تا آیه‌های قدر تو تنزیل می‌شود
هر سوره با شئون تو تحلیل می‌شود
فرقی نمی‌کند چه کسی می‌کند نزول
زهرا به قلب فاطمه تنزیل می‌شود
گرمای وحی هستی و بی تو هر آیه‌ای
در این حرای یخ زده قندیل می‌شود
گاهی درخت می‌شوی و میوه‌های تو
خامش غذای سفره‌ی جبریل می‌شود
تو چشمه‌ی شگفتی و انجیر می‌دهی
تحریف قطره‌های تو انجیل می‌شود
تو سیب می‌شوی و تو را میل می‌کند
سرخی گونه‌هاش که تکمیل می‌شود
تو می‌شوی خدیجه و او با وجود تو
حس می‌کند به آمنه تبدیل می‌شود
می‌خوانی از خودت ولی آرام و بی گره
بعداً همین تلاوت، ترتیل می‌شود
بر رحل دستهای تو قرآن کبوتری است
که بر هوای صاف تو تحمیل می‌شود
ای عطر یاس! معتدلی و ملایمی
پیغمبر از شمیم تو تعدیل می‌شود
حتی خیال کعبه تو را قد نمی‌دهد
آهت دعا نکرده ابابیل می‌شود
موسی برای چیدن حرف تو از درخت
پای برهنه دست به زنبیل می‌شود
فرعون - اگر الهه‌ی دریا غضب کند -
ماهی مرده‌ی شکم نیل می‌شود
قارون! نظر مکن به حقارت بر این زمین
از آیه‌ای بترس که تأویل می‌شود
دیدم چگونه لطف شما می‌کند اثر
در کرکسی که مرغ حواصیل می‌شود
گر جلوه‌ی جلال تو باشد تخلصم
وزن و ردیف و قافیه تعطیل می‌شود
اندازه بود چادرش اما کشیده شد