جمال حق ز ســــــر تا پاست عباس به یکتــــــایی قَسم یکتاست عباس
شب عُشــــــــــاق را تا صبح محشر چــــــــراغ روشن دلهاست عباس
اگــــــــــــــر چه زاده ام البنین است ولیـــکن مادرش زهراست عباس
عَلم در دسـت و مشک آب بر دوش که هم سردار و هم سقاست عباس
بنـــــــــــازم غیت و عشق و وفا را که عطشان بر لب دریاست عباس
هنوز از تشنه کامان شرمگین است از آن در عـــــلقمه تنهاست عباس
نـــــــــــــه در دنیا بُوَد بابا الحوائج شفیع خلـــــــق در عقباست عباس
چه بـاک از شعله های خشم دوزخ که در محشر پنـــــاه ماست عباس
سراسر صحنـــــــه های کربلا را به هر سو بنگری پـــیداست عباس
شفیعان چون به مـحشر روی آرند بـــــــــــریده دست او همراه دارند
باید برای شعر زنم چاک سینه را