امام عسگری ع

سوخت از زهر ز پا تا به سرم          آب گردیده خدایا جگرم

پسرم مهدی موعود کجاست ؟        تا ببیند که چه آمد به سرم

دشمنانم همه شادند ولی             گرد غم ریخت به روی پسرم

پسرم گرید و گوید همه دم             پدرم ای پدرم ای پدرم

یاد تنهایی مهدی هر دم                می رود خون ز دو چشمان ترم

طوطی باغ جنانم امّا                     ریخت یارب به جهان بال و پرم

از پس ماه صفر زهر جفا                کرد با ختم رسل همسفرم

پیکرم شمع صفت آب شده            قاصد مرگ نشسته به برم

آب آرید برایم یاران                        که به دل سخت فتاده شررم

ای خدا ، یاد لب خشک حسین       سوزد از  زهر جفا بیشترم

آن حسینی که سرش هست هنوز به سر نیزه ، عیان در نظرم

آن حسینی که به قاتل می گفت    آب ده آب که سوزد جگرم

                        من به ایّام جوانی میثم

                        به گلستان جنان رهسپرم