يا بنت الحسين(ع) رهِ وصال هزار و یک امتحان دارد ولی چه قدر سه ساله مگر توان دارد؟ به قدر

رهِ وصال هزار و یک امتحان دارد

ولی چه قدر سه ساله مگر توان دارد؟

به قدر دو دهه بوسه به من بدهکاری

رقیه کمتر از اینها ولی زمان دارد

گرسنگی ِ مرا باز یادم آوردی

چرا هنوز سر و روت بوی نان دارد؟

فدايِ آن دهنت ساكتي چرا امشب؟

مگر يتيم تو در دست خيزران دارد؟

مجال نیست بگویم که روسریم چه شد

نپرس...این سر آشفته داستان دارد

فقط بدان که سگِ شمرها و حرمله ها

شرف به پنجه ی بی رحم شامیان دارد

برو بگو به اباالفضل چشمتان روشن

که زجر هست و عزیز تو سایه بان دارد !

از آن شبی که به دنبال دخترت آمد

هنوز کودک تو درد استخوان دارد

از آن شب است که دندان شیری ام افتاد

از آن شب است گُلت لُکنت زبان دارد

از آن شب است که طفلت شبیه زهرا شد

از آن شب است رقیه قدِ کمان دارد

مرا رساند وَ حرصش گرفت و پرتم کرد

به عمه گفت:بگیرش هنوز جان دارد

(علي صالحي)