مثنوی شهادت حضرت زهراسلام الله علیها فکری به حال زار غریب حجاز کن جان علی برای

مثنوی شهادت حضرت زهراسلام الله علیها

فکری به حال زار غریب حجاز کن                     جان علی برای علی دیده باز کن

حرفی بزن عزیزدلم زار ومضطرم                 رحمی نما به حال من واین دودخترم

ای مادررسول خدا در غم وعذاب                   این دخترسه ساله ی تو...این ابوتراب

جاروزدن به خانه شده کاردخترت                   زانوبغل گرفتن وغم   کار شوهرت

اوغصِّه دار چادر خاکیُّ وبسته ات                 من داغدار پهلو و  دست شکسته ات

اوفکر مجتبی و تب وبغض درگلو                    من یاد شاه تشنه لب وخنجر عدو

غصِّه به نام ما شده انگار فاطمه                   شد روضه خوان تو درودیوار فاطمه

دیوار تکیه گاه علی رانگاه داشت                 یاسی که شد شقایق ورنگی سیاه داشت

حالابرای غسل وکفن آمدم ولی                         گُل کرده لاله برکفنت  همدم علی

با من نگفتی از وَرَم بازویت چرا؟!                      خونابه می چکد گلم از پهلویت چرا؟!

تابوت تو به شانه ی من جاگرفته وای                    دنیا تمام دلخوشیَّم را گرفته  وای

از این به بعد حیدر واین کودکان زار                      چشم انتظار راه شب وآه بر مزار

ذکر لب من وحسنین است و دختران                   آوای العجل به غم و ناله و فغان

می آید آنکه منتقم درد حیدر است                  حکم تقاص کینه و  لبخند مادراست

صبح ظهور و مرگ شب تار می رسد           کعبه به گوش باش که دلدار می رسد