اشعار دفاع مقدس - 4

تقدیم به حاج شیخ عیسی قاسم درازی بحرانی 

رهبر شیعیان بحرین

اگر چه لشگر کفر است در برابر شیخ

سپاه امت اسلام هست سنگر شیخ

خلیفه! شیخِ محاسن سفید تنها نیست

نگاه کن که جوان ها شدند لشگر شیخ

صدای شیخ، صدای تمام بحرین است

نشسته بغض همه در میان حنجر شیخ

خلیفه گرچه پراکنده کرد مردم را

شلوغ میشود از این به بعد منبر شیخ

اگرچه ملیت شیخ را خلیفه گرفت

قلوب شیعه و سنی شده است کشور شیخ

قیام رهبر بحرین میشود پیروز

چراکه "سیدنا القائد" است رهبر شیخ

خلیفه را وسط شهر تکه تکه کنیم

اگر خراش بیفتد به روی پیکر شیخ

رژیم آل خلیفه سقوط خواهد کرد

اگر که کم بشود تار مویی از سر شیخ

آرش براری

تقدیم به حاج شیخ عیسی قاسم درازی بحرانی

رهبر شیعیان بحرین

زیر پا ریخته اینبار کف صابون را

کفر، انگار نخوانده است شب قارون را

شیخ عیسی! وطنت سینه‌ی ما ،گیرم کُفر

بزند رگ رگ ما جمله حواریّون را

تکّه‌ای از بدن سوخته‌ی ایرانی

خون محال است مُدارا نکند هم‌خون را

نفست گرم‌تر ای شیخ! مبادا طاغوت

بِبُرد مثل فلسطین نفس زیتون را

اصلاً امروز زمان دست تو باید می‌داد

کارِ از ریشه برانداختن طاعون را

تیغ بردار که یکبار دگر آل سعود

روی منبر نبرد سلسله‌ی میمون را

بُت اگر آل خلیفه‌ست، تبردار تویی

پاره کن زودتر این وصله‌ی ناهمگون را

محسن ناصحی

چون صلح نزدیک است ما سنگر نداریم
سرباز اسلامیم، یک لشکر نداریم

فریاد ما خون است، دادی سر ندادیم
این کربلا ها را چرا باور نداریم

قاسم اگر فرمانده باشد شور بر پاست
این روز ها از شهد شیرین تر نداریم؟

ما کیمیا را خاک می بینیم اما
گنبد طلا را نه ... مس یا زر نداریم

پایان ما یعنی زمین بی سر بماند
ما تا ثریا می رویم آخر نداریم

اینجا برادر شد عرب، افغان، عجم، کرد...
در خانه ی خواهر، ولی مادر نداریم

مادر چرا قبری ندارد؟ - یک نفر گفت –
یک چاه هم فریاد زد یاور نداریم

مناجات -ماه مبارک رمضان
می پذیرد همه را هرشبِ این ماه، اله
می شود منتظر بنده جامانده ز راه

هرسحر فیض دعا حال دلم خوش سازد
می رود سمتِ عبادات دراین ماه، گناه

با حسین آمده ام زود مرا عفو نما
گریه بر شاه رِه دور نماید کوتاه

تا عطش بر لبم آمد دلم از روضه گرفت
وقتِ افطار نم دیده من هست گواه

آخرش هم حرمت دست مرا می گیرد
آخِرت هم که ضریح تو مراهست پناه
علی احمدیان-جنت

در سوگ استاد حمید سبزواری

از پا فتاد آنکه، سالار شاعران بود

همراه انقلاب و، سردار شاعران بود

گفتم چه نامم او را، پاس ادب، خرد گفت

"الحق که سبزواری، عمار شاعران بود "

کلامی زنجانی

امام خمینی(ره)-ارتحال

«آن شب که در آغوش مصلّی بودی

خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی»

بر گِرد تو گشتند و طوافت کردند

چون کعبه ی عشق و آرزوها بودی

از روح نماز شب تو پیدا بود

کز بهر عروج خود مهیا بودی

تنها نه همین داغ به دل امت شد

داغ دل هر لاله به صحرا بودی

مردم به جماران همه محو تو و لیک

تو جای دگر محو تماشا بودی

فرماندهی کل قوا، جزئی بود

عبدالله و فرمانده ی دلها بودی

علی انسانی

امام خمینی(ره)-مدح

از پنجره گذشت، فقط یک نسیم بود

طراح خوب حادثه هایی عظیم بود

دریا میان سینهٔ او جزر و مد نداشت

آرامشی که در حرکاتش مقیم بود

او ساده بود، خانهٔ او خانه ای گِلی...

و فرش تخت سلطنتش یک گلیم بود

پرواز ذکر از دو لبش طرح دیگری ست

معمار پر کشیدن هر «یا کریم» بود

دستش پر از نوازش دستان یک پدر

در دست کودکانهٔ طفل یتیم بود

ماه از نگاه روشن او نور می گرفت

خورشید طرح سادهٔ او از قدیم بود

فاطمه نانی زاد

امام خمینی(ره)-ارتحال

راه گم بود، اگر نام و نشان تو نبود

اگر آن دیده‌ی بر ما نگران تو نبود

كوه بیداد ز بنیاد نمی‌‏شد ویران

اگر از خشم، نهیب تو، تكان تو نبود

ریشه آنچه نباید، كه ز جا بر می‏‌كند؟

اگر امید، به بازوی توان تو نبود

چه كسی راه، به دنیای كرامت می‏‌جست

اگر انوار دل فیض‌رسان تو نبود؟

جامه‌ی نو، كه بر این ملك كهن می‏‌پوشید؟

آه... ای پیر، اگر بخت جوان تو نبود

پای تردید به دل‌های كسان وامی‌‏شد

نام محبوب، اگر وردِ زبان تو نبود

مأمنی یافت سخن‌های خوش اهل طریق

كه در اظهار، به جز طرز بیان تو نبود

آنچه گفتی و بر آن زد دل ما، مُهر قبول

حرف حق بود، فقط حرف دهان تو نبود

هستی‏‌ات بود برازنده سیر ملكوت

این جهان گرچه جهان بود، جهان تو نبود

محمد جواد محبت

امام خمینی(ره)-مدح

او آمـد و در کویـــر ، باران گل کرد

در خاک وطن ، نهال ایمــان گل کرد

او آمـــــــد و ریشــۀ زمستان خشکید

گلعطــــر خجستــۀ بهــــاران گل کرد

***

او آمد و با گرسنگان خلوت کـــــــرد

در شهر ، امید و عشق را قسمت کرد

از منبــــر خاک ، مهربان ، بالا رفت

با لهجه ی پا برهنه ها صحبت کــــرد

***

او آمــــــد و مـــا برادری را دیدیـــــم

درعالــــم خاک ، ســروری را دیدیــم

او آمــــــد و سیب عشق را قسمت کرد

در سایــــه ی دیـن ، برابری را دیدیـم

***

او آمـــد و زندگـــــی پر از شادی شد

ویرانـــــــــۀ دل ، دوبــــاره آبادی شد

او آمد و فتنـــــــۀ خـــــــزان پرپر شد

ای دل شدگــــــــــان ! بهار آزادی شد

***

آن مرد ، ز داغ و درد مردم می گفت

از خانۀ لخت و سرد مردم مـــی گفت

او آمـــــده بــــــود تا ورق برگـــــردد

بـــی واهمه از نبــــرد مـردم می گفت

***

او آمـــــــد و مهر و مـــــاه را فهمیدیم

پـــــــایان شب سیـــــــاه را فهمیدیـــــم

او آمــــــد و زیــــر سایـــه ی دستانش

مـــــا معنـــــــی سرپناه را فهمیدیــــــم

***

او آمـــــد و حــــال آسمـــــان بهتـر شد

خــــورشید شکفت ، تیرگــــی پرپر شد

از بنــــــــد گسست ، حضـــرت آزادی

دوران حــــــــکومت ستــــم ، آخـر شد

***

او آمـــــــد و کوچـــه و خیابـان شد سبز

امیـــد شکفت و عشق و ایمــان شد سبز

او آمـــــد و از وطـــن فراری شد دیــو

در فصل فرشتـــه ، بوی انسان شد سبز

***

او آمــــــد و چشم آسمـــــان را وا کرد

در فصــل قفس ، پرنـــــده را افشا کرد

آمـــوخت به ما پرندگـــــــی را با شوق

صیــــــاد قـفس اراده را رســــــوا کرد

***

مــــــردی ز تبار بـــــوذر و سلمان بود

بـــــــر روی لبش تبســـم ایمـــــــان بود

در جامـــــۀ خاک ، روح افلاکی داشت

آمیـــــــــزه ای از فرشتـــه و انسان بود

***

بــــر روی لبش ، تبسمـــــــــی زیبا بود

درهـــــــای دلش به روی مــردم وا بود

از نام و نشان او اگـــــر مــــی پرسی ؟

او ، روح خدا ، امـــــــام خوبـی ها بود

***

بـــــــر روی لبش ، ســـــلام آزادی بود

در سینــــــه ی او ، پیـــــــام آزادی بود

او آمـــــــــد و واژۀ قفـــــس را خط زد

او روح خـــــدا ، امــــــــــام آزادی بود

***

من آمـــــــــــــده ام امیــــــــد را بنویسم

صبحــــــــی که ز ره رسیــد را بنویسم

من آمــــــــــــده ام بــــــه خط عزت نامِ

ایــــــــن ملت رو سپیــــــــــد را بنویسم

***

برخیـــــــز که نـــــور نــاب را بنویسیم

آیینـــــــــه تـــــــرین  کتاب  را بنویسیم

بــــــــرخیـز بــــــــه خط روشن آزادی

منظومــــــــه ی انقـــــــلاب را بنویسیم

***

مـــــــا امت « لا الـــــــــه الا الله » ایم

با قافلــــــــــه ی مُوحــــــــدان همراهیم

هم قبلــــــــه و هـم قبیلــــــــه ی ابراهیم

هم سلسلـــــــه ی امـــــــــام روح اللهیم

***

ای دل شدگـــان ! مُــــــرید وحدت باشید

در چشــــم وطـــن ، امیـــد وحدت باشید

وقتــــــی ز نفاق ، باب وحدت بسته ست

چـــون روح خــدا ، کلیــــد وحدت باشید

رضا اسماعیلی

امام خمینی(ره)-مدح

خرقه پوشان به وجود تو مباهات کنند

ذکر خیر تو در آن سوی سماوات کنند

پارسایانِ سفرکرده به آفاق شهود

در نسیم صلوات تو مناجات کنند

پیش آیینه‌ی پیشانی تو هر شب و روز

ماه و خورشید تقاضای ملاقات کنند

پی به یک غمزه‌ی اشراقی چشمت نبرند

گرچه صد مرحله تحصیل اشارات کنند

بعد از این، حکمتیان نیز به سر فصل حیات

عشق را با نفس سبز تو اثبات کنند

قدسیان چون ز تماشای تو فارغ گردند

عطر انفاس تو را هدیه و سوغات کنند

بعد از این شرط نخستین سلوک این باشد

که خط سیر نگاه تو مراعات کنند

حجت الاسلام زکریا اخلاقی

امام خمینی(ره)-ارتحال

یاد آن مولای نورانی  بخیــر

یاد خــورشید جمارانی بخیـر

کاشکی روح خـــدا معنای نور

داشت این ایّام بین مـا حضور

مهر عالمتاب آزادی کــجاست؟

رهــروان عشق را هادی کجاست؟

ای خمینی آفــــتاب بام دل

ای تو در آیین ما همنام دل

مهربانی های نابت را ســلام

تا قیامت انقلابت را ســـلام

ازتو یاد و یادگاران زنده است

تا ابد نام جماران زنده است

مست از پیمانه ی عشق توایم

تا مقیم خانه ی  عشق توایم

خنده ی گل نذر لبخند شماست

هر چه عاشق آرزومند  شماست

مردی و مردانگــی را آیتـی

لشکر حق را تو نقش رایتــی

یوسف مصر ملاحت جز تو نیسـت

مهر جانبخش هدایت جز تو نیست

نور باران تا به روز محشر است

مضجع پاکت که جنّت منظـر است

یاس از عطر تو گر با خود نداشت

در حریم عشق کی پا می گذاشت

ما نه اهل کوفه ایم ای مقتدا

گر علی تنها بماند وای مــا

با تو بر آن عهد و پیمان نخست

ما وفاداریم با عــزم درست

از تو و از آرمانهایت جداست

با علی هرکو نپوید راه راست

راه تو راهی است روشن کورباد

دیده ای کوبسته بر این نور باد

کاروان عشق را رهبر علی است

از شما امروز یادآور علی است

با تو هرکس داشت قلب منجلـی

می کند امروز اطاعت از علــی

از علی آموختیم اخلاص نـــاب

در مسیـر نــور بــار انقـلاب

دائم از رهبر حمایت می کنیم

پاســداری از ولایت  می کنیم

عباس خوش عمل

امام خمینی(ره)-ارتحال

مگر که مهر تو سرگرم کیمیاکاری است

که دست یافته بر خرمن طلاست خورشید

به بوی آنکه جمال تو بیند آورده است

هزارها طبق نور رونما خورشید

هنوز چشم به راه تو اند ای همه نور

جدا سپهر و جدا اختر و جدا خورشید

شناخت خورشید عروج کرده به گردون

نماز نور بخوان که رو می‌کند به تو امروز خورشید

عروج کردی و فریاد هر چه اهل دل است

بلند گشته به گردون که ای خدا خورشید

امام نور حریر فروغ خود برچید

دریغ و درد که رفت از میان ما خورشید

در آن غروب غم‌افزا چه لابه‌ها کردیم

که شب نیامده از ره بیا بیا خورشید

هزار شکر که سر زد دوباره از مشرق

به رغم کوردلان گرم و جان فزا خورشید

چنان فروغ وی آفاق را منور کرد

که لب گشود به تفسیر آن خورشید

رسیده‌ایم به محضر به زادروز امام

همان که اوست سپهر کمال را خورشید

جدا نبوده امام از تو و نخواهد بود

کجا به جلوه نشسته است به نظاره خورشید

قسم به نور، به کوثر به مادرت زهرا

که با توایم همانند ذره با خورشید

محمد علی مجاهدی

تقدیم به مدافعان حرم

گردن زدند در حرم عشق، شور را

کشتار کرده اند محبان نور را

دارند دشمنان سبب خیر می شوند

نزدیک می کنند زمان ظهور را

روضه بپاست، دور حرم شیعه می کشند

کرببلاست، دور حرم شیعه می کشند

فریاد الغیاثِ عمه ی سادات شد بلند

مهدی کجاست، دور حرم شیعه می کشند

آقا بیا و فتنه ی دجال را ببین

در سوریه، قضیه ی گودال را ببین

آل یزید رحم به شیعه نمی کنند

آیین قتل صبر و لگد مال را ببین

... اما حسین و کرببلا چیز دیگریست

در قتلگاه، شمر به دنبال پیکریست

آقا، دو خط روضه؛ "خدا صبرتان دهد"

پایی به روی سینه و در دست خنجریست

خنجر به سمت حنجر مولا بلند شد

زینب – به روی پای خودش – تا بلند شد

ضربه، یکی... دو تا... و سه تا... تا دوازده

سر را برید و ناله ی زهرا بلند شد

امیر عظیمی

تقدیم به مدافعان حرم

ای كه روی دوش منه

تا به قیامت علمت

دست خدا پشت سرِ

مدافعان حرمت

روبه روی گنبد تو

همیشه تعظیم می كنم

برا دفاع از حرمت

جونمو تقدیم می كنم

روزای من با حسرت

زیارت تو شب میشه

شهادتینم آخرش

لبیك یا زینب میشه

چیكار كنم كه خاك غم

نشینه رو مرقد تو

باد مخالف نزنه

به پرچم گنبد تو

رو خون این همه رفیق

مگه میشه پا بزاریم

مگه میتونیم حرمو

یه لحظه تنها بزاریم

اون كه با سنگ تفرقه

نورِ چراغ و می زنه

پاش برسه با تبرش

ریشه ی باغ و می زنه

دلم می خواد هر جا میرم

عشق تورو جار بزنم

تو دهنِ دشمنا با

دست علمدار بزنم

اونا كه هر دفه میام

بهم میگن دیگه نرو

یه روز رو سنگ قبرمن

می نویسن اسم تورو

محسن عرب خالقی

تقدیم به مدافعان حرم-شهدای خان طومان

گفتم که پریشان نکنم اذهان را

رویِ جگرم گذاشتم دندان را

ماندم به خدا چگونه خون گریه کنم!؟

مرثیه ی کربلایِ خان طومان را

***

نشنیده بگیر صوت ألرحمن را

نادیده بگیر رویِ نی قرآن را

امروز أبوهُریره هم تحسین کرد

تحریف کنندگان خان طومان را

وحید قاسمی

تقدیم به مدافعان حرم-شهدای خان طومان

تقدیم به عمه جان نموده جان را

تا فتح کنند قلّۀ ایمان را

خون شهدای مازنی خواهد شست

از لوث وجود کفر ، خان طومان را

***

این بار ز مرز و بوم احساسی ها

پرپر شده اند لاله عباسی ها

میراث صلابت خزر را بردند

مشتاقی و کابلی و بلباسی ها

مهدی مقیمی

شهادت استاد مطهری و روز معلم گرامی باد

پیغمبر اکرم آنکه فخر امم است

فرمود معلم چو پدر محترم است

ای آنکه به من درس محبت دادی

لب های تو را طلا بگیرند کم است

سید رضا موید

تقدیم به محافظ امام خامنه ای_{(حفظه الله)} شهید حسن اکبری

عمری همه جا کنار آقا بودی

دلداده و بیقرار آقا بودی

این بادهء ناب نوش جان تو حسن

ازبسکه تو جان نثار آقا بودی

قاسم نعمتی

به مناسبت استاد مطهری و روز معلم

لبی گشود و شراب طهور جاری شد

سکوت کرد وغمی سوت و کور جاری شد

کسی که فلسفه هم عاشق تکلم اوست

کسی که  در نَفسَش، نفخِ صور  جاری شد!

مبارز است و معلم...مفسّر است و شهید...

مطهری که در او رودِ نور جاری شد

نه هرکه زنده فقط،در فراقِ او جان داد

که جان،دوباره از اهلِ قبور جاری شد!

و قطره قطره ی دریا و رودها خشکید

و اشک از دلِ سنگِ صبور جاری شد

**

چه سخت میشود از نو،میان ما برسد

کسی در آینه ی تو،میان ما برسد

کسی که پاره ای از جانِ آسمان باشد

چو رود،جاری و چون بحر،بی کران باشد

برای راهِ تو،پشت و پناه باید بود

قدم قدم قلمت را سپاه باید بود

هنوز هم کسی آیینه وار چون تو نزیست!

چقدر جای صدای بصیرتت خالیست!

***

امام خمینی ره:مطهری پاره ی تن من است

عارفه دهقانی

تقدیم به مدافعان حرم

می پَرَد جبرئیلِ دل امشب،به هوایِ مدافعان حرم

خواهم امشب سخن بگویم از،ماجرایِ مدافعان حرم

وقتی از خانه راه افتادند،پُشتِ پا بر هرآنچه هست زدند

بویِ ذبحِ عظیم می آید،از مِنایِ مدافعانِ حرم

رویِ فرزندِخویش بوسیدند،با همان بوسه دل ز او کَندند

اولیاء خدا شدند همه،شهدایِ مدافعانِ حرم

تا شنیدند در خطر افتاد،حرمِ عمۀ امام زمان

جلوه هایی ز غیرت عباس ،شد وفایِ مدافعان حرم

بسکه با پیکری به خون غلطان،سینه زن ها به خاک افتادند

نامِ سوریه شد میانِ ما،کربلایِ مدافعان حرم

زینبیه حلب دمشق حِماء ،هرقدم جایِ پایِ زهرا شد

مادر آمد خودش تشکر کرد،از صفایِ مدافعان حرم

چه پدرها که بی پسر شده اند،چه پسرها که بی پدر شده اند

چه کمرها که خم شد این ایام،در عزایِ مدافعان حرم

همسرانی جوان سیه پوشند،خانه هاشان بدون مَرد شده

همۀ دلخوشی شان شده است،عکس هایِ مدافعان حرم

مثل ارباب عده ای تنشان ،غرقِ خون روی خاک جا مانده

در دیار ِ غریب، ،ای جانم بفدایِ مدافعان ِ حرم

این همه خون بخاک میریزد،تا که خِشتی زصحن کم نشود

در امان بودنِ حرم همه دم،شد دعایِ مدافعانِ حرم

خودِ زینب چقدر سیلی خورد،مثل زهرا به زیر پا افتاد

مادر و دخترند در عالم ،مقتدایِ مدافعانِ حرم

مادری پشت در سپر گشت ودختری بین گودیِ گودال

کوچه و قتلگاه شد هرشب ،روضه هایِ مدافعان ِ حرم

ماقسم خورده ایم وتا آخر،پایِ آقای خویش می مانیم

میگزاریم پای غیرت بر ،جایِ پایِ مدافعانِ حرم

کاش قسمت شود که آخرِکار،بار ما را هم از کرم بِخَرند

نام ماهم اضافه گردد بر ،انتهایِ مدافعانِ حرم

قاسم نعمتی