امام زمان (مناجات)

در شهر تورا دیدم و نشناختمت

در ذهن همه تو را چه بد ساختمت

با صد گنه بزرگ و کوچک هر روز

آقای عزیز...گریه انداختمت

مهردادقصري فر

ما بر سـرِ سـفره ات، نمـك گــير شديـم

با لقمه ي لطف و رحمتت، ســير شديم

با اين همه چون تــورا نـديـديـم ،آنـقـدر

خورديم غــم فــــــــراق ، تا پـــير شديم

شاعر: حمید رضا نوری

س که نیامدی دلمان سوگوار شد

روزم بدون طلعت تو شام تار شد

ندبه چه سود تا که دلم با تو بی وفاست

نفرین به بیعتی که تمامش شعار شد

روزی خور توام ز سرت وا مکن مرا

کل امور من به شما واگذار شد

شاعر: مهدي ميري

من قدر تو را نه که نمی دانم ، نه

نه فکر کنی ندبه نمی خوانم ، نه

تا آخر راه با تو هستم ، اما

تا پای وسط آمدن جانم ، نه

می ترسم از اینکه با تو محرم نشویم

برگردی و ما دوباره آدم نشویم

تو کوفه نبوده ای ولی می دانی...

بگذار که ما منتظر هم نشویم

            مهدی فرجی

مثل پدرت هم دلت آزرده ترین

هم مانده سلام و سخن ات روی زمین

این رسم زمانه است باید اینجا

یا خانه نشین باشی و یا خیمه نشین

             شاعر : مهدی فرجی

الا که زمین به اضطراب افتاده است

یک سلسله نور از آفتاب افتاده است

گفتی که: ستم محو شود می آیم

برگرد که آب از آسیاب افتاده است!

صد قرن ز ندبه های آدم باقیست

یک عالمه ناله ی دمادم باقیست

وقتیکه دلیل بی تو بودن ، تنها

ماییم و دو قرت و نیم مان هم باقیست

بی پاسخ اگر مانده سلامت آقا

این ارث شماست از امامت آقا

ما حیثیت دین خدا را بردیم

از بابت مان سرت سلامت آقا

منظومه ی درد تو شنیدن دارد

دین داری ما پس از تو دیدن دارد

تا داغ ریا زینت پیشانی ماست

سجاده ی ما آب کشیدن دارد