حضرت زهرا(س)-شهادت
در غم زهرای اطهر سینه ها آزرده است
سینه های مردم صاحب عزا آزرده است
خاطر ناموس قرآن را که دل ها وقف اوست
از جهالت رهرو خط خطا آزرده است
از ستم هایی که امت کرد در حق علی
تا قیامت خاطر خیرالنسا آزرده است
مجتبی را دیده چون کلثوم باشد اشک بار
زینب از غم چون شهید کربلا آزرده است
جامه نیلی کرده در فقدان مادر اهل بیت
خاطر جبریل هم زین ماجرا آزرده است
شکوۀ زهرا ز جور مردم بیگانه نیست
جسم و جان پاک او را آشنا آزرده است
بس که بودند از پی تحکیم خود تضعیف حق
کس نمی پرسید از زهرا چرا آزرده است
گفت پیغمبر که آزار من آزار خداست
هر که زهرا را بیازارد مرا آزرده است
«خوش عمل» در ماتم یاس کبود اهل بیت
گلشن توحید تا روز جزا آزرده است
اندازه بود چادرش اما کشیده شد