شهادت حضرت زینب (س) - 6

ﯾﺎﺭ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﯾﯽ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻧﻬﻀﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻠﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﭼﯿﺴﺖ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺑﺪﺍﻥ
ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﮐﺮﺑﻼ‌ ﺷﺶ ﺩﺍﻧﮏ ﻣﻠﮏ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻮﻻ‌ ﺑﻮﺩ
ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﮐﻞ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﮐﺮﺑﻼ‌ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﺯﯾﻨﺐ ﻭﺍﮊﻩ ﺍﯼ ﺑﯽ ﻣﺨﺘﻮﺍﺳﺖ
ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻣﺰ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﮐﯽ ﺍﺳﯿﺮﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ
ﺟﻠﻮﻩ ﺻﺒﺢ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﺨﺘﺺ ﺑﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺘﯿﺎﺭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ

محسن اوغلو

یا بنت الحیدر...

تسبيح ما زمان مناجات ، زينب است

ذكري كه گفته ايم به كَرّات ، زينب است

گسترده است سفره ي گريه تمام سال

در هيأتي كه باني خيرات ، زينب است

تنها نَه هل أتيٰ و نَه مريم ، نَه قدر و نور

شأن نزول اغلب آيات ، زينب است

او زينت است زينت حق را و پيشِ خَلق

بهر خدا ، دليل مُباهات ، زينب است

هم مظهر خديجه ي كُبراي مصطفاست

هم مرتضاي فاطمه مِرآت ، زينب است

اكسيرِ فوقِ مُعجزه ي تُربت الحُسين

در خاك پايِ عمّه ي سادات ، زينب است

آن خانم مُجلّله اي كه ز صبر او

حتّيٰ ملائكند همه مات ، زينب است

آن خانم مُكرّمه كه بود بر سرش

چون سايبان "رُؤوس مُشالات" ، زينب است

آنكه ز فيض نافله هاي نشسته اش

جاني دوباره يافت عبادات ، زينب است

آنكس كه بي حُسين و رُقيّه براي او

دنيا شده ست دارِ مُكافات ، زينب است

محمد قاسمی

منبع:

http://heyatnaziabad.blogfa.com

یا زینب...

از اول اين مرثيه تا آخر افتادن

زائر شدن در راه مثل خواهر افتادن

زينب زيارتنامه اش را خوانده در اين راه

طبق روايات صحيحه با سر افتادن

از كودكان كاروان آموختم اين را

از ناقه ها در مقدم يكديگر افتادن

تا مرز تاول زخم پا را ميبرم در راه

خوب است در اين راه با اين باور افتادن

هر خط شبيه ناقه و هر جمله يك كودك

با تازيانه آخرش از دفتر افتادن

كل زيارتنامه عباس يك حرف است

كاري نمي شد كرد وقت معجر افتادن

كل زيارتنامه حيدر ولي اين بود

وقتي كه در افتاد با آتش در افتادن

در اين مسير اين داستان بر عكس شد اما

زينب علي مي گشت در وقت سر افتادن

افتادن اصلن معني اش پرواز خواهد شد

در آخر اين راه مثل خواهر افتادن

زهرا حسينش را امانت داد به زينب

ربط است بين زيور و انگشتر افتادن

اصغر شدن اما علي اكبري رفتن

اكبر شدن اما علي اصغر افتادن

رونق گرفته كسب و كار مردم بازار

كار سرت تا هست در تشت زر افتادن

پيشي گرفته حرمله با تير معروفش

شمر است و در اينجا به فكر خنجر افتادن

مهدی رحیمی

منبع:

http://heyatnaziabad.blogfa.com

مدافعان حرم...

از دل معرکه یک سرو رشید آوردند

بی دلان را خبر از فصل امید آوردند

بر در باغ شهادت بنویسید این بار

از حوالی حرم باز شهید آوردند

مجید قاسمی

زینب...

 هر آینه بانوی مقرب زینب!

نزدیکترین آینه رب زینب!

گفتیم وفادارتر از هر کس کیست؟

دیدیم «سلیم» گفت: «زینب، زینب...

علی اکبر لطیفیان

جانم زینب...

سایه ی خویش بر سر موج بلا کشیده است

اسوه ی صبر تامه، نفس ز غم بریده است

نقطه ی اشتراک روضه های اصحاب کساء

سخت ترین شنیده را به چشم خویش دیده است

نمانده از برای کس مصیبتی چرا که او

هر چه مصائب است را به نقد جان خریده است

حلم به نام زینب است درد به کام زینب است

صبر به پای مکتبش جامه ی خود دریده است

رمز دوام کربلا، داده تمام هستیش

در طلب از امام خود سر ز طلب بریده است

رسید زندگی به مو نشد که بگسلد ولی

قسم به خاک چادرش به دادمان رسیده است

حسین واعظی

یا زینب...

ای کاش که لایق کرم بودم من

در پیش عطای او چه کم بودم من

در روز ولادت شما ماه دمشق

ای کاش مدافع حرم بودم من

امیر علوی

ظاهرش این است که ارباب خواهر دار شد

باطنش این است که آقا برادر دار شد

ظاهر و باطن همین یک جمله ی طوفانی است

فاطمه از حیدر کرار ، حیدر دار شد

چشم های آمنه از اشک لبریز است چون

بعد عمری فاطمه امروز مادر دار شد

آیه های سوره ی کوثر پسر معنا شدند

العجب زهرا سرِ این آیه دختر دار شد

یک نفر امشب برادر شد یکی بابا ولی

حضرت کوثر بدین ترتیب کوثر دار شد

غصه را بردار با یا زینبی از دل اگر

میثم تمار با یا زینبی بر دار شد

هرکسی یک جور شاگردش شده عمری رباب

در وفا چون محو زینب گشت اصغر دار شد

تحت فرمان علی ، عباس شد ساقی ولی

تحت فرمان تو عباسِ علی سردار شد

شیرهای کربلا رفتند در اوج بلا

جان به قربان کسی که ماند و سنگر دار شد

حضرت زینب(س)-مدح

در مدح تو لال می شود هر "غالی"

تو مثل خدا محول الاحوالی

در روز ولادت تو ای خواهر عشق

جای همه ی مدافعانت خالی...

حضرت زینب(س(-مدح

بیا ای دل به درد شیعه درمان می کند زینب

حسینش داده دم معجز نمایان می کند زینب

اگر با نیت فیض آمدی طوبا به اقبالت

تو را بر سفره عباس مهمان می کند زینب

من ازقطره کمم اما به دریا ناز خواهم کرد

که موربی بضاعت را سلیمان می کند زینب

پیام زینبیه این بود بعد از صد وده قرن

یزیدی مسلکان را خانه ویران می کند زینب

معین عترت است این محیی آیات عاشورا

چو زهرا مادرش تبلیغ قرآن می کند زینب

هراس افتاده بر قلب یهوداز قهر حزب الله

که یاری بر کفن پوشان لبنان می کند زینب

الا سرباز عاشورا بگو لبیک یازینب

اگر مشکل به کارت هست آسان می کند زینب

حضرت زینب(س)-مدح و ولادت

می نویسم پس از خدا زینب

جمع اسماء و اسمها زینب

می نویسم که وَالضُحی زینب

ربنا بعد ربنا زینب

ای عطا بخش هل اتی زینب

نام او تا که بر زبان افتاد

کوه برخاست آسمان افتاد

علم از شانه ی یلان افتاد

هرچه سر بود به آستان افتاد

می نویسم که انما... زینب

پنج تن حَبل محکم آوردند

نام او را که با هم آوردند

به زبان اسم اعظم آوردند

واژه ها بعد از آن کم آوردند

همه گفتند یک صدا زینب

مرتضی بعد از این دو کوثر داشت

فاطمه بعد از این دو حیدر داشت

کعبه این دفعه هم ترک برداشت

شور نام حسین بر سر داشت

زینت نام مرتضی زینب

کعبه ی احترامها آمد

قبله گاه پیامها آمد

به قدومش سلامها آمد

عمه جانِ امامها آمد

عمه جان امامها زینب

دست جد مطهرش دادند

تالوای پیمبرش دادند

شیر شد شیر مادرش دادند

خوش به حالش که خواهرش دادند

خوش به حال حسین با زینب

کیست مرد آفرین بنیان کن

کیست مرد آفرین ولیکن زن

در مقامات او فقط ماندن

این جهان لال و آن جهال الکن

مانده وصفش در ابتدا زینب

چادرش را اگر تکان بدهد

شور بر هفت آسمان بدهد

راه را تا خدا نشان بدهد

باید احمد این چنین اذان بدهد

اَشهدُ اَنتِ مِن کسا زینب

حرف تعظیم اوست بسم اله

وقت تکریم اوست بسم اله

جان که تقدیم اوست بسم اله

عشق تسلیم اوست بسم اله

یا وسین است وکافُ یا زینب

سر بلندی دل زِ دولت اوست

کربلا هم رهین همت اوست

گردنش زیر بار منت اوست

همه عالم گواه عصمت اوست

شمع سادات نینوا زینب

به علی رفتهُ علی شده است

سر و پایش سینجلی شده است

مرد نه ،بهترش ولی شده است

به بلاهای حق بلی شده است

یک تنه رفته تا کجا زینب

مریمی در حجابی از نور است

یا که موسی به وادی طور است

یک زن اما به حق سلحشور است

چقدر از مدار ما دور است

كه خدا گفته مرحبا زینب

بال جبریل خاکِ مرکبِ اوست

دو سه نهج البلاغه بر لب اوست

چند منظوبه نقل هر شب اوست

و ابالفضل هم مؤدب اوست

حضرت هیبت و حیا زینب

همه عالم در احتجابش بود

هیبتش حاله ی حجابش بود

یک عشیره در التهابش بود

وعلمدار خود رکابش بود

دارد این گونه کبریا زینب

مثل سرخی کوه پنهان است

گرد باد است مثل کوران است

یک تن اما هزار طوفان است

شاهدم شام شام ویران است

مثل زهراست سر به پا زینب

تازه جلوه نکرده با نامش

کرده دست حسین آرامش

وَرنَه چون خاک می کند گامش

کوفه را با همه برو بامش

گفت حیدر که لافتا زینب

می رود در مقابلش حیدر

دوبرادر کنار این خواهر

پشت سر کوه شرم، آب آور

تا رود شب زیارت مادر

شب و این احترامها؟ زینب

مثل آئینه هست پیش حسین

و حسین آمده است پیش حسین

چشمها را که بست پیش حسین

دل خواهر شکست پیش حسین

رفت آن شب به کربلا زینب

آنهمه احترام را می دید

کوچه و سنگ و بام را می دید

گذر و ازدحام را می دید

اشکهای امام را می دید

چادرش زیر دست و پا زینب

یا زینب...

به نام آنکه به ما داد، درس ایمان را

همان که زندگی اش زنده کرد انسان را

همان که بر همگان درس عاشقی آموخت

ز دست لیلی و مجنون گرفت میدان را

به نام نامی آن بانویی که با زحمت

نشاند بر لب عالم دم حسین جان را

اگر نبود، نبودیم نوکران حسین (ع)

میان سفره ی ما او گذاشت این نان را

همان کسی که همیشه حکایت صبرش

صبور کرد دل مادر شهیدان را

به نام آن زن مرد آفرین کرببلا

همان که از دل ما برد ترس طوفان را

کجاست دشمن شیعه حریف می طلبیم

مرید  حضرت زینب عقیله العربیم

دوباره در دلم آشوب محشر کبراست

چگونه من بنویسم ازآن که بی همتاست

گرفته ام به روی دست کاسه ی چه کنم

و مانده ام که بگویم خدیجه یا زهراست؟

خدا کند که بفهمیم کیست این بانو

شناخت هر که مقامش از اولیاء خداست

نوشته اند که خیلی به مادرش رفته

نوشته اند که خیلی فدائی مولاست

نوشته اند که یک عمر اهل نافله بود

مراد و پیر تمام نماز شب خوان هاست

نوشته اند از آن دم که چشم خود وا کرد

اسیر و عاشق و حیران سید الشهداست

نوشته اند کرامات کوثری دارد

ببین مقام علی را چه دختری دارد

رسیده شیعه به اینجا به همت زینب

زمین حسینیه شد با عنایت زینب

چه با شکوه سپاهی چه لشکری دارد

حسینیان جهانند امت زینب

بزرگ و کوچک عالم ، محرمِ هر سال

شوند راهی روضه به دعوت زینب

هزار طایفه در روز اربعین جا شد

میان کرببلا با کرامت زینب

هزار شکر خدا را که خانواده ی ما

شدند نوکر دربار و رعیت زینب

برای دیدن آن جمعه ی فرج باید

قسم دهیم خدا را به حرمت زینب

اگر نبود کسی سینه زن نبود الان

دلی اسیر حسین و حسن نبود الان

قسم به حرمت چادر سیاهتان بانو

من آمدم بشوم سر به راهتان بانو

بَدَم درست ولی افتخار من این است

گذشت زندگی ام در پناهتان بانو

بده اجازه ای امشب دل مرا خوش کن

که خدمتی بکنم در سپاهتان بانو

خدا کند که مرا بعد مرگ بشناسند

به نام کارگر خیمه گاهتان بانو

خدا کند برسد عقل من به تفسیرِ

قیام کرببلا از نگاهتان بانو

غلام کوچک و پستم بیا بزرگم کن

قسم به جان حسینت رسول ترکم کن

تویی که قبله ی اولاد مرتضی بودی

تویی که فاطمه شهر کربلا بودی

حرام بود نگاهِ به سایه ات حتی

تو یادگاری پیغمبر خدا بودی

تویی که نام شریفت همیشه حرمت داشت

به روی ناقه ی عریان بگو چرا بودی

تویی که بود همیشه حسین همراهت

چه شد که همسفر شمر بی حیا بودی

کسی که خواند تو را خارجی نبود اصلا

در آن زمان که به آغوش مصطفی بودی

به احترام تو باید فرشته گل می ریخت

میان شام چه شد زیر سنگ ها بودی

شکست حرمت بال و پرت زبانم لال

چه آمده به سر معجرت زبانم لال

محمد حسین رحیمیان

یا زینب...

فکر بِکرم چو زِ هَر دایره پرهیز کند

روی گردان نظر از هر غم ناچیز کند

گوش دل راز مگو بشنود از پردۀ غیب

تا چه مقدار کسی گوش دلی تیز کند

آسمان امشب اگر بارش رحمت ریزد

همره بارش خود زمزمه ای نیز کند

باب رحمت به سرا پرده اگر باز شود

به تُهی دستی دل فاطمه گلریز کند

 عارفی نیست که تسبیح بهاران شنود

باز هر دم سخن از زردی پاییز کند

احسن الحال چو از ناحیۀ زینب شد

فرد عصیان زده را عبد سحر خیز کند

هر که دل سوختۀ حضرت زهرا بشود

تازه افروختۀ زینب کبری بشود

پیر شد هر که دل افروختۀ زینب شد

آن دلی سوخت که دل سوختۀ زینب شد

عمر اگر در ره بانوی وفا رفت ز دست

نشد از دست که اندوختۀ زینب شد

هر که شد عبد درش عارفِ بالله اش خوان

که دلش معرفت آموختۀ زینب شد

شده عالم همه حیران حسینش امّا

چشم ارباب کرم دوختۀ زینب شد

آنکه دل را به غم و محنت دنیا نفروخت

تا ابد بندۀ نفروختۀ زینب شد

چه کند شعلۀ محشر به سرا پردۀ دل

که شفیعش جگر سوختۀ زینب شد

چشم ما کاسۀ باب الکرم گریۀ ماست

هر کجا نام وی آید حرم گریۀ ماست

آنکه نام از طرف خالق اعظم دارد

مدح و تمجید ز پیغمبر اکرم دارد

کیست جز حضرت زینب که سرا پردۀ او

حاجبی پاک ، چنان حضرت مریم دارد

زینت نام علی در گرو زینب بود

باب علم است که ابواب مقدم دارد

عقل مات است که عنوان عقیله از چیست؟

جایگاهی است به عصمت که مسلّم دارد

سایۀ فاطمه با هیبتی از نور رسید

رتبه ای خاص در این بیت معظّم دارد

انبیا واسطۀ فیض و بر این در خادم

هر که اینجاست گدا ، فیض دمادم دارد

عبد زینب شده دنیا ز سرش می افتد

آسمانی شود آنکه به درش می افتد

اولیا را همگی روح مناجاتی تو

انبیا را به یقین قبلۀ حاجاتی تو

سرّ مستودع زهرایی و قَدرت مخفی

زین سبب گنج نهان وقت زیاراتی تو

کوه غمها نبرد ذرّه ای از صبر تو را

روح آزادگی و معنی هیهاتی تو

قلّۀ بندگی ات خواسته تا اوج بلاست

می شوی در دل گودال ملاقاتی تو

آری از زندگی ات فتح و ظفر می روید

غم چه زیباست تو را غرق مواساتی تو

طور سینای تجلّی است عبادتگاهت

همچنان فاطمه بانوی عباداتی تو

کوفیان را همه تسخیر کنی با سخنت

آه از آن روز که سرگشتۀ شاماتی تو

شأن والا نسب از بانوی کوثر داری

ذوالفقار سخن از هیبت حیدر داری

عشق را بین که علمدار ترین می آید

اشک را بین که گهر بارترین می آید

شد شریک غم ایام حسینش زینب

عشق را مَحرم و غمخوارترین می آید

بر سر بام فلک نَه ، سر نِی شهر به شهر

ماه را بین که خریدارترین می آید

لشگر غم اگر آید به مبارکبادش

باز در قافله سالار ترین می آید

در زلال نظر پاک حسینش غرق است

کربلا را ز جنان یارترین می آید

آنکه در هاله ای از نور هم افشا نشود

سر بازار گرفتارترین می آید

می سزد بار ولایت به امانت دستش

سوی مظلوم مددکارترین می آید

این مؤنث شده پیغمبر امداد حسین

هر کجا رفته حرم ساخته از یاد حسین

محمود ژولیده

یا زینب....

قسم به عشق، به عشقِ حسینیِ زینب

قسم به حُزن، به ناقه نشینیِ زینب

قسم به ناله، نوایِ مدامِ روز و شبش

قسم به جان که رسیده ، زغصّه ها به لبش

قسم به نُدبه، به آه وفغانِ نیمه شبش

قسم به نافله هایِ نشسته بهرِ ربش

قسم به عزّت وجاهش، به آن جلالتِ او

قسم به خطبۀ غرّا و پُر صلابتِ او

قسم به صوتِ علی گونه اش،که زِینِ اَب است

قسم به ذاتِ خدا، مظهر تمام رب است

قسم به صبر، که گشته، یگانه چارۀ او

قسم به معجر خونی و ، گوشِ پارۀ او

قسم به شور، به دلشورگی، وَ دلتنگی

قسم به نور و ، به نار و، به نی، وَ آن سنگی

که خورد بر سرِ پاکِ حسین و، زینب سوخت

کشید ناله زدل، عالمی زِ آن ،افروخت

قسم به لیلیِ او، قسم به نامِ حسین

منم غلامِ غلامِ غلامِ بامِ حسین

حسین رضایی

مجید خضرایی

ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯿﻪ ﻣﻦ ﺯ ﺗﻮﻻ‌ﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ
ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ
ﺳﺮ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺣﺴﯿﻦ
ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﯾﻨﺐ ﮐﺒﺮﯼ ﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ

بهمن مختاری

اصلا دگر فرقی ندارد بیش و کم ها

وقتی که لطفی میکند "دریا" به "نم" ها

هر کس که می بینم ز تو چیزی گرفته

حتی حسابش رفته از دست رقم ها

هیئت،کسی با دست خالی برنگشته

از توست "هیئتها" شده " دارالکرم ها "

از لطف تو گفتن که اصلا کار من نیست

وقتی که کم می آوردند اینجا قلم ها

هیئت، دم "لبیک یا زینب" گرفتیم

با تو صفای دیگری دارد دو دم ها

گفتم:"حسین جان...گیر کردم...جان زینب"

رد خور ندارد پیش او این نوع قسم ها

بانو! تو معروفی به اینکه "کوه صبری"

دیدم نوشتند از تو بر روی علَم ها:

"شد خسته حتی صبر از صبر تو بی بی"

مثل همیشه شد مقارن مدح و غم ها،

ذکر مصیبت ها،اسارت ها،عطش ها

آتش زدن ها،کف زدن ها و ستم ها

آن ساعتی که گفته بودی : ای برادر

پای حرامی باز شد سوی حرم ها

میخواستی انگشتر خود را درآری

انگشترت هی تنگ تر شد از ورم ها

سينانژاد سلامتي

شلاق کسی به دست و بازوت نخورد
اتش به حریم چشم و ابروت نخورد
صد تکه شدی و لیک چون یاس کبود
صد شکر که میخ در به پهلوت نخورد

حمید کریمی

یا زینب (س)

پس از مادر چه تنها بود زینب
امید قلب بابا بود زینب
به سر می کرد وقتی چادرش را
سر سجاده زهرا بود زینب
......................................
همان روزی که از حیدر بریدند
دل از فرزند پیغمبر بریدن
وپیش خواهرش با کام عطشان
به جرم عشق او را سر بریدند
......................................
تمام کودکانت خسته بودند
وروی خاک ها بنشسته بودند
چه خالی بود جای دست عباس
سرش را روی نیزه بسته بودند
......................................
بدون عشق کامی تر نکردم
دمی بی یاد رویت سر نکردم
اگر چه از نگاهت دور بودم
جدایی از تو را باور نکردم

پروانه امیر افشاری حمیرا

فدای خواهرها...

برادرانه ترین غم برای خواهرها

تمام نوکری ما فدای خواهرها

کبوتریم و پر و بال ما نمی خواهد

به آسمان برود جز هوای خواهر ها

چه عاشقانه مرا مادرم بزرگم کرد

که شد عروج من از خاک پای خواهرها

به رسم عاطفه خواهری فقط بوده

همیشه پشت برادر، دعای خواهرها

قسم به شیر حلالش، که مادرم  شده است

کنیز حلقه به گوش سرای خواهرها

نشسته اند تمام پیمبران خدا

به مجلسی که به پا شد عزای خواهرها

یکی فدای حسین و یکی فدای رضا

تمام نوکری ما، فدای خواهرها

رضا باقریان