حضرت زهرا(س)-مدح و حمله به بیت ولایت خوشا دلی که به بند است و صاحبی دارد کند حساب خود آن کس محاسب

حضرت زهرا(س)-مدح و حمله به بیت ولایت

خوشا دلی که به بند است و صاحبی دارد

کند حساب خود آن کس محاسبی دارد

ز فرط دل دلت این دل به روی دستت ماند

تو بشکنش که ببینی چه طالبی دارد

وصال حق سفر آسمان نمی خواهد

همین زمین خدا شهر یثربی دارد

ز کید روبهیان ایمنی در آن وادی

که بیشه اش اسدالله غالبی دارد

به فکر سیر و سلوک از مسیر سلمان باش

که عبد فاطمه گشتن مراتبی دارد

تو هم به درگه او چون فرشتگان و پری

ارادتی بنما تا سعادتی ببری

ملک تبلور نوری ز طلعت زهراست

فلک تمام و کمال، تحت خدمت زهراست

نزول سورۀ کوثر سرود خلقت اوست

رموز کن فیکون در اشارت زهراست

ز چادرش که مسلمان بپرورد پیداست

تمام دین خدا شرح عصمت زهراست

قرار اشک غریبی ذوالفقار صبور

بدون شک سپر استقامت زهراست

به کفن و دفن شبش بر عدو شبیخون زد

و این جدای وصیت، سیاست زهراست

چه سان نبی نکند میل دست بوسی او

ببین به دست گدا جامه ی عروسی او

شکوه فاطمی او برون ز حد مدیح

سجیه و کرمش غیر قابل تشریح

ستاره و مه و مهر علی به سجاده

که حب او درجات است و ذکر او تسبیح

کنیز مفتخر زینبین او مریم

به هر دم حسنینش دخیل، جان مسیح

چه کرده کاین همه زائر به ساحتش پیداست

بدون گنبد و صحن و رواق و قبر و ضریح

کسی که جان ولایت به جان او بسته ست

چه شد که داده اجل را به زندگی ترجیح

مگر چه واقعه ای اتفاق افتاده؟

که در بهشت نبی احتراق افتاده

به صحن قدسی آن بیت وحی دود اندود

چه سیل جمعیتی، با کدام اذن ورود؟

چه شد که دست خدا بستۀ شیاطین است؟

دوباره صحنه ی بت هاست کعبه ی مقصود

چه وحشیانه پلیدان به شاه می خندند

میان هق هق شه زادگان کل وجود

در آن کشاکش هیزم کشان قوم طناب

علی به حال رکوع است و فاطمه به سجود

ز نهر خون حوالی درب بشکسته ست

که صحن، پر شده از ردپای خون آلود

کجاست فضه انیس همیشۀ زهرا؟

گمان شکسته عدو بار شیشۀ زهرا

بگو که امر نبی را خلاف، یعنی چه؟

پس از غدیر خمش اختلاف یعنی چه؟

مگر نه چنگ به حبل المتین بباید زد

جدا نمودن آن با قلاف یعنی چه؟

به پیش اشک غرور شه جوان مردان

قریب یک به چهل در مصاف یعنی چه؟

امید دختر ژولیده مو ز مادر چیست؟

تو را به حق قنوتت نباف یعنی چه؟

کسی که دعوی الجار ثم دارش بود

ز اشک منزل خود شد معاف یعنی چه؟

کسی کجاست به سنگ صبوری اشکش

نمک به زخم کبود است شوری اشکش

به سینه اش غم گهواره ی خیالی بود

همان که حالت تابوت او هلالی بود

شنو ز گفت و شنود خلیفه با قنفذ

ز مالیات معاف گشته ای که عالی بود

دمی که فاطمه غش کرد پای سجاده

اذان مأذنه با لهجه ی بلالی بود

ز ناله ی شه دین وقت غسل شد معلوم

چرا همه غم زهرا غم وبالی بود

و استخوان گلوی علی همانی شد

که بین سینۀ صدیقه جاش خالی بود

چه گفته ای؟ چه بگویی؟ کجا بدین سرعت؟

بس است اشک خدا هم در آمده "تربت"