ماه و خورشید نمک گیر نگاهت هستند عرشیان معتکف چشم سیاهت هستند کهکشانها ز غبار سر راهت هستند هر د�

ماه و خورشید نمک گیر نگاهت هستند

عرشیان  معتکف  چشم  سیاهت هستند

کهکشانها ز غبار سر راهت هستند

هر دو عالم همه در خیل سپاهت هستند

" رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

پای محراب دو ابروی تو زانو زده ام

صد و ده بار مدد گفتم و یاهو زده ام

همهء عمر به دست کرمت رو زده ام

دل خود را گره بر آن خم گیسو زده ام

 " رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

رزقم از میکدهء شاه عرب می ریزد

سیزده جام که از خُم رجب می ریزد

با شراب نگهت طعم رطب می ریزد

این چه سری است از این باده طرب می ریزد

 " رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

شاهکار هنرستان خدایی حیدر

عزت از نور کلام تو گرفته منبر

نفس پیغمبری و فرق ندارد دیگر

بوده پیغمبر علی یا که علی پیغمبر

 " رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

مس دل در پی ایوان طلا افتاده

گذر سعی من از سمت صفا افتاده

تا که چشم کرم یار به ما افتاده

اینهمه دور و بر شاه،گدا افتاده

" رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

شرح و تفسیر دم و باز دمت قرآنم

من همان نوکرت از طایفهء سلمانم

رعیت ساکن در کشورتان ایرانم

می رسد از کرمت خرجی و آب و نانم

" رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

بیشتر حرف تو در عالم بالاست علی

سجدهء بندگی اش زینت دنیاست علی

همدم و همنفس حضرت زهراست علی

فاطمه مادرمان و پدر ماست علی

 " رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

زلف مشکین تو و عطر تنت را عشق است

مرتضی آیه به آیه سخنت  را عشق است

علی  عالی  اعلی  شدنت  را عشق است

یا اباالعشق حسین و حسنت را عشق است

" رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر " شاه علیست

شاعر:محمد جواد مهدوی

مصرعی از شعر زیبای عربی در وصف مولا علی(ع) سرودهء ملا مهر علی خوئی تبریزی متخلص به (فَدَوی)

" رَبُّهُ فیه تجلّی و ظَهَر "/آثار قدرت پروردگارش در وجود او آشكار و نمايان شده است