صابر خراسانی حضرت زهرا(س)-شهادت درتـب لاله ای بــی نشـــانــم مرغ دل در تکــاپوی گلــ هاست طب

حضرت زهرا(س)-شهادت

درتـب لاله ای بــی نشـــانــم

مرغ دل در تکــاپوی گلــ هاست

طبــع من تاب جوشــش نـدارد

فصــل  پاییز بانوی گلــهاست

باغ گــل در  غــم باغــبان  بود

همـــنشین با  فراقی دگر شد

جای مرهـم به  زخم  شقایق

داغ   آلالــه ها  تازه تــر    شد

شعله در جستجوی گل سرخ

تا گلسـتان  کشـــیده   زبانه

رفته حتی به چشــم  ملائک

دود  این  غــربت  بی کـــرانه

آتش  جهل  دنـــیا  پرســتان

شــعله ور دامن آســمان کرد

آه    مظلوم   چــاه    مدیــنه

شکوه  از خلق  نا مهربان  کرد

با  شبیــــخون  دونان  تاریــخ

خلوت جـــمع خوبان بهـم خورد

آمـدند و شکـستند و  رفتــــند

برگ   خـونین  دیـگر  رقم خورد

با  کنــایه   چگونــه    بگویــم

تا کــه  آتش  به  جان  در افتاد

نالــه ی فضه  در  خانه  پیچید

پیــش   پای   پدر،  مـادر  افتاد

با  همان    حالــت    ناتــوانی

دست  لــرزان  خود را عصا کرد

در   ره   پیــروی   از   امامش

جان  شــیرین  خود را فــدا کرد

فاطمه   بود  و یـک  کوچه نامرد

تا  که  دستان  مردانه بستند

با  غلافی  که   گویا  تـــبر  بود

شاخه ی یاسمن را شکستند

آب شد کم کم آن شمع سوزان

ناله ای   در   گلویـش  نمانــده

زندگی  رفـته  در  بستر   مرگ

رنـگ  مانـدن  به رویـش   نمانـده

وقـت  کوچ   پرســتو   نبود    و

پر  زد   از   آشـیان    ناگـهانی

یاس  حــیدر   چــه   نـیلوفرانه

شد   خــزان   در   بهار  جوانی

تربتش   هم   نشــــانی ندارد

کاش غربت قلم بر نمی داشت

یا   که    مـــهدی برای تســلا

بر مزارش  گل لاله  می کاشت

 ***  

راه زهرا ولی بی نشان نیست

آسمان شــلمچه گواه است...