هرچند که به قصد شهادت مرا زدند تا گُم شود مسیر سعادت مرا زدند از کوچه های کینه ی دیرینه آمدند با عقده از مقام سیادت مرا زدند جا ماندگان ق�

هرچند که به قصد شهادت مرا زدند

تا گُم شود مسیر سعادت مرا زدند

از کوچه های کینه ی دیرینه آمدند

با عقده از مقام سیادت مرا زدند

جا ماندگان قافله عصر جاهلی

دیوانه وار ، از سر عادت مرا زدند

با علم اینکه کعبه آمال من علیست

در طوف کعبه وقت عبادت مرا زدند

با اینکه خسته بودم و بیمار و داغدار

همسایه ها بجای عیادت مرا زدند

بعضی برای دلخوشی دخترانشان

با تازیانه های حسادت مرا زدند

من بار شیشه داشتم امّا شکسته شد

از بسکه بی امان و به شدت مرا زدند

**

میمانم عاشقانه در این روزهای سخت

باشی کنار من اگر این روزهای سخت

حالا فقط به پیش تو بودن دلم خوش است

در غربتم پس از پدر این روزهای سخت

اجر رسالت است که دیگر برای ما

حتی نمانده یک نفر این روزهای سخت

زانو بغل نگیر عزیزم دلم گرفت

ماتم نگیر اینقدر این روزهای سخت

بیرون که میروی دل من شور میزند

این روزهای پر خطر این روزهای سخت

داری تو هم شبیه به من پیر میشوی

نفرین روزگار بر این روزهای سخت

دستم شکسته حیف به دردت نمیخورد

بی فایده است این سپر این روزهای سخت

فردا غروب میروم ، آماده شو علی

کم کم برای سخت ترین روزهای سخت

مصطفی متولی