از بسکه دلم را غم جانکاه گرفته راه نفس از پیچ و خم آه گرفته یارب چه خسوفی است که پوشانده قمر را خورش

از بسکه دلم را غم جانکاه گرفته

راه نفس از پیچ و خم آه گرفته

یارب چه خسوفی است که پوشانده قمر را

خورشید ز نیلی شدن ماه گرفته

بر بردن حق علی اندر خم کوچه

شیطان ز فرشته جلو راه گرفته

نقشی به رخ دختر طاهاست ز سیلی

یا ماه از این ماتم جانکاه گرفته

تنها غمش آتش نزده بر دل طفلان

هر دل که ز حالش شده آگاه گرفته

از آتش و مسمار و در و سینه و پهلو

آتش به دل خسرو ذیجاه گرفته

از بس که غمش سخت بود بر دل حیدر

بر راز دلش سر به سوی چاه گرفته

گفتی که غریبانه به خاکم بسپارید

تابوت ترا دست یدالله گرفته

این قبر تو و قدر تو مظلومه عالم

جان علی اندرگه و بیگاه گرفته

کی « کرببلایی » نگرد مهدی موعود

داغ دلت از قاتل گمراه گرفته

استاد مرحوم ناد علی کربلایی