ولادت امام صادق ع - 2

پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع)-ولادت

تا آسمان ز ظهـر ظهور تــــــو مژده داد

چشم زمان ز بارش نور تـــــو مژده داد

جان زمین ز لمس حضور تـــو زنده شد

وقتی كه كــــاروان ز عبور تـو مژده داد

ظلمت پرید از لب بام جهان ، عجــــــول

آیینه تــــا ز صبح صبور تــــو مژده داد

پشت تمــــام كنگــــــره‌های ستم شكست

وقتی زمـــــان ز تیغ جسور تو مژده داد

باران نوشت نام تـو را بـــــــر دل زمین

وقتــــی كـه آسمان ز سطور تو مژده داد

آمد فـــــــرود بر دلِ مـــــا جبرییل عشق

از سوره ی فصیح حضور تـــو مژده داد

می‌ مُردم از فرود فراقت، قسم به عشق !

شُكـــر خدا ، خدا ز ظهور تــــو مژده داد

امام صادق(ع)-ولادت

شب تجلی عشق و عقیده است امشب

شب ظهور هزاران سپیده است امشب

گلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلک

نظیر چهرۀ او را ندیده است امشب

دمید صادق آل رسول همچون ماه

مهی که آینه دار سپیده است امشب

سپهر علم و فضیلت دوباره نورانی است

ستارۀ سحر ما دمیده است امشب

حضور حضرت باقر فرشتۀ رحمت

برای عرض تهیت رسیده است امشب

به "ام فروه" بیا تهنیت بگو که گلش

به مهد مهر و وفا آرمیده است امشب

به پاس مقدم این گل نثار کن صلوات

که درخور صلواتی حمیده است امشب

همان گلی که خدا را ستود و مرغ سحر

صدای زمزمه اش را شنیده است امشب

خوشا کسی که خداوند عاشقانش را

برای خدمت او برگزیده است امشب

ز باغ دانش او سوی تشنگان علوم

نسیم رحمت و دانش وزیده است امشب

همیشه پیرو  این مکتب پر از نور است

کسی که جام ولایت چشیده است امشب

چو یاد اوست عبادت به یاد حضرت او

دلم به سوی خدا پر کشیده است امشب

بیا و سر به حریم مقدسش بگذار

که مرغ دل به مدینه پریده است امشب

بگو به خلق «وفائی» چراغ دانش را

خدا ز جلوۀ او آفریده است امشب

پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع)-ولادت

همه مجذوب یك خبر بودند

بی قرار پیامبر بودند

همه در انتظار لحظۀ ناب

جذب اخبار معتبر بودند

دور تا دور بیت عبدالله

دشمن و دوست در گذر بودند

مكّه انگار نور باران بود

همه حیران آن سحر بودند

دلربایی ترین شب عالم

همه آفاق مفتخر بودند

نوریان و موحدان مسرور

ناریان سخت ، بد نظر بودند

نوریان جمعی از بنی هاشم

ناریان پیروان شر بودند

پاسی از شب گذشته بود امّا

همه مبهوت یكدگر بودند

خبر آمد كه آمده احمد

همه مشتاق این پسر بودند

كه تواند كه وصف او گوید

مادحانی كه خود قمر بودند

عَجَز الواصفونَ عن صفتك

ما عرفناكَ حق معرفتك

آمد از امر حق رسول مبین

تا نمایان شود حقیقت دین

همه ادیان وحی اِسلامند

همۀ انبیا رسولِ امین

همگی آمدند تا گویند

جز ولای علی نباشد دین

همه دارند این ولایت را

هر نبی قدرِ فقرِ خود مسكین

در اولوالعزم ها مقرّبتر

هر چقدر از علی كند تمكین

خاتم الانبیا شد از این رو

كه فزونتر ولایتش تضمین

مردِ معراج و لیلة الاسرا

اوست والشمس و الضحی و التین

برگزیدش خدا به اوج مقام

مصطفی شد در آسمان و زمین

و خَلَقناهُ اَحسنُ التقویم

فَجَعلناهُ فی قرارِ مكین

عجَزَ الواصفون عن صفتك

ما عرفناك حق معرفتك

آسمان را مه جلی احمد

كهكشان را سینجلی احمد

عاشقان خالصانه می گفتند

حضرت والی الولی احمد

آری آری محمد است امّا

هم گِل مرتضی علی احمد

آنكه دارد ز قبل خلقتِ خویش

بر زبانش علی علی احمد

شجر واحدی كه از ریشه

با علی داشت همدلی احمد

خود رسولِ ولایت علی است

از همان روز اوّلی احمد

چون ((اَلَستُ بِربّكُم)) بشنید

گفت بر امرِ حق بلی احمد

ملكوت نبی همان علی است

هر دو یك گوهرند ، علی ، احمد

دیده وا كرد چون بر این عالم

گفت بی وقفه یا علی احمد

عجَزَ الواصفون عن صفتك

ما عرفناك حق معرفتك

به خداوندِ خالق یكتا

كوثر از صلب مصطفی پیدا

امتداد حدیث قدسیِ اوست:

همه عالم بخاطر زهرا

این شناسندۀ علی به جهان...

خود علی را شناخته تنها

جُمِعَ الشمس و القمر یعنی:

الحسن و الحسین را مولا

هل اَتا سورۀ خصوصی اوست

اِنَّ هذا جزاءَ مشكورا

سِرّ او درك سورۀ اسراء

شاهدِ قاب قوسِ اَو اَدنی

اوست معنای تام جاء الحق

زهق الباطلش همه اعدا

شافع روز حسرتِ امّت

صاحبِ عالمین و ما فیها

شیعه آئینه دار آل رسول

اوست آئینه دار فطرت ما

او بما راه بندگی آموخت

از طریق دوازده آقا

مذهب از اوست مكتب از او نیز

جعفر صادق آیتی ، او را

او شفابخش سینۀ پر درد

ما بلا دیدگان جام بلا

او شراب طهورِ تشنه لبان

ما عطش دیدگان عاشورا

او برای حسین می میرد

وز پی مجتباست بی پروا

با همان خُلق و خوی زیبایش

می پرستد حسین را گویا

گاهِ صحبت ز اُسوۀ حَسنه

او مجسم شود به دیدۀ ما

به قیامش مقابل ظالم

به قعودش به سجدگاه خدا

همه هستی برابرش به سلام

همه در كار مهدی اش به دعا

آید آن زادۀ رسول الله

در پی انتقام آل عبا

منتقم انتقم بیا كه شود

جان ما فرش زیر پات بیا

***

محمود ژولیده

امام صادق(ع)-ولادت

وقتی که رئیس مذهب ما آمد

همراه رسول مکتب ما آمد

عطر گل و باغبان بهم چون آمیخت

ذکر صلوات بر لب ما آمد

پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع)-ولادت

شهر بركات است ربیع المولود

پر از حسنات است ربیع المولود

میلاد پیمبر و امام صادق

ماه صلوات است ربیع المولود

٭٭٭

كشتی نجات است ربیع المولود

خود آب حیات است ربیع المولود

گویند كه ازدواج زهرا و علی است

ماه صلوات است ربیع المولود

میل باران، تب رطب داریم

صد و ده کوزه می به لب داریم

از گریبان پاره مان پیداست

از همه بیشتر طرب داریم

ما پیاله به دست مشهوریم

همه از میکده نسب داریم

از کرامات چشمهای کسی است

اگر ایمان به نام رب داریم

آنچنان والِهیم در خورشید

پنج وعده نماز شب داریم

ما عجم زاده ها به برکت عشق

رتبه بالاتر از عرب داریم

اگر از واجبات می پرسی

مست حب؛ فیض مستحب داریم

ما همه بنده و تو باب نجات

السلام ای حقیقت صلوات

زیر پایت بهار ریخته است

دانه دانه انار ریخته است

پای مژگان چشم مشکینت

شصت و سه آبشار ریخته است

بهر قربانی قدمهایت

چند ایل و تبار ریخته است

طاق کسری که ریخته پای

طاق ابروی یار ریخته است

پای اسم غلام های شما

چقدر اعتبار ریخته است

آمدی و به پای آمدنت

سالها انتظار ریخته است

حضرت مصطفی سلام آقا

خاتم الانبیا سلام آقا

روح دنبال تن، بلند شده

جگر سرخ من بلند شده

در تکاپوی دیدن رویت

صد اویس قَرَن بلند شده

آتش عشقت آمد و زرتشت

ز آتش افروختن بلند شده

کعبه دور سر تو می چرخد

آخرین بت شکن بلند شده

منجیِ دختران زنده به گور

حامی شأن زن بلند شده

نه فقط فاطمه که از صُلب

تو حسین و حسن بلند شده

ای سراسر ظهور ذات الله

أشهدُ أنَّکَ رسول الله

آمدی تا پیمبرت سازند

شب معراج سرورت سازند

زیر پای تو قدسیان بهشت

اولِ عرش، منبرت سازند

از میان فرشتگان باید

جبرئیلی کبوترت سازند

صد هزاران چو هاجر و مریم

خاک درگاه مادرت سازند

کاسه کاسه شراب کوثر را

هدیه بر عشق همسرت سازند

فاطمه نور بود و گفت خدا

در سپاس از تو دخترت سازند

تو حبیب خدایی و باید

جانشینی چو حیدرت سازند

هر چه گفتی تو با علی گفتی

شصت و سه سال یا علی گفتی

امام صادق(ع) :

من همان باده نوش جام توام

بلبل مست روی بام توام

بی نگاهت غزل نمی خوانم

شاعر فیض مستدام توام

ششمین آینه سلام آقا

آرزومند یک سلام توام

به پر زخمی ام نگاه کنید

آه؛ محتاج التیام توام

باز همسفره باش با سائل

دوستدار همین مرام توام

مست قال الامام صادق من

من مسلمان شده به نام توام

روی قبرم سپرده ام آقا

بنویسند من غلام توام

من غلام محبت یارم

به خم گیسویت گرفتارم

می نویسم فقط حقایق را

ماجرای عروج عاشق را

با تو فهمیده ام مفهوم و

معنی آیه های ناطق را

می شود دید در نگاه شما

عکس زیبای وجه خالق را

معنی یا بصیر در بَصَرت

با بصیرت کنی هر عاشق را

با بیانات روشن و نابت

تو شکستی صف منافق را

ما به عالم نمی دهیم هرگز

تار موی امام صادق را

السلام ای رئیس مذهب ما

ای دمادم ترانه ی لب ما

دلمان را تو حیدری کردی

مست انوار کوثری کردی

در لباس امامت ای آقا

به خدا که پیمبری کردی

با احادیث و گفته های خودت

تو عجب فتح خیبری کردی

زنده کردی تو علم را تا حشر

بسکه شاگرد پروری کردی

ما کجا؟! مهر مادرت زهرا

دل ما را تو مادری کردی

مهرتان را به سینه دارم من

آرزوی مدینه دارم من

کاش ما را دعا کنی آقا

خرج این روضه ها کنی آقا

چشم های مرا به پای حسین

نذر خیرالنّسا کنی آقا

بانی روضه های عاشورا

کاش روضه به پا کنی آقا

کاش ما را شبی به خرج خودت

راهیِ کربلا کنی آقا

یاد جدّ غریب خویش کنی

یاد آن سرجدا کنی آقا

روضه ی زینبیه می خواهیم

روزیِ فاطمیه می خواهیم

محمد جواد پرچمی

امام صادق(ع)-مدح

در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را

لطف تو گرفت از من بیچاره امان را

شد دشمن تو معترف انگار خداوند

در گوش تو گفته همه اسرار جهان را

با رایحۀ خطۀ سرسبز عبایت

کوتاه کن از باغ دلم دست خزان را

با امر تو هر چند در آتش ندویدم

هر چند فدای تو نکردم سر و جان را

هر چند مرید تو شدن  شأن زراره است

ای کاش که این عاشق بی نام و نشان را

بگذار که تا ظل بنی ساعده یکبار

من جای تو بر دوش کشم کیسۀ نان را

ماندم که در خانه ات آن روز چرا سوخت

آتش که نسوزاند تن خادمتان را

با لحن حجازی شبی از حضرت موعود

خواهیم شنید از حرمت صوت اذان را

غم و غصه دوباره تحریم است

روز میلاد و  روز تکریم است

شب شب و روز عرض تبریک و

لحظات قشنگ تعظیم است

بدهم مژده ای به خسته دلان

عشق آمد زمان ترمیم است

صبح صادق ظهور خواهد کرد

حال و روز زمانه بدخیم است

میرسد آن امام خوبی که

کار و بارش همیشه تعلیم است

سر دبیر مراجع دنیا

و خدایی خدای تحکیم است

موسم عشق و شور و شادی شد

جبرئیل باز هم منادی شد

آیت الله اعظمی در راه

پادشاه معظمی در راه

حجت الله عالم هستی

 و امام مکرمی در راه

فاطمی طینتی بدون بدل

و علی مجسمی در راه

بندگان خدا هراسی نیست

که ولی مسلمی در راه...

باشد و نورش آشکار و جلی ست

جعفر بن محمد بن علی ست

مژده بوی بهار می آید

بوی دیدار یار می آید

بوی مولود شهر پیغمبر

بوی زلف نگار می آید

به گمانم که روشنی بخش

همه شب های تار می آید

پسری از سلاله ی زهرا

مایه ی افتخار می آید

صاحب حلم و صبرو فضل علی

وارث ذوالفقار می آید

ششمین پادشاه ملک زمین

ششمین شهسوار می آید

پیر و استاد مکتب شیعه

صاحب اقتدار می آید

سوی ما خاکیان مسافر عرش

چقدر با وقار می آید

سومین نسل پاک صلب حسین

عشق پروردگار می آید

ششمین شاه عالمین آمد

نوه ی حضرت حسین  آمد

شاعر: عليرضا خاكساري

صلي الله عليك يا جعفر بن محمد الصادق

سلام اي گل خاتم المرسلين

مصفا شده از تو عرش برين

بهشت خدا جلوه ي روي تو

شب عارفان چله ي موي تو

شكفته ز چشمت گل رازقي

ولاي تو سرلوحه ي عاشقي

شبستان قلب تو خلد برين

رواق نگاه تو حشر آفرين

مسيحاي صدها مسيحا تويي

چراغ شب تار موسي تويي

به گرد سرت اي مه دلنشين

پرد روز و شب روح روح الامين

شكافد به اعجاز تو رود نيل

دهد آب پاي تو صد سلسبيل

چه شعري؟ چه مدحي بخوانم؟ بگو

كه با آن نريزد مرا آبرو

نوشتم كه چون جزر و مد همچو موج

بگويم ز اوصاف تو فوج فوج

تو بر كشتي علم ها لنگري

ز هر راستگو در دو عالم سري

تو ممدوح باراني از جنس نور

زلالي چنان چشمه اي در بلور

تو ترتيل احساسي از لحن عشق

تو ديباچه ي ياسي از صحن عشق

چنان شمعم از نور تو ناطقم

قبولم کنی عاشقی صادقم

كبوتر شدم تا زنم بال و پر

شبي كه شدم با دلم همسفر

شكفتم ز آهت كه دركم كني

كمي مرز احساس را كم كني

تو تصوير دردي به قاب سكوت

كه از داغ تو رفته تاب سكوت

الا اي گل گلشن عالمين

تو را مي شناسم به عشق حسين

شنيدم كه در شور و شين بوده اي

عزادار جدت حسين بوده اي

تو گفتي به عشاق خود تا خداست

كه قبر حسيني قلوب شماست

من از نسل خونم دوايم تويي

بقيعم تويي ، كربلايم تويي

دل از دست دادم كه مستت شوم

گدازاده اي پيش دستت شوم

گدايم، گدايم، گداي توام

سگ ريزه خوار عطاي توام

مرا حكم شب سوزيم مي دهند

در خانه ات روزيم مي دهند

چه خوبست من را هلاكم كنند

حوالي كوي تو خاكم كنند

بقيع تو از كعبه پر شورتر

حريمت كمي از جنان دورتر

شاعر : رضا دين پرور

به مناسبت میلاد حضرت رسول اکرم (ص)
       و ولادت امام جعفر صادق (ع)

           « نور توحید »


فلک بی تاب عشقی آتشین است
منور آسمانها و زمین است

چراغ روشن ماه شب افروز
به حیرت از دو نور مه جبین است

مبارک بر همه میلاد صادق (ع)
که با میلاد پیغمبر قرین است

و صادق (ع) وارث علم پیمبر
از او بنیاد دانشگاه دین است

منزه طینت و خوی محمد (ص)
فروغ دین و قرآن مبین است

چراغ آسمان آفرینش
و بر دلهای ما نور یقین است

کلامش پرتو لطف الهی
زلال ترجمان یا و سین است

ملائک عاشق دیدار احمد
و نور دیدگان مسلمین است

و او در آفرینش قطب عالم
رسول صادق و پاک و امین است

فلک خم گشته در اکرام و تعظیم
که او تاج رسالت را نگین است

جهان خرم از این فرخنده میلاد
شمیم گلشن و خلد برین است

بیفکن پنجه در حبل الهی
که بی شک مصطفی حبل المتین است

نوشته بر رواق عرش با نور
میان انبیا والاترین است

 زمین پرتو فشان از نور توحید
تمام آسمان محو زمین است

با  آمدن     محمد   آن     ختم       رسل
جبریل    به  امر   آفریننده ی          کل
بر   هر   نفسش    دمید   انفاس    مسیح
در   هر   قدمش  نشاند صد شاخه ی  گل
(2)
با  آمدن     محمد    آن   شمس     هدی
دلها   شده    آشیانه ی   نور  و     صفا
تردید   مکن که  گفت  با    خلقت     او
تبریک  به    آفرینش   خویش       خدا
(3)
آمد  به   جهان    رسول       آگاهی ها
کوبنده ی     جهل ها    و   گمراهی ها
مستند و  ترانه  خوان غزالان در دشت
دریاست   به   کام  تشنه ی   ماهی ها
(4)
در   مقدمت  ای    یگانه ی ملک وجود
خورشید و مه و ستاره آمد به     سجود
میلاد  تو    پشت     جاهلیت  بشکست
تا  پنجره  رو  به  باغ توحید     گشود
(5)
ای  مسند   علم  و  حلم  را لایق   تو
چون  نور  به   ظلمت قرون فایق  تو
معشوق تو دل  تو   عشق  توعاشق تو
مفهوم   خوش  سپیده ی     صادق تو
(6)
الهی   تا  به   محشر    عاشقم    کن
پریشانتر    ز   قیس  و  وامقم    کن
ز   مژگان   خاکروب  حضرت عشق
به  درگاه      امام       صادقم   کن.

برای گفتن ِ از ماه حال ِ من خوب است
مدینه می پرم ! انگار...بال من خوب است
اگر برای تو شعری بگویم آقا جان....
برای حال ِ غزل های کال من خوب است
تو صادقی و به تو صادقانه می گویم...
به برکت نفس ات ماه و سال من خوب است
چه ساده می شود از صبح چشمهایت گفت
چقدر روز طلوع تو فال من خوب است
حدیث مستند ِ چشمهایتان آقا.....
برای طی طریق کمال ِ من خوب است
برای گفتن از تو همیشه فرصت نیست
ز فرط عاشقی امشب، مجال من خوب است



شیعه ی مکتب توام آقا! دوست دارم صدای صادق را
شعر گفتن برای چشمانت، شعر گفتن برای صادق را
دفترم بوی اطلسی دارد ، عطر لبخند و سیب و بابونه
من نفس می کشم کلامت را، دوست دارم هوای صادق را
پای درس تو می نشینم ، بعد...می نویسم برای شاعرها :
"شعرهای شما، چه خوش کرده ، حال شیعه سرای صادق را"
ای خدا...ای خدا....به حرمت ماه....و به آل ِ نبی، رسول الله
لحظه ای از سر زمین نبری، کهکشان ِ عبای صادق را
روی پیشانی ام نوشته علی...روی قلبم نوشته یا زهرا
روی لب می کِشم برای ابد ...ذکر ِ جانم فدای صادق را...
آه مولا! رییس مکتب عشق...پادشاه ِ شریف مذهب عشق!
دل بیمار من طلب دارد ، از نگاهت شفای صادق را...

خوش آن زمانه که تو صبح صادقش بودی
نگاهبان نگاه دقایقش بودی
خوش آن هوا که حضور تو را تنفس کرد
به آن دهان که تو تسبیح ناطقش بودی
خوش آن زمین که عبور تو را به بوسه نشست
تویی که رازگشای حقایقش بودی
خوش آن قلم که به شاگردی تو قد خم کرد
تویی که جوهره عشق خالقش بودی
خوشا شهادت سرخی که چشم در راهش
خوشا سلاله سبزی که لایقش بودی
هنوز شش گل ازین باغ مانده تا نرگس
گل ششم گل پرپر شقایقش بودی
هنوز روشنی مذهب از درخشش توست
که آفتاب پس از صبح صادقش بودی
نغمه مستشار نظامی/کرج

فلک بی تاب عشقی آتشین است
منور آسمانها و زمین است

چراغ روشن ماه شب افروز
به حیرت از دو نور مه جبین است

مبارک بر همه میلاد صادق (ع)
که با میلاد پیغمبر قرین است

و صادق (ع) وارث علم پیمبر
از او بنیاد دانشگاه دین است

منزه طینت و خوی محمد (ص)
فروغ دین و قرآن مبین است

چراغ آسمان آفرینش
و بر دلهای ما نور یقین است

کلامش پرتو لطف الهی
زلال ترجمان یا و سین است

ملائک عاشق دیدار احمد
و نور دیدگان مسلمین است

و او در آفرینش قطب عالم
رسول صادق و پاک و امین است

فلک خم گشته در اکرام و تعظیم
که او تاج رسالت را نگین است

جهان خرم از این فرخنده میلاد
شمیم گلشن و خلد برین است

بیفکن پنجه در حبل الهی
که بی شک مصطفی حبل المتین است

نوشته بر رواق عرش با نور
میان انبیا والاترین است

زمین پرتو فشان از نور توحید
تمام آسمان محو زمین است

پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع)-ولادت

شدم به صحبت شب های ارغوانی خوش

چنان که چای شد از رنگ زعفرانی خوش

بلای جان منی و خریدمت یک جا

رقیب تا شود از این بلای جانی خوش

ز خویش رفت ز شوق تکلم دلبر

کلیم بس که شد از ذوق «لن ترانی» خوش

دمد ز پیرهن تو هزار یوسف مصر

اگر گسیل کنی یک دو کاروانی خوش

چو پیر شد دو لبش آستان میکده است

کسی که بوده به پیمانه در جوانی خوش

خوشی کجاست به جز عشق بازی ازلی

نگه به صورت احمد فقط به عشق علی

اسیر صادقم و مستمند پیغمبر

به دست جعفرم و پای بند پیغمبر

بریده اند به جسمم قبای غم ها را

نوشته اند دلم را نژند پیغمبر

ز بند بند وجودم فقط علی خیزد

چنان که می رسد از بند بند پیغمبر

ز پای جعفر، دستم نمی شود کوتاه

قسم به قامت و قدّ بلند پیغمبر

شراب فقه ششم را به میل می نوشم

برای بوسه ز لب های قند پیغمبر

مرا به دشت معاصی کسی شکار نکرد

ولی گرفت دلم را کمند پیغمبر

ز مرتضی به نبی و ز مصطفی به علی

پناه می برم امشب به حکم لم یزلی

ستایش دو جهان بهر حضرت صادق

دمیده است فلک چون ز دولت صادق

علی جمال و خدا طینت و  بتول صفات

سرشته اند ملک را ز طلعت صادق

ز چاک پیرهنش صبح محشر است عیان

چه سینه ای است در آن پاک خلعت صادق

امیر معرکه ی روضه های عاشوراست

به هیئت است مقرّ حکومت صادق

ز خاک کرببلا مُهر کرد طاعت را

حسین را بنِگر در ارادت صادق

به یمن معنی احمد ز فیض پیر فلک

ملک به رقص در آمد، دو تا دو تا تک تک

***

پیامبر اعظم(ص) و امام صادق(ع)-ولادت

دُردی کِش بلای توام یا محمّدا

دیوانه ی ولای توام یا محمّدا

گویند هر که را تو بخواهی بلا دهی

مستانه ی بلای توام یا محمّدا

بیمارم و نگاه تو اعجاز می کند

مبهوت چشم های توام  یا محمّدا

من از ازل در عافیتم زآن که تا ابد

در سایه ی لوای توام یا محمّدا

مولاست بنده ی تو و من بنده ی علی

من، بنده ی خدای توام  یا محمّدا

ای اسم اعظم اسم تو یا احمدا مدد

وی قلب ها طلسمِ تو یا احمدا مدد

ای مکّه از فروغ تو پاینده احمدا

مِهر و قمر ز روی تو رَخشنده احمدا

ای کِسوت خِتام رسالت به راستی

بر قامت رسای تو زیبنده احمدا

کو دایه ای که کامِ تو را مایه ای دهد

بر دایه ات، تو دایه ی بخشنده احمدا

ساطِع شود چو نور ز پیشانی ات، شود…

خورشید از جمال تو شرمنده احمدا

رضوان و حوریان و همه خازِنانِ آن

حیرانِ آن تبسُّمِ تابنده احمدا

گویا نمک ز خنده ی تو آفریده شد

دریا به وجد رفت و نمک زار دیده شد

وقتی سخن ز کشف و کرامات می شود

کَسری تو را گواهِ مقامات می شود

این جا سخن ز خشت و سرشت و بهشت نیست

جنّت یکی تو را، ز کرامات می شود

ای نسلِ تو ستاره ی دنباله دارِ عشق

روشن رَهت ز نورِ علامات می شود

حُبِّ تو را چگونه شود شعله کارگر

آتشکده ز دیدنِ تو مات می شود

ای هادیِ سُبُل، نرود هر که راهِ تو …

بی شک دچار رنجش و طامات می شود

ای سنگِ سخت زیر قدومِ تو نرمِ نرم

دل های ماخَلَق به وجودِ تو گرمِ گرم

ای مایه ی ازل و ابد، آیه ی شَرَف

انسانِ کامل، ای به بشر مایه ی شرف

خورشید جاودانی و بی سایه ای، ولی

افکنده ای به کون و مکان سایه ی شرف

ایمانِ تو، پیمبریِ تو، کتابِ تو

اسلامِ تو بنا شده بر پایه ی شَرَف

اینک پس از گذشتنِ ده ها هزار سال

ایران شد از دعای تو همسایه ی شرف

تو ماندی و، عدوی فرومایه ات، نمانْد

ای تا اَبَد ولای تو سرمایه ی شرف

عالم ز تو تصرّفِ هستی گرفته است

دل ها ز تو تشرّفِ مستی گرفته است

در شعرِ عشق و عقل، امیرِ غزل تویی

در خُلق و خوی و عاطفه، حُسنِ اَزَل تویی

دیباچه ی امانت و دیوان عاشقی

تأویلِ حمد و آیه ی بیت الغزل تویی

در وحدتِ کلام، اگر لم یَلِد خداست

در محور معانی آن، لم یَزل تویی

غارِ حَراسْت میکده ی حق شناسی ات

در خانه ی ولای علی، مُعتزَل تویی

چونکه دلت سِرشتْ خدا، بر گِلت نوشت

زیبا تویی، جمیل تویی و گُزَل تویی

کامل ترین محبّتِ ما نذرِ مقدمت

جان و جهان و باغِ جنان بذرِ مقدمت

حقِّ تو را به شیوه ی عاشق ادا کنیم

دِین تو را به رسمِ شقایق ادا کنیم

اُمُّ القُری به یُمنِ تو مَهدِ تشیُّع است

حقِّ تو را به حضرت صادق ادا کنیم

ای عقلِ کُل، سلوک، چو زاهِق نمی کنیم

سِیرِ تو با مُلازمِ لاحِق ادا کنیم

در معرکه چو امر تو دائر شود به حَرب

تکلیف را به کُشتن فاسِق ادا کنیم

با دشمنان برائتِ دل را وفور کن

تا دِین خود به نعمتِ رازق ادا کنیم

در بندگی اگر صَنَما، لایقت شویم

در شیعگی شهیدِ رهِ صادقت شویم

امام صادق(ع)-ولادت

ای شیعه شب نشاط و شور است

لبخند بزن گه سرور است

یک بار دگر مدینۀ عشق

غرق طرب و نشاط و شور است

زین آینه ی شعور و دانش

آئینه ی روشنی ز نور است

از جلوۀ نور علم و تقوا

یثرب به خدا که رشک طور است

گر آمده فصل شور و شادی

گر غم ز دل همه به دور است

احیــاگــر دیــن و مکتب آمد

ای شیعه رئیس مذهب آمد

آمد به همه سرور بخشد

شیدائی و شوق و شور بخشد

یا قامت بردباری و علم

یک جان و دلی صبور بخشد

با پرچم دانش و فضیلت

بر خلق جهان شعور بخشد

تاریکی و غم ز دل زداید

تا آینه ای ز نور بخشد

تا بر همه تشنگان دانش

یک جرعه می طهور بخشد

احیــاگــر دیــن و مکتب آمد

ای شیعه رئیس مذهب آمد

او آینه ی کمال علم است

او جلوه ای از جلال علم است

بر لوحه ی دانش و فضیلت

سر چشمه ی بی زوال علم است

این است شرافتش کز احمد

بر سینه ی او مدال علم است

گر طالب فضل و دانشی تو

او رشته ی اتصال علم است

با نغمه ی یا امام صادق

گر بر سر تو خیال علم است

احیــاگــر دیــن و مکتب آمد

ای شیعه رئیس مذهب آمد

گر عشق ورا به سینه داری

گوهر تو در این خزینه داری

با پرتویی از محبت او

انوار ولا به سینه داری

ای آن که تو را ولایت اوست

یک گوهر بی قرینه داری

گر دست زدی به دامن او

در بحر بلا سفینه داری

ای دوست اگر چنان «وفائی»

شوق سفر مدینه داری

احیــاگــر دیــن و مکتب آمد

ای شیعه رئیس مذهب آمد

امام صادق(ع)-مدح و ولادت

ای صداقت تا قیامت بنده ای از بندگانت

ای کرامت سائلی از سائلان آستانت

ای علوم انبیا و اولیا زیر زبانت

ای اساتید جهان پیوسته مرهون بیانت

ای سلام حق به آباء تو و بر خاندانت

جان جان عالمی جان ها فدای جسم و جانت

کیستی تو کیستی تو، وجه رب العالمینی

نور داور، روی قرآن، روح ایمان، رکن دینی

چشم حق در کل عالم دست حق در آستینی

صادق آل نبی فرزند ختم المرسلینی

هم زعیم راستانی هم امام راستینی

راستی خیزد فروغ راستی از داستانت

علم و دانش با بیان جان فزایت جان گرفته

صدق از نام امام صادقت عنوان گرفته

جن و انست در توسل دست بر دامان گرفته

هر که گیرد دامنت را دامن قرآن گرفته

پیش تر از بودن تو حق ز ما پیمان گرفته

تا بگیرم از تو فرمان، ای به فرمان انس و جانت

ای کمال دین که دین کامل شده در مکتب تو

با خدا هر روز تو، هر لحظه ی تو، هر شب تو

مهر، زانوی ادب بنهاده نزد کوکب تو

عیسی مریم زند گل بوسه بر لعل لب تو

موسی عمران اسیر ذکر یارب یارب تو

انبیاء و اولیا دل داده ی نطق و بیانت

داشتی در سایه ی کرسیّ درست بی شماره

هم مفضّل، هم اَبان، هم ابن نُعمان، هم زُراره

نام تو پاینده تر گردیده بعد از یک هزاره

کلّ دانش از چراغ تابناکت یک شراره

آسمانی ها مطیع حضرتت با یک اشاره

چون زمینی ها گدای صبح و شام آستانت

کیستی تو ای هزاران حاتم طایی فقیرت

روی هر شیخ کبیری جانب طفل صغیرت

مرغ روح روهروان علم تا محشر اسیرت

سربلندان خاکسار و سرفرازان سر به زیرت

اهل دل را می دهد چشم بصیرت، بو بصیرت

ابن حیّان ها مفضّل ها گلی از بوستانت

آسمانی ها زمین بوسان ایوان جلالت

لاله ای چون شیخ طوسی غنچه کرده از نهالت

مجلسی ها پای بند مجلس قال و مقالت

ابن شهر آشوب ها گمگشته ی شهر کمالت

سرکشان با ادعای علم و دانش پایمالت

عالمان دهر محکوم کلاس امتحانت

نخل سر سبز کهنسال امامت کیست جز تو

خالق بخشنده را دست کرامت کیست جز تو

پیش سیل فتنه کوه راست قامت کیست جز تو

اسوه ی ایمان و صبر و استقامت کیست جز تو

صادق آل محمد تا قیامت کیست جز تو

ای صداقت پای بند و دست بوس خاندانت

ای نهان در سینه ی نورانیت دریای غم ها

زخم ها بر سینه ی مجروحت از تیر اِلَم ها

دیده از منصور دون در کثرت پیری ستم ها

عاجزند از وصف غم هایت زبان ها و قلم ها

با وجود آنکه دیدند از تو اعجاز و کرم ها

شعله افکندند از زهر ستم بر جسم و جانت

ای عزیز جان که شد پامال عمری عزت تو

نسل آدم تا ابد مرهون علم و حکمت تو

اشک مهدی ریخته هر شب به روی تربت تو

ای بقیع بی چراغ تو کتاب غربت تو

ای عیان تا صبح محشر درد و رنج و محنت تو

هم ز قبر بی چراغت هم ز قدر بی نشانت

کاش بودم خاک زیر پای زوار بقیعت

کاش بودم زائری در پشت دیوار بقیعت

کاش سوزم چون چراغی در شب تار بقیعت

کاش می گشتم چو مرغی دور گلزار بقیعت

کاش می شد قسمتم هر سال دیدار بقیعت

کاش قلبم بود چاه درد و غم های نهانت

سالها در سینه بودی حبس، درد و سوز و آهت

سال ها می ریخت چون باران خون اشگ از نگاهت

بارها بردند جسم خسته سوی قتلگاهت

گرد ره بنشست بر رخسار زیباتر ز ماهت

نیمه شب آزارها آمد به جان، در بین راهت

رفت از کف بارها و بارها تاب و توانت

بس که دیدی ظلم و بیداد و ستم از خصم غافل

لحظه لحظه آب گشتی سوختی چون شمع محفل

نیمه های شب تو را بردند سوی قصر قاتل

سر برهنه، دست بسته، پای خسته، راه مشکل

بس که با یاد غمت دریای آتش داشت در دل

شعر«میثم» شعله شد سر زد ز قلب شیعیانت

امام صادق(ع)-ولادت-رباعیات

امشب که شب خجستۀ دلبری است

دل ها ز غم و غصه و ماتم بری است

شاد است دل آل محمد، زیرا

میلاد رئیس مذهب جعفری است

×××

امشب که سرود عشق زیب لب ماست

میلاد رئیس مکتب و مذهب ماست

در این شب و روز غرق نور امید

ذکر صلوات ذکر روز و شب ماست

پیامبر اعظم(ص) و امام صادق(ع)-ولادت

با آمدنت قرار دل ها آمد

محبوبترین نگار دل ها آمد

این نور محمد است و فجر صادق

با عطر دو گل بهار دل ها آمد