امام زمان(عج)-مناجاتی
آدینه ها غروب که دلگیر می شوم
در انتظار ماه رخت پیر می شوم
چون شبنمی به شستن گرد و غبار دل
از آبشار دیده سرازیر می شوم
افتاده ام به پای تو در اوج بی کسی
لطفی نما و گرنه زمین گیر می شوم
آئینه ام گرفته به زنگار معصیت
از هرم آفتاب تو تطهیر می شوم
با آیه های روشنی از صبح انتظار
تلفیقی از تلاوتِ تفسیر می شوم
وقتی غزال عشق غزل صید می کند
با مصرع ظهور تو تقریر می شوم
پژواک ناله های غریبانه شماست
آدینه ها غروب که دلگیر می شوم
اندازه بود چادرش اما کشیده شد 