنار علقمه، سروي مگر آتش گرفت

يا سراپا غرقه در خون، جان نثار زينب است؟

اين گلستاني که پامال سم اسبان شده

جسم و جان احمد و، دار و ندار زينب است

با چنين طوفان گلريزي، چه گلهايي شکفت

کس نمي‌داند، خزان يا نوبهار زينب است

تا بياموزد رقيه، راه و رسم زينبي

در تمام صحنه ها، او هم کنار زينب است

گلشن آل خليل از آتش بيداد سوخت

عقل در حيرت ازين صبر و قرار زينب است

از اسارت در ره آزادي او را ننگ نيست

بلکه فرمان بردن از کفار، عار زينب است

خطبه خواند چون علي، با آن حياي فاطمي

ياد بود مشي پيغمبر، وقار زينب است

نطق کردن در خيابان، بين آن غوغا گران

با وجود حضرت سجاد، کار زينب است

کوفه شد غرق سکوت آنگه که فرمود «اسکتوا»

رشته جانها مگر در اختيار زينب است؟

ياد بود احتجاج و نطق زهرا تازه شد

رنگ قرآن، در کلام زرنگار زينب است

حفظ جان حضرت سجاد، از تيغ عدو

جلوه اي از روح زهرا، شاهکار زينب است

داد فتوي عاشقان را سر شکستن جايز است

چوب محمل، شاهد اين ابتکار زينب است

روز عاشورا که شد روشنگر جان بشر

ساية غمهاي آن، از شام تار زينب است

گشت ظالم عاقبت از تخت عزت سرنگون

فتح مظلومان، ز يمن اقتدار زينب است

اين علمهاي سياه و، اينهمه افغان و آه

پرچم فتح و،سرود افتخار زينب است

وقف باغ کربلا کن چشمة اشکت (حسان)