کنم چو یاد من از حالت امام جواد شود کباب دل از حالت امام جواد نه مونسی

کنم چو یاد من از حالت امام جواد                             شود کباب دل از حالت امام جواد

نه مونسی ، نه انیسی نه یار و غمخواری                که تا دمی کند او رأفت امام جواد

جوان و گوشه بغداد و شهر پر دشمن                        فغان زبی کسی و غربت امام جواد

بوقت داد جان، دوستی نبُد پیشش                         که پرسد از غم و از محنت امام جواد

امروز برای غربت میوۀ دل ثامن الحجج ، امام جواد گریه کنید ، امام رضا (ع) فرمودند : پسرم (جواد)

به جور و ستم کشته خواهد شد ، اهل آسمانها بر او خواهند گریست 1 بگو آقا ترا به جان جوادت نظری به این مجلس ما کن .

درست امام حسن مجتبی هم در خانه غریب بود ، همسرش قاتلش بود،اما پرستاری چون زینب کبری داشت، کنار بسترش ابی عبدالله بود ، قمر بنی هاشم بود .

اما قربان  غربت امام جواد ، کسی کنار بسترش نبود ، هی صدا می زد جگرم ، آیا به او آب دادند ؟ نه والله ،

آن زن ملعونه دستور داد  کوزه های آب را جلوی چشمش شکستند ، مثل جدش حسین تشنه جان داد .