کوثری و، چشمۀ فیض خدا فاطمه ای همسر شیر خدا دخت نبی، شافع روز جزا ای که تو بر آل کسا، محوری بر سر

کوثری و، چشمۀ فیض خدا
فاطمه ای همسر شیر خدا

دخت نبی، شافع روز جزا
ای که تو بر آل کسا، محوری

بر سر زنهای جهان افسری
جان جهان نفس مسیحای توست

نون و قلم نطق شکر خای توست
مبدأ قانون شریعت تویی

نَیر مشکات حقیقت تویی
سرّ تو شیرازۀ قالوا بلی است

قائمه عرش، زنامت به پاست
بضعه پاک تن احمد تویی

طور لقا، جلوۀ سرمد تویی
شأن تو این بس که تو را داده آب

ام ابیها لقب ای منتخب
نخل نبوت زتو شد بارور

باغ امامت زتو شد پر شجر
مهر تو رخشان زبلند ای عرش

سفره تو گسترده عرش و فرش
علت غائی به دو عالم توئی

جوهره عالم و آدم توئی
خلق تو را، امر تو را، جان تراست

جلوه گه صورت جانان تراست
انس پیمبر به وجود تو بود

سینۀ او طور شهود تو بود
شمعی و خوبان همه پروانه ات

کعبۀ دلها، رخ جانانه ات
پردگیان حرم کبریا

بسته کمر خدمت امر تو را
سیر رسل اوج به معراج توست

کعبه دلدار زمنهاج توست
کوثری و چشمۀ فیض خدا

از تو زند جوش زلال بقا
دور فلک تابع فرمان تو

خیل ملائک همه دربان تو
هستی ات آیینۀ «الله نور»

مهر درخشنده «یوم النشور»
جام حیا مست زصهبای توست

واژه ای از دفتر معنای توست
زهره و انسیه حوراء تویی

نور دل سید بطحا تویی
صبر و رضا طفل دبستان توست

ریزه خور سفرۀ احسان توست
دهر ندیده است چو تو دختری

هر چه بدیده است تو، زان بهتری
گلشن رضوان طرب افزا، زتوست

چهره مهتاب، دل آرا زتوست
گر تو نمی آمدی اندر وجود

کی اثر از عالم ایجاد بود
گشت نهان بر همه کس تربتت

تا بشناسند غم غربتت

حاجی محمد جان قدسی